زمین خواری، کوه خواری و تغییرکاربری‌های غیرقانونی هنوز در مازندران ریشه کن نشده و در بسیاری از مناطق استان تبدیل به معضل اجتماعی شده است.
به گزارش گروه عکس خبرگزاری صدا و سیما؛ زخم ناسور برداشت معادن کوهی را این روز‌ها بیشتر از همه در شرق مازندران حدفاصل شهرستان نکا تا بهشهر به ویژه در بالادست منطقه تاریخی ' گوهرتپه ' می‌توان دید؛ جایی که چندین کوه در دو دهه گذشته ناپدید شدند و هم اکنون طمع شبانه روزی برای ناپدیدکردن چند کوه دیگر در جریان است.کوه‌ها، جنگل‌ها، مراتع، دشت‌ها، دریا، ساحل و هر چیزی که بشود با نمک یا بدون آن تناول نمود امروزه مورد هجوم گرسنگان و طماعان است. زمین‌خواری و کوه خواری، جرم پیچیده‌ای است که دست‌های زیادی در پس آن دیده می‌شود، برخورد قاطع قضایی می‌تواند این دست‌ها را قطع کند، هرچند به نظر می‌رسد سازمان‌های دولتی باید در واگذاری‌ها دقت کنند تا زمین‌ها و مستغلات به نام مردم و کام زمین‌خواران رها نشود. همه مردم باید نسبت به حفظ و حراست عرصه‌های طبیعی احساس مسئولیت و تکلیف کنند و با مشارکت و همکاری رسانه‌ها پدیده زمین خواری در استان برچیده شود.
- [ ] در یک مملکت اسلامی که نباید، دزد و خلافکار وجود داشته باشد !!!،.... چرا کشور غیر مسلمان ن امثال ژاپن این امر مهم دینی را ، انجام داده! ولی مای مسلمان نمیتوانیم!؟،!!!!؟..........
حق طلب
|
|
۲۰:۲۸ - ۱۳۹۹/۰۴/۳۱
بسمه تعالی
بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه صداوسیما، خطاب به جناب آقای دکتر علی عسگری
باسلام و احترام
به استحضار می رساند در حالی که از تاریخ ۱۳ تیر ماه امسال، ستاد ملی مقابله با کرونا نسبت به وضعیت خطرناک استان تهران هشدار داده‌بود و نسبت به اعمال خود قرنطینگی شهروندان، عدم تجمع، خودداری از سفرهای غیرضروری، در خانه ماندن و تا حد امکان عدم استفاده از وسائط‌نقلیه عمومی توصیه کرده‌بود، دانشگاه صداوسیما در تصمیمی نسنجیده، اقدام به بازگشایی خوابگاه ها و حضوری کردن امتحانات پایان ترم نمود.
به نحوی که تمام دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی دانشگاه، برای برگزاری امتحانات حضوری، مجبور به حضور در دانشگاه شدند.
حال آنکه بیش از نصف دانشجویان این دانشگاه، ساکن شهرستان های اقصی نقاط کشور و بعضاً محدوده های قرمز کرونایی هستند که برای رسیدن به تهران باید ساعت ها سفر کنند و بدیهی است که ممکن است ناقل کرونا از شهرستان به خوابگاه‌های دانشگاه سازمان بوده باشند.
تلخی ماجرا آنجاست که قبل از جدی شدن این تصمیم، دانشجویان به انحاء مختلف، به مسئولین محترم دانشگاه اعتراض و تلاش کردند تا انتقادات خود و زنگ خطر را به گوش ایشان برسانند اما با کمال تأسف با تهدید به کمیته انضباطی، و برچسب هایی همچون «تنبل، بی انضباط، عده معدود و با مقاصد خاص» مواجه شدند.
و بالاخره آنچه توسط دانشجویان و خانواده‌هایشان پیش بینی می‌شد و مورد دغدغه بود، اتفاق افتاد...
در مورخ ۳۰ تیر و در پی کشف ابتلای چند دانشجوی خوابگاهی به کرونا، دانشگاه در اقدامی شتاب‌زده دستور به تخلیه هرچه سریعتر خوابگاه ها در سکوت خبری داد. بدون
این در حالیست که تیتر بعضی خبرها این بوده است:
«آقای اسفندیاری: دانشجویان مبتلا به کرونا با هزینه درمان دانشگاه تا بهبودی کامل در تهران قرنطینه شوند!»
ریاست محترم رسانه ملی، حال در اینجا چند سوال برای ما دانشجویانی که نیروهای آینده‌ساز آن سازمانیم مطرح است:
۱. ماجرا چیست که رسانه ملی تحت امر شما، روزانه و لحظه‌به‌لحظه از آمار افزایش ابتلا به کرونا و لزوم رعایت پروتکل‌ها و فاصله‌گذاری اجتماعی و غیره سخن می‌گوید، اما دانشگاه تحت امر همین سازمان، جان دانشجویان خود را به دلیل وجود خودکامگی در مدیریت و صرفاً برای چند امتحان ترمی به خطر می اندازد؟
۲. آقای اسفندیاری به چه دلیل و به اطمینان کدام تدابیر پیشگیرانه، اصرار به برگزاری امتحانات حضوری و کشاندن چند صد دانشجو از اقصی نقاط کشور و تجمیع آن‌ها در خوابگاه داشته‌اند؟
۳. چرا تدابیر پیشگیرانه مورد ادعای رئیس محترم دانشگاه، توان پیشگیری از ابتلای فرزندان مردم را نداشت و در نهایت دانشگاه مجبور به عقب‌نشینی و لغو امتحانات، آن هم در روزهای واپسین شده‌است؟
۴. اکنون که بیش از نیمی از دانشجویان خوابگاهی، به اجبار در کمتر از ۲۴ ساعت به شهرستان‌ها و خانه‌هایشان بازگردانده شده‌اند، آقای اسفندیاری از کدام قرنطینه و کدام درمان سخن می‌گویند؟
مسئول ابتلای احتمالی خانواده های دانشجویان ناقل در شهرستان‌های مقصد کیست؟
۵. این پرسش در شرایط فعلی به‌شدت برجسته شده که آیا اصولا آقای اسفندیاری از مراتب علمی لازم برای مدیریت دانشگاه برخوردارند؟ یا اینکه این زنجیره اقدامات و تصمیمات اشتباه ایشان، ریشه در عدم صلاحیت ایشان برای مدیریت دانشگاه دارد؟
رونوشت: دفتر مقام معظم رهبری
رونوشت: دفتر بازرسی ویژه‌ی رهبری
رونوشت: سازمان بازرسی کل کشور
رونوشت: ستاد ملی مبارزه با کرونا
رونوشت: دفتر وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری
بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه صداوسیما، خطاب به جناب آقای دکتر علی عسگری
باسلام و احترام
به استحضار می رساند در حالی که از تاریخ ۱۳ تیر ماه امسال، ستاد ملی مقابله با کرونا نسبت به وضعیت خطرناک استان تهران هشدار داده‌بود و نسبت به اعمال خود قرنطینگی شهروندان، عدم تجمع، خودداری از سفرهای غیرضروری، در خانه ماندن و تا حد امکان عدم استفاده از وسائط‌نقلیه عمومی توصیه کرده‌بود، دانشگاه صداوسیما در تصمیمی نسنجیده، اقدام به بازگشایی خوابگاه ها و حضوری کردن امتحانات پایان ترم نمود.
به نحوی که تمام دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی دانشگاه، برای برگزاری امتحانات حضوری، مجبور به حضور در دانشگاه شدند.
حال آنکه بیش از نصف دانشجویان این دانشگاه، ساکن شهرستان های اقصی نقاط کشور و بعضاً محدوده های قرمز کرونایی هستند که برای رسیدن به تهران باید ساعت ها سفر کنند و بدیهی است که ممکن است ناقل کرونا از شهرستان به خوابگاه‌های دانشگاه سازمان بوده باشند.
تلخی ماجرا آنجاست که قبل از جدی شدن این تصمیم، دانشجویان به انحاء مختلف، به مسئولین محترم دانشگاه اعتراض و تلاش کردند تا انتقادات خود و زنگ خطر را به گوش ایشان برسانند اما با کمال تأسف با تهدید به کمیته انضباطی، و برچسب هایی همچون «تنبل، بی انضباط، عده معدود و با مقاصد خاص» مواجه شدند.
و بالاخره آنچه توسط دانشجویان و خانواده‌هایشان پیش بینی می‌شد و مورد دغدغه بود، اتفاق افتاد...
در مورخ ۳۰ تیر و در پی کشف ابتلای چند دانشجوی خوابگاهی به کرونا، دانشگاه در اقدامی شتاب‌زده دستور به تخلیه هرچه سریعتر خوابگاه ها در سکوت خبری داد. بدون
این در حالیست که تیتر بعضی خبرها این بوده است:
«آقای اسفندیاری: دانشجویان مبتلا به کرونا با هزینه درمان دانشگاه تا بهبودی کامل در تهران قرنطینه شوند!»
ریاست محترم رسانه ملی، حال در اینجا چند سوال برای ما دانشجویانی که نیروهای آینده‌ساز آن سازمانیم مطرح است:
۱. ماجرا چیست که رسانه ملی تحت امر شما، روزانه و لحظه‌به‌لحظه از آمار افزایش ابتلا به کرونا و لزوم رعایت پروتکل‌ها و فاصله‌گذاری اجتماعی و غیره سخن می‌گوید، اما دانشگاه تحت امر همین سازمان، جان دانشجویان خود را به دلیل وجود خودکامگی در مدیریت و صرفاً برای چند امتحان ترمی به خطر می اندازد؟
۲. آقای اسفندیاری به چه دلیل و به اطمینان کدام تدابیر پیشگیرانه، اصرار به برگزاری امتحانات حضوری و کشاندن چند صد دانشجو از اقصی نقاط کشور و تجمیع آن‌ها در خوابگاه داشته‌اند؟
۳. چرا تدابیر پیشگیرانه مورد ادعای رئیس محترم دانشگاه، توان پیشگیری از ابتلای فرزندان مردم را نداشت و در نهایت دانشگاه مجبور به عقب‌نشینی و لغو امتحانات، آن هم در روزهای واپسین شده‌است؟
۴. اکنون که بیش از نیمی از دانشجویان خوابگاهی، به اجبار در کمتر از ۲۴ ساعت به شهرستان‌ها و خانه‌هایشان بازگردانده شده‌اند، آقای اسفندیاری از کدام قرنطینه و کدام درمان سخن می‌گویند؟
مسئول ابتلای احتمالی خانواده های دانشجویان ناقل در شهرستان‌های مقصد کیست؟
۵. این پرسش در شرایط فعلی به‌شدت برجسته شده که آیا اصولا آقای اسفندیاری از مراتب علمی لازم برای مدیریت دانشگاه برخوردارند؟ یا اینکه این زنجیره اقدامات و تصمیمات اشتباه ایشان، ریشه در عدم صلاحیت ایشان برای مدیریت دانشگاه دارد؟
رونوشت: دفتر مقام معظم رهبری
رونوشت: دفتر بازرسی ویژه‌ی رهبری
رونوشت: سازمان بازرسی کل کشور
رونوشت: ستاد ملی مبارزه با کرونا
رونوشت: دفتر وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری