یادداشت
خداحافظ پسر خوش رو و دوست داشتنی ایران
درگذشت سیامند رحمان قویترین مرد دارای معلولیت جهان نه فقط اشنویه که یک ایران را در بهت فرو برد.
چند باری که برای گزارش به اردوی وزنه برداری معلولان رفتم چهره خندان، معصوم و دوست داشتنی سیامند بود که توجه ام را جلب و جذب میکرد.
وقتی که با او مصاحبه میکردم با همه کم و کاستیها همه دغدغه اش افتخارآفرینی برای ایران، ایران و ایران بود.
نابغه معلول وزنه برداری ایران و جهان برای مردمان و پرچم کشورش از هیچ تلاشی فروگذار نکرد.
پسر خوش رو و خوش قلب خطه آذربایجان غربی ممنون از تو که دو نشان طلای پارالمپیک برایمان گرفتی، ممنون از تو بابت ۵ طلای قهرمانی جهان، ممنون از تو بابت ۳ طلای بازیهای پاراآسیایی و سبدی از مدالهای رنگارنگ دیگر.
اگر چه سینه فراخ تو هنوز برای مدالهای بیشتر جا داشت، اما عجل مهلت نداد.
حالا رکود ۳۱۰ مانده و رقیبان، این گوی و این میدان
با این حال تا همین جا هم یک تنه با این همه طلا به تالار افتخارات ورزش ایران رنگ دادی، وزن دادی و در قلب ورزش ایران برای همیشه روزگار جاودان ماندی...