استان سیستان و بلوچستان، با وجود تدوین و اجرای برنامههای توسعه زیرساختها و بهبود خدمات اجتماعی، همچنان در شاخصهای اقتصادی و اجتماعی شرایط مطلوبی ندارد.
معاونت امور اقتصادی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در یک مطالعه جامع و پژوهشی، قابلیتهای توسعهای استان سیستان و بلوچستان در حوزههای مختلف اقتصادی و اجتماعی را بررسی و منتشر کرد.
در این پژوهش ابتدا، شاخصهای استان سیستان و بلوچستان در حوزههای مختلف توسعه انسانی، اقتصادی، اجتماعی و زیربنایی در مقایسه با سطح ملی مقایسه شده و پس از آن، مهمترین قابلیتهای استان به تفکیک شهرستان و با اولویتهای برنامه ریزی در پهنههای استانی منطبق بر برنامه آمایش، آورده شده است.
هدف نهایی این پژوهش بررسی شاخصهای توسعه یافتگی استان سیستان و بلوچستان بر اساس آخرین دادههای موجود و ارائه تصویری شفاف از شکاف توسعهای این استان با سطوح ملی در حوزههای اقتصادی، اجتماعی و زیربنایی است.
بر اساس این پژوهش، استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی کشور، با توجه به مجاورت با دریای عمان، قرارگیری در مسیر کریدورهای بین المللی به ویژه محور شرق، ۱۴۰۰ کیلومتر مرز آبی و خاکی و استقرار در مسیر شاهراه ارتباطی ایران با شبه قاره هند و شرق آسیا از طریق اقیانوس هند از ظرفیتهای بالقوه برای دستیابی به توسعه مبتنی بر تجارت خارجی، صادرات صنایع دریایی و شیلات برخوردار است.
یافتههای این پژوهش همچنین نشان میدهد، سیستان و بلوچستان اگرچه طی دهههای گذشته در کانون توجه برنامههای توسعه بوده است، اما همچنان از فقر و محرومیت رنج میبرد و از منظر شاخصهای مختلف اغلب در نامناسبترین وضعیت در بین استانهای کشور قرار دارد.
سیاستها و طرحهای استخراج شده از این گزارش با همکاری سازمان برنامه و بودجه کشور در دستور کار ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی کشور قرار گرفته است.