به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صدا و سیما، گوشه‌ای از فرش را گرفته بود و می‌بُرد تا ذره‌ای از وسعت حسینیه را با آن پُر کند.
با ماسکی که به صورت داشت به سختی از دیگر خادمانِ هم سن و سالش شناخته می‌شد.
سراغش را که گرفتم دیدم مداح سرشناسِ هیئت عبدالله بن حسن، هم پای دیگر جوان‌های این هیئت در تکاپوی آماده سازی حسینیه است.
اول خادم، بعد مداح...حنیف طاهری به همراه دوستانش از سال ۸۳ چراغ هیئتی را روشن کرد که امروز یکی از پرشورترین هیئت‌های شمال تهران است.
نام هیئت را به یاد یکی از فرزندان امام حسن مجتبی (ع) که از شهدای جوان کربلا بود، عبدالله بن حسن گذاشته اند.
پایگاهشان مسجد کربلا در اتوبان صدر است. در اولین محرمی که هیئتشان متولد شد شبستان مسجد از جمعیت پر می‌شد. سال بعد جمعیت به حیاط مسجد رسید؛ و محرم‌های بعد تا کوچه‌های اطراف هم پر می‌شد از عزاداران حسینی.
مداح ۳۰ ساله این هیئت توانسته بود با صدای گرم و روضه‌های دلنشین و مداحی هایش، جوان‌های زیادی را از هر تیپ و سلیقه جذب مراسم‌های مسجد کربلا کند.
در حسینیه به آرامش میرسممیگوید:" سال‌های پیش، ده روز قبل از محرم در مسجد دور هم جمع می‌شدیم تا مجلس امام حسین (ع) را آماده کنیم؛ اما امسال از یک ماه پیش برای آماده سازی این حسینیه وقت گذاشته ایم".
به عنوان یک مداح از دلیل اشتیاقش برای آماده سازی هیئت که می‌پرسم از یک تجربه می‌گوید: " آرامش واقعی اینجاست. از خدمت در مجلس امام حسین انرژی می‌گیرم. هر روز با اشتیاق خودم را به اینجا می‌رسانم برای اینکه اجازه و آمادگیِ استفاده از این ماه را پیدا کنم".
مِهر حسین در سختی‌ها عمیق‌تر میشودمیگوید: «خیلی‌ها در بیرون از این کشور تلاش می‌کنند نشان دهند پیوند مردم با عاشورا و امام حسین (ع) کم شده؛ مشکلات روزمره و شیوع کرونا هم برایشان بهترین فرصت است.»
حنیف طاهری، اما باور دارد مِهر امام حسین در سختی و گرفتاری‌های روزگار عمیق‌تر می‌شود و توسل مردم به سیدالشهدا بیشتر.
او معتقد است: «حالا که در شرایط موجود، اقبال مردم به فضا‌های باز بیشتر شده، عزاداری اباعبدالله جلوه‌ای بیشتر از سال‌های پیش پیدا خواهد کرد و صدای محرم رساتر خواهد شد.»
توصیه‌های رهبری، حجت شرعی استمداح جوان هیئت عبدالله بن حسن جان و سلامت مردم را مهم‌تر از هر چیزی می‌داند و اضافه می‌کند: «مردم خیالشان راحت باشد و بدانند که خادمان هیئت امام حسین بیش از همه خود را موظف به رعایت شیوه نامه‌ها می‌دانند؛ و توصیه‌های رهبری برایشان یک حجت شرعی است.»
کربلا همین جاست...زمین حسینیه نقش به نقش و رنگ به رنگ فرش شده و در یک ضلع آن سکوی مخصوص مداح و روضه خوان و سخنران تعبیه شده است.
جوان‌های هیئت عبدالله بن حسن از یک فضای وسیع بدون کاربری در پادگان (۰۶) ارتش در چهارراه پاسداران دو حسینیه ساخته اند؛ یکی ویژه آقایان با ۴۵۰۰ متر وسعت و دیگری مخصوص بانوان با ۳۵۰۰ متر وسعت.
سقف حسینیه آسمان است و چهار طرف آن داربست‌هایی که از پارچه سیاه پوشیده شده؛ به همراه یک خیمه نمادین در میانه هر حسینیه که طرح و اشعار عاشورایی بر روی آن نقش بسته.
حنیف طاهری مداحی که قرار است این حسینیه را در دهه اول محرم، با نوایش گرم کند، می‌گوید: «در طول یک ماه، قشنگ یک حسینیه برای عاشقان اباعبدالله ساختیم، جایی که با اطمینان می‌توان دستورالعمل‌های ستاد کرونا را در آن اجرا کرد.»
او ادامه می‌دهد: «همت بچه‌ها برای ساختن این حسینیه ریشه در عشق به امام حسین دارد و جز با عنایت آقا ممکن نیست.»
مداح و روضه خوان هیئت اباعبدالله بن حسن دستش را بر روی سینه اش می‌گذارد و ادامه می‌دهد: «برای منِ کمترین که افتخار مداحی امام حسین (ع) را دارم، کربلا همین جاست.» به قلبش اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: «انشاا... همه ما سربازان خوبی برای امام عصرمان باشیم.»
از ذهنم می‌گذرد کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا را تنها در زمین و زمان نباید جستحو کرد.
همین جا در قلب‌های شیفته امام حسین (ع) هم کربلا و عاشورایی برپاست.