یكی از مهمترین گياهان زراعی در ایران کشت پنبه است، اما سطح زیرکشت آن از 40 درصد محصولات صنعتی به کمتر از 13 درصد رسيده است. از دست رفتن جایگاه این محصول باعث شده تا ایران به یک کشور واردکننده پنبه تبدیل شود.
پژوهش خبری صدا وسیما: پنبه با کاربردهای وسیع در صنعت، یکی از مهمترین محصولات کشاورزی در جهان است. صادرات این محصول، سودآوری بالایی دارد و برخی از کشورها به این محصول لقب «طلای سفید» را داده‌اند. تولید و کشت پنبه همواره از فعالیت های بسیار مهم به شمار می‌رود و در حال حاضر با توجه به اهمیت این محصول استراتژیک در تولید پوشاک و البسه، نقش تعیین کننده آن در توسعه صنعت نساجی غیر قابل انکار است؛ حوزه‌ای که ایران به عنوان یکی از عرصه‌های قابل توجه تولید این محصول، از سابقه و عقبه‌ای دیرین برخوردار است. تولید پنبه را می‌توان نقطه اتصال دو حوزه زراعت و صنعت نساجی نام نهاد و با این اوصاف، پیشرفت و رونق در حوزه اشاره شده باعث رشد و شکوفایی عرصه زراعتی کِشت این محصول از یکسو و توسعه صنعت نساجی و تولید پنبه از دیگر سو خواهد شد. پنبه به عنوان یک گیاه صنعتی، در طیف وسیعی از بخش های اقتصادی مورد استفاده قرار می گیرد و کمتر محصول کشاورزی با این قابلیت را می توان پیدا کرد. این محصول به لحاظ ایجاد اشتغال دارای اهمیت فراوانی در هر اقتصادی است. علی رغم اهمیت این محصول، متاسفانه در طی چهار دهه اخیر، میزان تولید پنبه در کشور با کاهش همراه بوده است. همین امر باعث شده ایران از یک صادر کننده پنبه به یک واردکننده تبدیل شود. با توجه به این مسائل، وزارت جهاد کشاورزی طرح خودکفایی در تولید پنبه را از سال 1394 تا سال 1404 در دستور کار خود قرار داده است. در همین راستا و برای شناخت و تحلیل بیشتر این موضوع در این گزارش با شیوه اسنادی ، به بررسی میزان تولید، سطح زیرکشت، میزان واردات و طرح خودکفایی پنبه در کشور پرداختیم.
متن کامل این مطلب در اینجا قابل دریافت است.
پژوهشگر: علی قنبری شیرسوار