مبارزه منفی در کنار مقاومت شیوه ای برای اخراج امریکا از عراق
برگزاری تظاهرات هفتگی در عراق با درخواست اخراج نظامیان امریکایی, یکی از شیوه های مبارزه منفی برای رسیدن به استقلال و تحکیم حاکمیت این کشور است.
اگر حضور نظامی امریکا در منطقه غرب آسیا را برای دستیابی به انرژی و بازار مصرف و سرمایه گذاری و حفظ و تقویت رژیم صهیونیستی محدود کنیم. همین اهداف کافی است که امریکا به درخواست دولت عراق برای خارج کردن نظامیان خود از این کشور پاسخ منفی دهد.
روز جمعه عادل عبدالمهدی نخست وزیر پیشبرد عراق در تماس تلفنی با مایک پمپئو وزیر امور خارجه امریکا, از او خواست نمایندگانی به بغداد بفرستد تا در خصوص سازوکار خروج نظامیان امریکایی از عراق به توافق برسند.
پیش از این پارلمان عراق هم به طرح اخراج نظامیان امریکایی از این کشور رای مثبت داد و از دولت خواست که هر چه سریعتر این مصوبه را اجرایی نماید. درخواست ها برای اخراج نظامیان امریکایی از عراق پس از آن به مرحله جدی وارد شد که امریکا با تکرار نقض حاکمیت عراق, هم به تهدیدی برای امنیت کشورهای همسایه تبدیل شد و هم با ترور سردار قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس در عمل دولت عراق را هدف قرار داد.
نقض مکرر حاکمیت عراق از سوی نظامیان امریکایی و تهدید این نیروها علیه کشورهای همسایه سبب شده است تا این نیروها عراق را به صحنه درگیری بکشانند وثبات وامنیت این کشور را با تهدید روبرو کنند.
در کنار این تهدیدات دخالت های مکرر نظامیان امریکایی وسفارت امریکا در بغداد در امور داخلی عراق و اعمال فشار برای بکارگیری نیروهای بعثی و برخی چهره های دارای پرونده های فساد, اوضاع داخلی این کشور را نیز به بی ثباتی کشانده و دست دولت را برای سر و سامان دادن به اوضاع بسته است.
اما با وجود درخواست دولت و مصوبه قانونی در پارلمان عراق, مقام های امریکایی همچنان به بهانه های مختلف از خارج کردن نظامیان خود از عراق خودداری می کنند.
در چنین شرایطی نظامیان امریکایی در عراق به عنوان نظامیان اشغالگر شناخته شده اند و همین مسئله سبب شده است تا دولت بغداد در برخورد با نظامیان اشغالگر امریکایی با سه سناریو روبرو شود. سناریوی اول توسل به زور و اقدام نظامی برای اخراج نظامیان اشغالگر امریکایی.
سناریوی دوم, الگوگیری از شیوه راهپیمایی هفتگی بازگشت فلسطینی ها وبرگزاری هفتگی تظاهرات با مطالبه اخراج نظامیان اشغالگر امریکایی که می تواند اهرم فشاری در دست دولت عراق علیه اشغالگران باشد.
سناریوی سوم ترکیبی از دو شیوه یاده شده, بطوریکه تظاهرات هفتگی علیه نظامیان اشغالگر می تواند برای اقدامات نظامی ارتش و گروههای مقاومت عراق علیه اشغالگران مشروعیت دهد.
بی تردید تا نظامیان اشغالگر از عراق خارج نشوند و سفارت امریکا در بغداد به یک سفارت عادی تبدیل نشود نمی توان گفت دولت عراق بر اوضاع این کشور حاکمیت دارد. این واقعیتی است که مرجعیت عراق از جمله آیت الله سیستانی روز جمعه بر آن تاکید واز دولت عراق خواست به حضور نظامیان خارجی و دخالت خارجی در این کشور پایان دهد. هدف قراردادن دولت عادل عبدالمهدی پس از قرادادهای اقتصادی او با چین, نمونه ای از دخالت امریکا در امور داخلی عراق وتلاش کاخ سفید برای برکناری وی است.