پانزدهم شعبان میلاد حضرت مهدی (عج)
نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری با ولادت حضرت ولی عصر مهدی موعود (عج) مصادف است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز کهگیلویه و بویراحمد،حضرت مهدى(عج) در شب جمعه نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در زمان حکومت معتمد عباسى، در سامرا متولّد شد و این مسئله را جز عده اى خاص نمى دانستند.
امام حسن عسکرى(ع)، پدر گرامى حضرت مهدى(عج)، هشتمین فرزند امام حسین(ع) و حضرت مهدى(عج)، نهمین فرزند از نسل سیدالشهدا(ع) است.
حکایت نرجس خاتون مادر بزرگوار امام مهدی(عج) و ازدواج او با امام حسن عسکرى(ع)، یکى از شگفتى هاى تاریخ و معجزه هاى خاندان وحى است که در منابع مختلفى آمده است.
نرجس، نام هاى دیگرى نیز چون سوسن، صیقل و ملیکه داشت، او دختر «یوشعا» پسر قیصر روم و از نوادگان «شمعون» یکى از حواریون مسیح(ع) بود که به طریقى معجزه آسا از سوى خداوند براى همسرى امام یازدهم برگزیده شد.
نرجس در خواب فرمان یافت که به طور ناشناس، همراه کنیزان و خدمت کاران، به دنبال سپاهى برود که رهسپار مرز هستند.
او چنین کرد و در مرز، برخى از طلایه داران سپاه اسلام، آنان را اسیر و بى آنکه بدانند او از خانواده قیصر است، او را همراه سایر اسیران به بغداد بردند.
این واقعه در اواخر دوران امامت حضرت هادى(ع) روى داد.
کارگزار آن حضرت، نامه اى را که امام هادى(ع) به زبان رومى نوشته بود، در بغداد به نرجس رساند و او را از برده فروشى خریدارى کرد و به سامرا برد.
آن حضرت، آنچه را نرجس در خواب هاى خود دیده بود، به او یادآورى کرد و بشارت داد که او همسر امام حسن عسکرى(ع) و مادر فرزندى خواهد بود که بر سراسر جهان متولى مى شود و زمین را از عدل و داد آکنده مى سازد.
امام حسن عسگری(ع) پدر بزرگوار حضرت مهدی (عج) ایشان را که در شهر سامرا به دنیا آمده بودند، در خفا بزرگ کردند.
خلفای عباسی و عاملان و حاكمان ستم پيشه آنان در آن روزگار، وجود شريف آن حضرت را مانع ظلم و ستم‌های خویش می‌ديدند و قصد يافتن مهدی موعود(عج) و كشتن او را داشتند.
حضرت حجت بن الحسن العسکری (عج) منجی آخرالزمان و همان مهدی موعود است، ایشان عمری طولانی دارند و زمان زیادی را در غیبت زندگی خواهند کرد اما سرانجام ایشان به خواست و اراده خداوند ظهور و قیام می‌کنند و با عدل و داد بر جهان حکومت خواهند کرد.
امام مهدى (عج) میفرمایند:چگونگى بهره مندى از وجود من در دوران غیبتم، همچون بهره اى است كه از خورشید مى‌برند،آن گاه كه ابر آن را از دیدگان نهان مى‌كند.