طرح معامله قرن پایان توسعه طلبی نیست...

سرانجام پس از گمانه زنی ها در باره برخی اطلاعات درز شده  از طرح معامله قرن , ترامپ رئیس جمهور امریکا روز سه شنبه در دیدار با نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی ابعاد اصلی این طرح را رونمایی کرد که تقریبا با همان اطلاعات قطره چکانی تفاوتی نداشت و معلوم شد که درز اطلاعات قطره چکانی تاکتیکی بوده تا در وهله اول واکنش فلسطینی ها و در وهله دوم کشورهای عربی و جهان اسلام نسبت به این طرح سنجیده شود و در صورت انفعال طرف فلسطینی و سکوت کشورهای عربی و جهان اسلام این طرح ارائه و اجرا شود.
البته از نظر زمانی این ارزیابی نیز وجود دارد که ترامپ برای نجات خود از  استیضاح  و نجات نتانیاهو از زندانی شدن به جرم فساد مالی طرح خود را رونمایی کرده است اما این ارزیابی نمی تواند واکنش نامناسب فلسطینی ها و کشورهای عربی و جهان اسلام را  در خصوص طرح معامله قرن در مدت دو سال گذشته پوشش دهد.
بر اساس این طرح ترامپ دوباره با نادیده گرفتن طرح تشکیل دو کشور و دو دولت بر اساس قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل که تشکیل کشورفلسطینی در مرزهای 1967 را به رسمیت می شناسد تاکید کرد که قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی شناخته می شود. 
حاکمیت رژیم صهیونیستی بر دیگر مناطق راهبردی دره اردن و کرانه باختری و همچنین جولان به رسمیت شناخته شده  و در صورت خلع سلاح گروههای فلسطینی, کشور فلسطین در محدوده مرزهایی که یک کمیته مشترک اسراییلی / امریکایی مشخص می کند تشکیل خواهد شد. و البته فلسطینی ها چهار سال فرصت دارند تا محدوده ای را که برای آنها تعیین شده است در اختیار بگیرند.
این طرح یک بعد اقتصادی دارد که به گفته ترامپ در صورت پذیرش طرح  از سوی فلسطینی ها, کشورهای خارجی( به احتمال زیاد عربستان وامارات ) 50 میلیارد دلار در اختیار آنها قرار خواهند داد.
یکی دیگر از نکات مهم طرح ترامپ موضوع آوارگان فلسطینی است که به گفته ترامپ این مسئله باید خارج از اسراییل حل شود. یعین مسئله بازگشت آوارگان منتفی است.
توجه به این چند محورکلیدی در طرح ترامپ چند نکته را مشخص می کند: 
نخست اینکه این طرح بطور یکجانبه بگونه ای تنظیم شده است که رضایت صهیونیستها را به دنبال داشته باشد.
دوم اینکه تمامی قطعنامه های شورای امنیت از جمله قطعنامه 242 مبنی بر تشکیل کشور فلسطینی در مرزهای 1967 به پایتختی قدس شرقی را نادیده گرفته است.
سوم اینکه حق بازگشت آوارگان فلسطینی که شمار آنها در حال حاضر بیش از 5 میلیون نفر , نادیده گرفته  است.
چهارم اینکه معلوم نیست که کشور فلسطینی در کجا و چه محدوده ای باید تشکیل شود و این محدوده را کمیته ای اسراییلی / امریکایی تعیین می کنند و فلسطینی ها در آن نقش نخواهند داشت. 
پنجم اینکه تعیین مرزها در کمیته ای که طرف فلسطینی هیچ حق اظهار نظری در آن ندارد به معنای آن است که توسعه طلبی رژیم صهیونیستی پایان ندارد و در صورت پذیرش این طرح از سوی فلسطینی ها باید منتظر بود تا با گشت زمان, طرف اسراییلی حتی به همین طرح معامله قرن هم راضی نشود و به توسعه طلبی خود ادامه دهد چنانچه پیش از این هم این رژیم هیچ یک از طرح های شورای امنیت را نپذیرفته و با خرید زمان  و در فقدان واکنش مناسب طرف فلسطینی وجها اسلام, به توسعه طلبی خود ادامه داده است.
امادر مورد واکنش فلسطینی ها و کشورهای عربی نیز به چند نکته اشاره می شود: 
نخست اینکه به نظر می رسد  عربستان, امارات, عمان وبحرین با این طرح موافقت کرده اند چنانه پیش از این هم محمدبن سلمان در باره برخی جزئیات این طرح به مواردی اشاره کرده بود که اکنون ترامپ آنها را رونمایی کرد.
دوم اینکه محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین ضمن اعلام مخالفت خود با این طرح گفت که قدس فروشی نیست و بر راهبرد مبارزه برای پایان دادن به اشغالگری تاکید کرد.  او باسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس نیز تلفنی گفت‌وگو  و بر تلاش مشترک برای مقابله با این طرح تاکید کرد اما به نظر می رسد اگر روش مبارزه فقط به برگزاری تظاهرات و راهکار های سیاسی مبتنی باشد فلسطینی ها هیچ موفقیتی به دست نخواهند آورد چنانچه پیش از این هم در طول ده های گذشته راهکار سیاسی چه از طریق سازمان ملل و چه از طریق دیگر مذاکرات ونشست های بین المللی نتوانسته حقوق آنها را تامین نماید و تنها مقاومت مسلحانه بوده که توانسته است صهیونیست ها را به عقب شیین وادار نماید که در این ارتباط می توان به آزادسازی نوار غزه و جنوب لبنان اشاره کرد و اگر منظور محمود عباس از مقاومت, توسل به راهکارهای سیاسی باشد باید گفت همچنان او آب در هاون می کوبد.
سوم اینکه در حال حاضر توسل فلسطینی ها به راهکار مقاومت مسلحانه مشروعیت نیز دارد چرا که امریکا و رژیم صهیونیستی خارج از طرح های سازمان ملل از جمله قطعنامه های شورای امنیت که تشیکل سرزمین فلسطین در مرزهای 1967 را به رسمیت می شناسد بدون توجه به همین حقوق حداقلی فلسطیینی ها, در حال پایمال کردن قضیه فسطین هستند در این ارتباط می توان به واکنش آنتونیو گوتریش دبیرکل سازمان ملل متحد اشاره کرد که به صراحت گفت این نهاد بین المللی به برقراری صلح بر مبنای راه حل دو دولتی و مرزهای سال ۱۹۶۷ متعهد است.