به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صداوسیما به نقل از گاردین، کارکنان خانه‌های سالمندان و دیگر کارکنان بهداشتی در آمریکا تلاش بسیار زیادی می‌کنند ماسک، لباس‌های محافظ و دیگر تجهیزات ضروری محافظ مورد نیاز را خودشان به طور مستقیم تهیه کنند.
این روزنامه در گزارشی به قلم الی کاهان و سارا وارنی در پایگاه اینترنتی خود نوشت: یکی از کارکنان بهداشتی یک خانه سالمندان در نیوجرسی، در یک پارکینگ، برای خرید لباس‌های محافظ قرارداد بست. یک پزشک بالینی در فلوریدا تا نیمه شب منتظر ماند تا ده‌ها هزار ماسک را تحویل بگیرد. یک متخصص قلب و عروق در کارولینای جنوبی تلاش کردند مواد اولیه از لیتوانی بخرد تا با ترکیب آنها، ضدعفونی کننده دست تولید کند.
کمبود تجهیزات پزشکی با توجه به شیوع ویروس همه گیر کرونا بسیاری از کارکنان بهداشتی را به تلاش شدید برای تامین این تجهیزات واداشته است. درمانگاهها، خانه‌های سالمندان، و به ویژه پزشکان مستقل در صف آخر زنجیره عرضه ماسک، لباس‌های محافظ، دستکش و دستگاه‌های تنفس قرار گرفته اند و برای دستیابی به تجهیزات به بانک‌های فراساحلی پول منتقل می‌کنند.
بیشتر تجهیزات پزشکی - از لباس‌های محافظ گرفته تا قطعات فیلتر ماسک‌های ان ۹۵- در کارخانه‌هایی در چین تولید می‌شوند که پلی پروپیبلن مخصوص منسوجات بی بافت را از مواد شیمیایی سمی تولید می‌کنند. دهه‌ها پیشرفت و حرکت رو به جلو، این زنجیره عرضه را به معجزه‌ای مؤثر در جهانی سازی تبدیل کرده است. اما با شیوع این بیماری همه گیر، همه چیز مختل شد. مایکل آلکر، رئیس شرکت پریمییر که برای بستن قرارداد تامین تجهیزات پزشکی برای بیمارستان‌ها مذاکره می‌کند، گفت: «همه این واسطه‌ها و دلالان برای کسب سود وارد بازار شده اند؛ و اگر فرد مهمی نباشید، دسترسی به این تجهیزات برایتان دشوار خواهد بود.»
همین گونه بود که کارول سیلور الیوت، رئیس یک خانه سالمندان در راکلی، در ایالت نیوجرسی در نهایت کارش به اینجا کشید که به یک فرد معروف به «مرد پارکینگی»، میزان «قابل توجهی» پول در ازای تجهیزات محافظ برای کارکنان خود بدهد. کارول گفت: «قسم می‌خورم که نام واقعی آن مرد را نمی‌دانم.»
در حالی که بحران در بیمارستان‌های بزرگ در شهر‌هایی همچون نیویورک، سیاتل و دیترویت رنگ می‌بازد، آسیب‌های جانبی در جا‌های دیگر آشکار می‌شود.
فشار مدیریت این بیماری در درازمدت اکنون بر خانه‌های سالمندان، درمانگاهها و بخش‌های بیماران سرپایی تحمیل می‌شود. در حالی که این مراکز با موج موارد جدید ابتلا رو به رو هستند، همه انرژی خود را صرف تامین و ذخیره ماسک، لباس‌های محافظ، کیت‌های آزمایش و حتی دستمال مرطوب ضدعفونی کننده می‌کنند. اما این تلاش‌ها به خوبی پیش نمی‌رود.
نخستین بار که اندی برمن، رئیس «اتحادیه مراکز جامعه بهداشتی فلوریدا» به انبار در اوکالا، در فلوریدا مراجعه کرد، انبار خالی بود. او تمامی روز‌های نخست آوریل را صرف تلاش برای تامین لباس محافظ، دستکش و ماسک برای درمانگاه‌های سراسر ایالت کرد. او از وب تاریک برای شناسایی توزیع کنندگان استفاده کرد، ساعت‌ها را صرف مکالمات تلفنی برای بررسی و شناخت فروشندگان کرد، برای یک حواله بانکی شش رقمی به تالاهاسی سفر کرد، یک انبار و چند کامیون کرایه کرد، و بعد افرادی را برای توزیع تجهیزات در سه روز استخدام کرد. برمن گفت وقتی همه این کار‌ها را کرد، فقط دعا می‌کرد افرادی را که قرار است تجهیزات را ارسال کنند، کلاهبردار نباشند.
اولین سفارش وی با چند روز تاخیر رسید. به او ابتدا قول تحویل ۱۰۰ هزار ماسک و سپس ۵۰ هزار ماسک دادند. ابتدا به او اطمینان دادند که ماسک‌های ان ۹۵ تحویل می‌گیرد، اما بعداً گفتند که ماسک کم کیفیت‌تر کی ان ۹۵ دارند. اما قیمت توافق شده که ۱۸۰ هزار دلار بود، تغییر نکرد. برمن گفت بعد از یک تاخیر دیگر در تحویل سفارش‌ها و درخواست برای ارائه مدارک بانکی، به قدری عصبی بود که در قفسه سینه اش احساس درد می‌کرد. در نتیجه قرارداد را لغو کرد.
حدود یک هفته بعد، یعنی ۲۴ آوریل یک فروشنده دیگر شبانه ماسک‌های سفارش داده شده را از جورجیا آورد. برمن در این مدت، برای تامین تجهیزات محافظ شخصی مورد نیاز کارکنان از تجهیزاتی که سازمان‌های بشردوستانه ارائه می‌کردند، استفاده کرد. او هنوز هم به دنبال خرید لباس محافظ و دستکش است. حتی او برای اینکه بتواند با فروشندگان مذاکره کند، سعی کرده است چند جمله‌ای چینی یاد بگیرد.
ریچل کو، از مقامات یک مرکز بهداشتی غیرانتفاعی در سیاتل موسوم به خدمات بهداشتی جامعه بین المللی گفت به خاطر کمبود تجهیزات مجبور بوده اند بسیار خلاقانه عمل کنند. آنها در اقدامی ناموفق تلاش کردند از مجارستان تجهیزات وارد کنند، اما در نهایت یک تاجر داخلی آنها را به یک توزیع کننده در هنگ کنگ وصل کرد. کو گفت: «ما همواره به دنبال تهیه تجهیزات جدید هستیم، اما برای این کار باید جرات داشت، چون دیگری نمی‌دانید به چه کسی می‌توانید اعتماد کنید.»
پزشکان مستقل نیز با این مشکلات دست به گریبان بوده اند. لن اسمیت، متخصص قلب و عروق در کارولینای جنوبی پس از ماه‌ها جستجو برای تامین تجهیزات برای دو کلینیک خصوصی خود، سعی کرد خودش به طور مستقیم تجهیزات وارد کند؛ تلاشی که بی ثمر بود. در نتیجه در آمازون و ایتسی محصولاتی همچون اتیل اکل، آلوورا و بطری را سفارش داد تا خودش ژل ضدعفونی کننده دست تولید کند.
پائولو موتو، جراح عمومی در ماساچوست، در پیدا کردن لیدوکائین و سالین -که در عمل جراحی ضروری هستند- با مشکل رو به رو شده است. وی گفت: «همه پزشکان در تامین این محلول‌ها با یکدیگر رقابت می‌کنند.» وی پیش بینی می‌کند زمانی که بیمارستان‌ها جراحی‌های غیراورژانسی را از سر بگیرند، ممکن است به همه تجهیزاتی که نمی‌توان به فروشگاه‌های آنلاین سفارش داد، دسترسی نداشته باشند و باید برای تحویل آن در آینده منتظر بمانند.
اما او یک طرح ثانویه دارد. توزیع کننده‌ای که او در آلاباما می‌شناسد، این تجهیزات را از اسپانیا و دیگر کشور‌های اروپایی تامین می‌کند. وی گفت: «ما تا همین حالا تجهیزاتی را خریداری و انبار کرده ایم. ما سعی می‌کنیم در صدر فهرست همه توزیع کنندگان باشیم.»