نظریة برجسته سازی بر آن است که رسانه های جمعی این توان را دارند که موضوعات مختلف را وارد بحث عمومی نمایند. براین اساس، زمانی که توجه رسانه های جمعی به موضوعی جلب می شود، اهمیت آن از نظر عموم افزایش می یابد.
رسانه ها می توانند اتفاق کم اهمیتی را چنان پررنگ و مهم جلوه دهد که همه گیر شود و یا گاهی اتفاقی مهم را در سایه ای از ابهام و کم اهمیت مطرح کند تا خیلی زود به فراموشی سپرده شود. برجسته سازی خبرها یکی از شیوه های خبری است که در مورد بعضی از اتفاقات رقم می خورد. برجسته سازی گاهی درست و گاهی هم به اشتباه شکل می گیرد. اما اتفاقی که در برجسته سازی حتماً رخ می دهد مهم جلوه دادن و جلب توجهی است که برای مخاطب ایجاد می شود و او را نسبت به یک موضوع حساس می کند.
در همه موضوعات این برجسته سازی وجود دارد اما باید دید که یک موضوع تا چه اندازه دارای اهمیت است و پر رنگ کردن آن چه قدر ضرورت دارد. برجسته سازی در یک خبر گاهی به ضرر آن اتفاق تمام می شود و گاهی هم به نفع آن. در پژوهش حاضر ابتدا نظریة برجسته سازی، موارد تعیین کننده اولویت رسانه ها در برجسته سازی اخبار، مراحل فرآیند برجسته سازی، روش های برجسته سازی در تلویزیون و معیارهای مطلوب دروازه بانان خبر رسانه ملی برای برجسته سازی اخبار پرداخته شده است.
متن کامل این مطلب در اینجا قابل دریافت است.
پژوهشگر: زهرا فرخی