در یک پژوهش جدید اطلاعات تازه‌ای در رابطه با فاصله افراد از یکدیگر هنگام پیاده‌روی و ورزش در فضای باز به دست آمده است.
فرد مبتلا می‌تواند از طریق لمس اشیا و همچنین قطره‌های تنفسی ویروس را به دیگران منتقل کند. قطره‌های میکروسکوپی تنفسی از طریق سرفه، عطسه یا گفت‌وگو با ترشحات تنفسی بیمار خارج می‌شود و در صورت تماس مستقیم با غشاهای مخاطی باعث آلودگی دیگران می‌شود.
بر اساس اطلاعات موجود، این قطره‌ها در هوا نمی‌مانند و حداکثر پس از حدود دو متر به زمین می‌افتند. به همین دلیل فاصله ایمنی یک‌ونیم تا دو متر شهروندان از یکدیگر توصیه می‌شود.
فاصله‌گذاری هنگام ورزش
اکنون یک گروه پژوهشی از دانشگاه‌های لوون بلژیک و آیندهوون هلند به سرپرستی برت بلوکن، استاد فیزیک ساختمان و آیرودینامیک، به این نتیجه رسیده است که این میزان فاصله‌گذاری برای افرادی که در حرکت هستند موثر نیست.
این تیم پژوهشی با آزمایش‌های گوناگون میزان خطر آلودگی افراد هنگام دویدن در فضای باز را اندازه گرفته‌اند.
آنها قطره‌های تنفسی یک دونده را با سرعت‌های گوناگون اندازه گرفتند و موقعیت دونده پشت سر او را نیز بارها تغییر دادند: آنها گاهی در کنار هم، گاهی دقیقا پشت سر هم و زمانی نیز به طور مورب، ابتدا راه می‌رفتند و سپس به مرور سرعت خود را افزایش می‌دادند.
این گونه آزمایش به طور معمول برای سنجیدن تاثیر باد بر سرعت و توان ورزشکاران حرفه‌ای انجام می‌شود.
پرفسور بلوکن می‌گوید، بر اساس آزمایش‌های گوناگون، حرکت صف‌گونه انسان‌ها درصد احتمال ابتلا به بیماری را در افراد پشت سر افزایش می‌دهد، به شرطی که رونده یا دونده جلویی مبتلا باشد.
گروه پژوهشی توصیه می‌کند که فاصله افراد هنگام راه رفتن عادی و پشت سر هم، بسته به شدت وزش باد، بین چهار تا پنج متر باشد، هنگام دویدن آرام و دوچرخه سواری ده متر و هنگام دویدن با سرعت زیاد دست‌کم ۲۰ متر.
بر اساس نتایج آزمایش‌های این گروه، بهترین شکل پیاده‌روی یا دویدن در فضای آزاد برای جلوگیری از ابتلا به بیماری کووید ۱۹ (ناشی از ویروس کرونا)، حرکت در جوار یکدیگر و با فاصله است و حرکت به صورت مورب هم احتمال ابتلا را کاهش می‌دهد.
بلوکن توصیه می‌کند که برای احتیاط، هنگام سبقت گرفتن از افراد در فضای آزاد، به موقع زاویه حرکت خود با آنها را افزایش دهیم.