شهر ورزنه با مساحتی در حدود ۲۳۰۰ کیلومتر مربع و با ۱۷۰۰۰ نفر جمعیت، در نزدیکی تالاب بین الملی گاوخونی قرار دارد و یکی از قدیمی‌ترین شهر‌های شرق استان اصفهان است که تمدنی کهن را به دوش می‌کشد. زیرخاکی‌ها و گنجینه‌های تاریخی این شهر خبر از کهن سالی شهر می‌دهند. ورزنه با جاذبه‌های طبیعی خارق العاده، گنجینه‌ی آثار باستانی و فرهنگی غنی، همچون نگینی در مرکز ایران می‌درخشد. ورزنه، دیار فرشتگان سفید پوش؛ هیج جادوی در کار نیست؛ نه ساختمان‌ها سفید است و نه گرد سفید به روی شهر پاشیده اند. تنها سفیدی بارزی که در این شهر به چشم می‌خورد، چادر‌های زنان است. گرمای طاق فرسای کویری با چادر‌های سیاه میانه‌ی خوبی ندارد؛ قبل از اینکه ورزنه جلوه‌ی شهر بگیرد، زنان سرزمینش چادر‌های سفید بر سر می‌کردند. همین رسم از دیرباز تاکنون در میان فرهنگ مردمانش حرف اول را می‌زند. اگر بخواهیم موشکافانه فرهنگ پوشیدن چادر‌های سفید را بررسی کنیم دلایل مختلفی به دست می‌آید. برخی معتقدند که گرمای تابستان مسبب آن است و برخی دلیل آن را به وجود کشتزار‌های پنبه و رونق پارچه بافی در ورزنه نسبت می‌دهند. قدمت این شهر تاریخی به زمان زرتشتیان می‌رسد؛ برخی رنگ سفید چادر‌ها را برگرفته از لباس روحانیان زرتشت می‌دانند. با وجود تمام این تعابیر، هرجای شهر ورزنه را که بنگرید سفیدی چادر‌های زنان به چشم می‌آید همین امر باعث شده تا آن را شهر سفید بنامند.