کتاب "مکتب سیاسی امام خمینی در بستر تاریخ انقلاب" از سوی انتشارات پژوهشکده باقرالعلوم (ع) روانه بازار کتاب شد.
این کتاب توسط حجت‌الاسلام محمد طلایی در ۳۸۶ صفحه به رشته تحریر درآمده و توسط انتشارات پژوهشکده باقرالعلوم علیه‌السلام به زیور تبع آراسته شده است.
بدون شک نام امام خمینی (ره) با تاریخ معاصر جهان آمیخته و به‌ویژه برای مسلمانان نامی آشنا و محبوب است. امام خمینی مرد قرن و احیاگر میراث عظیم اسلامی در جهان امروز است. به رغم سیطره تمدن غرب بر جهان امروز و شیفتگی بسیاری به زرق و برق آن، امام خمینی راه جدیدی را برای انسان امروز ارائه کرده و منادی معنویت و روحی جدید برای جهان بی‌روح در عصر حاضر شد.
امام خمینی احیاگر اسلام ناب محمدی (ص)، تجسم وحدت دین و سیاست بود. ایشان با طرد نگاه حداقلی به دین، قلمرو آن را گسترده و جامع معرفی کرد. دینی یکپارچه با سیاستی الهی که سکولاریزم در آن جایگاهی ندارد؛ حوزه قدسی از حوزه عرفی جدایی‌ناپذیر است و معنویت‌گرایی، تهذیب نفس و سلوک عرفانی مغایر با حضور در متن سیاست و اجتماع نیست.
جامعِ عرفان نظری و سلوک عملی با سیاست، در شرایطی مکتب خود را ارائه کرد که پارادایم حاکم بر دنیا سکولاریزم با دو ویژگی جدایی دین از سیاست و تفکیک دولت از معنویت بود. راه‌های مختلفی برای شناسایی آرا و اندیشه‌های سیاسی یک اندیشمند وجود دارد. یک راه مناسب برای شناخت امام خمینی، شناسایی اصول مکتب سیاسی و گفتمان ایشان است.
مکتب سیاسی عبارت است از منظومه دیدگاه‌ها و آرای یک اندیشمند یا اندیشمندانی که یک دیدگاه نظام‌مند درباره عرصه سیاست عرضه می‌کنند.
در یک تعریف اجمالی، گفتمان عبارت است از مجموعه‌ای از احکام، گزاره‌ها و نشانه‌ها که سازنده یک نظام معنایی متمایز از دیگر گفتمان‌ها هستند. گفتمان‌ها در واقع منظومه‌های از معانی هستند که در آن‌ها نشانه‌ها با توجه به تمایزی که با یکدیگر دارند هویت و معنا می‌یابند. گفتمان‌ها تصور و فهم ما از واقعیت و جهان را شکل می‌دهند.
بُرشی از کتاب:
راه مبارزه با اسلام آمریکایی از پیچیدگی خاصی بر خوردار است که تمامی زوایای آن باید برای مسلمانان پا برهنه روشن شود که متأسفانه هنوز برای بسیاری از ملت‌های اسلامی مرز بین " اسلام آمریکایی" و "اسلام ناب محمدی" اسلام پا برهنگان و محرومان و اسلام مقدس نما‌های متحجر و سرمایه‌داران خدانشناس و مرفّهین بی‌درد، کاملاً مشخص نشده است. روشن کردن این حقیقت که ممکن نیست در یک مکتب و در یک آیین دو فکر متضاد رودررو وجود داشته باشد، از واجبات سیاسی بسیار مهم است.