عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درباره روند همه گیری (اپیدمی) کووید ۱۹ در فصل تابستان گفت: نباید امیدوار بود که با پنج یا ۱۰ درجه گرم شدن هوا در وضعیت همه گیری (اپیدمی) تغییر چندانی حاصل شود.
آقای دکتر حمید سوری با اشاره به اثر درجه حرارت روی میزان فعالیت ویروس کووید ۱۹، توضیح داد: بهترین شرایط برای فعالیت ویروس کرونا، بین منفی چهار درجه تا حدود ۱۵ درجه بالای صفر است.
وی با بیان اینکه با بالارفتن دما به تدریج از میزان فعالیت ویروس کاسته می‌شود، ادامه داد: این ویروس تا ۶۰ درجه سانتی گراد نیز ممکن است تا ۲۰ درصد فعالیت داشته باشد، اما فعالیت آن در دمای حدود ۹۰ تا ۹۵ درجه سانتی گراد خاموش می‌شود.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: به همین دلیل استفاده از اتو برای لباس‌ها می‌تواند عامل بیماری زایی را از بین ببرد، اما بعید به نظر می‌رسد که تغییرات فصلی اثر خاصی روی روند همه گیری (اپیدمی) داشته باشد، البته ممکن است سرعت و شدت همه گیری (اپیدمی) را تا حدی تحت تأثیر قرار دهد.
این همه گیر شناس (اپیدمیولوژیست) تأکید کرد: بهترین شکل ممکن برای مهار همه گیری (اپیدمی) کشف واکسن است، به همین دلیل است که اکنون اکثر کشور‌های پیشرفته عمده انرژی خود را معطوف تولید واکسن کرده اند و بعید به نظر می‌رسد زودتر از یک سال و نیم دیگر واکسن در اختیار بشر قرار گیرد.
* هشدار عضو هیأت علمی دانشگاه نسبت به خوش خیالی جامعه در مورد کرونا
آقای دکتر سوری گفت: متأسفانه به نظر می‌رسد در جامعه یک خوش خیالی ایجاد شده است و مردم به زندگی عادی خود بازگشته اند که این مسأله بسیار خطرناک است.
وی افزود: در ژاپن شهر‌هایی هستند که مردم به زندگی عادی خود بازگشته اند، اما نتیجه آن بازگشت مجدد همه گیری (اپیدمی) با کشت و کشتاری وسیع‌تر بوده است.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تأکید کرد: بنابراین خوش خیالی و خوش پنداری که در جامعه باعث بازگشت به روال زندگی عادی شده است بسیار خطرناک است و باید با نظارت کافی، تشدید و تقویت اجرای مقررات طرح فاصله گذاری هوشمند و توجه ویژه به گروه‌های پرخطر و آسیب پذیر مانند سالمندان، دیابتی‌ها و افراد دچار فشارخون، همه گیری (اپیدمی) را کنترل کرد.
*کدام عوامل در انتشار و همه گیری (اپیدمی) بیماری‌ها مؤثرند؟
وی درباره شرایط ایجاد همه گیری (اپیدمی) در جوامع گفت: برای ایجاد یک همه گیری (اپیدمی) در جامعه، باید ۶ شرط وجود داشته باشد و در صورت نبود هر یک از این بخش‌ها همه گیری (اپیدمی) رخ نمی‌دهد و برای مقابله با همه گیری (اپیدمی) نیز باید کاری کنیم که یک یا چند یک از این شروط حذف شوند.
این همه گیری شناس (اپیدمیولوژیست) درباره عوامل ایجاد همه گیری (اپیدمی) توضیح داد: یکی از این عوامل، عامل بیماری زاست و تا زمانی که وجود نداشته باشد همه گیری رخ نمی‌دهد، پس برای پیشگیری از همه گیری باید عامل بیماری زا را از بین ببریم.
وی وجود یک مخزن یا منبع بیماری را از دیگر شروط لازم برای ایجاد همه گیری (اپیدمی) عنوان کرد و گفت: منبع یا مخزن کووید ۱۹ انسان‌ها هستند و تا کنون ثابت نشده است که این بیماری از طریق حیوانات نیز منتقل شود.
آقای دکتر سوری ادامه داد: سومین عامل در ایجاد همه گیری (اپیدمی) این است که راه خروج عامل بیماری زا از مخزن فراهم باشد که در مورد کووید ۱۹ راه خروج عطسه، سرفه و ترشحات است.
* آیا کرونا از طریق بندپایان، حشرات و مواد غذایی منتقل می‌شود؟
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی راه انتقال عامل بیماری زا را از دیگر عوامل لازم برای ایجاد همه گیری (اپیدمی) عنوان کرد و افزود: راه انتقال در برخی از بیماری‌ها ممکن است یک حشره باشد، اما در مورد کووید ۱۹ هنوز ثابت نشده است که حشرات یا بندپایان و یا مواد غذایی عامل انتقال بیماری باشند.
آقای دکتر سوری راه ورود عامل بیماری زا به بدن میزبان جدید را از دیگر ملزومات ایجاد همه گیری (اپیدمی) معرفی کرد و گفت: راه ورود عامل بیماری زا در کووید ۱۹ از طریق تماس مستقیم و همچنین محافظت بهداشتی کافی نداشتن است.
وی درباره آخرین لازمه ایجاد همه گیری (اپیدمی) توضیح داد: افراد جامعه باید حساسیت و استعداد کافی را برای ابتلا به بیماری داشته باشند، یعنی اگر همه افراد جامعه در برابر بیماری مقاوم باشند همه گیری (اپیدمی) به وجود نمی‌آید، اما در شرایط فعلی همه آحاد بشری در برابر کووید ۱۹ در معرض ابتلا به بیماری قرار دارند؛ البته در برخی گروه‌ها مانند کودکان شانس ابتلا کمتر و در برخی گروه‌ها بیشتر است.
آقای دکتر سوری یادآور شد: برای پیشگیری از همه گیری (اپیدمی) با استفاده از همه گیری (اپیدمی) تعداد افراد حساس در برابر بیماری را کمتر می‌کنیم تا آمادگی طبیعی برای ابتلا به بیماری در جامعه کاهش یابد و در صورت دستیابی نیافتن به واکسن، این کاهش آمادگی برای ابتلا به شکل طبیعی به وجود می‌آید، مانند زمانی که در قرون وسطا بیماری آنقدر شیوع می‌یافت که دیگر فرد حساسی در جامعه باقی نمی‌ماند.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اقدامات لازم برای کنترل همه گیری (اپیدمی)ها را مداخله در این عوامل عنوان کرد و افزود: یکی از کار‌هایی که برای جلوگیری از گسترش همه گیری (اپیدمی) می‌توان انجام داد، کاهش درجه تماس افراد مبتلا با افراد حساس از طریق جلوگیری از ایجاد تراکم جمعیت و شلوغی است.
وی در پایان جلوگیری از ورود افراد مبتلا به جامعه و جلوگیری از خروج آنان از مناطق آلوده با اقداماتی همچون قرنطینه و همچنین فاصله گذاری اجتماعی را از دیگر راه‌های کاهش همه گیری (اپیدمی) عنوان کرد و گفت: با انجام این اقدامات زنجیره انتقال قطع شده و احتمال گسترش بیماری کاهش می‌یابد.