طبق شواهد تاریخی مستند می‌توان ثابت کرد که تأسیس نخستین نیروی دریایی جهان در دوره داریوش هخامنشی بوده است.
وی ادامه داد: در واقع هخامنشیان نه تنها به مدیریت و بهره برداری از منابع رو زمینی جهان اطراف خود مشغول بودند بلکه با فرستادن ناوگان‌های اطلاعاتی به کاوش در دریا‌های اطراف خویش، رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها نیز می‌پرداختند.
باخنهایمر با تأکید بر اینکه نخستین نیروی دریایی ثابت جهان در دوران داریوش یکم هخامنشی تأسیس شده است گفت: هخامنشیان در دوران خود در یک کشاکش ژئوپولتیک گرفتار بوده اند که نقطه اتکا و ثقل آن دریانوردی در مدیترانه بوده است.
وی افزود: در این دوران سه نیروی دریایی عظیم شامل یونانیان، فینیقی‌ها و مصریان حکمرانی دریای مدیترانه را برعهده داشتند و، چون برای هخامنشیان که روی زمین ارتش منظم و موفقی را تشکیل داده بودند، سیطره بر دریا‌ها پر اهمیت محسوب شده، به همین دلیل پس از بازگشت خشایارشا از نبرد با یونانیان، سیاست آن‌ها در کنترل این سه نیروی دریایی همواره یکی از مهمترین جنبه‌های روابط خارجی این شاهنشاهی باستانی بوده است.
محقق زبان شناسی خاور نزدیک موسسه مطالعات تاریخ و جامعه ایران باستان – استرالیا با اشاره به اینکه در دوران هخامنشیان بخش مهمی از منابع انسانی و مادی در ساحل دریا‌های آزاد قرار داشته گفت: منابع تاریخی به ما نشان می‌دهد که هخامنشیان تا چه حد بر مدیریت منابع آبی تأکید داشته و چگونه به کاوش در ساحل شرقی آفریقا و سواحل رودخانه سند پرداخته اند.
وی به مطالعات صورت گرفته در مورد سکه شناسی در حوزه دریانوردی اشاره کرد و افزود: نقوش منقوش بر روی سکه‌ها به ما نشان می‌دهد که ناوگان هخامنشی از چه اجزایی تشکیل و چگونه سازمان دهی شده است.
باخنهایمر سرعت کشتی‌های دوران هخامنشی را بین ۴ تا ۱۴ کیلومتر تخمین زده و گفت: یکی از ابداعاتی که در ساخت کشتی در دوران هخامنشی اتفاق افتاده ساخت کشتی‌های ۳ ردیف پارویی بوده که در جنگ‌ها از سرعت و قابلیت دفاعی ویژه‌ای برخوردار بودند.