پیروزی محافظه کاران در انتخابات انگلیس

تحلیلگران درباره شکست حزب کارگر انگلیس در انتخابات پارلمانی در بریتانیا علت‌های مختلفی برشمردند که نبود موضع روشن درباره خروج این کشور از اتحادیه اروپا، بیانیه انتخاباتی مبهم و محبوب نبودن جرمی کوربین رهبر حزب کارگررا از جمله مهمترین علت ناکامی این حزب دانستند.
در انتخابات عمومی این دوره بریتانیا که دیروز برگزار شد، حزب محافظه کار این کشور توانست اکثریت کرسی‌های مجلس را به دست آورد.
بوریس جانسون، رهبر حزب محافظه کار با کسب اکثریت قاطع در مجلس عوام این کشور، بهترین دستاورد انتخاباتی حزبش را از زمان پیروزی مارگارت تاچر، رهبر وقت حزب محافظه کار در سال ۱۹۸۷ به دست آورد. حزب کارگر، رقیب اصلی حزب محافظه کار نیز بدترین نتیجه انتخاباتی را از سال ۱۹۳۵ تاکنون به دست آورد و جرمی کوربین، رهبر این حزب گفت: در انتخابات دور بعد، رهبر حزبش نخواهد بود.
روزنامه گاردین نوشت حزب کارگر، در این دوره، بدیترین دستاورد را در تاریخ معاصر به دست آورد و شماری از کرسی‌هایی را که دهه‌ها در دست داشت، به حزب محافظه کار واگذار کرد. اکنون حزب کارگر باید به ارزیابی این موضوع بپردازد تا برای دور بعدی انتخابات، آماده شود. این روزنامه پنج علت برای این ناکامی حزب کارگر بر شمرده است:
جرمی کوربین
جرمی کوربین با کم‌ترین میزان محبوبیت یک رهبر رقیب دولت از دهه ۱۹۷۰ تاکنون، رهبر حزب کارگر شد. شماری از اعضای قدیمی حزب کارگر گفته اند حمایت‌های پیشین وی از ارتش جمهوری خواه در ایرلند شمالی، وی را محبوب نمی‌ساخت. همچنین اتهام یهودی ستیزی و عذرخواهی نکردن مقامات این حزب بابت این موضوع نیز از محبوبیت رهبر حزب کارگر کاست.

بیانیه انتخاباتی
در بیانیه انتخاباتی حزب کارگر، موضوعات پیشنهادی فراوان بود. از مراقبت رایگان از سالمندان و معلولان، تا شهریه رایگان دانشگاه ها، اینترنت پهن باند رایگان برای همه، کاهش سن رای دهی به ۱۶ سال و تا یکسان سازی مستمری بازنشستگی زنان با مردان. به عبارت دیگر، حزب کارگر می‌خواست با همه طبقات و جوامع کشور، سخن بگوید، اما فرصتی برای تبادل نظر درباره این همه موضوع و اقناع رای دهندگان نداشت. این همه وعده که بعضا همچون اینترنت پهن باند رایگان برای همگان، از منظر شماری از مردم، لوکس و غیر ضروری می‌نمود، رای دهندگان را مشکوک کرد که چرا حزب کارگر، این اندازه دست و دلباز است. جان لنزمن (Jon Lansman)، رئیس یک گروه هوادار حزب کارگر گفته است:"بیانیه انتخاباتی حزب کارگر، با جزئیات بسیار زیاد و طولانی نوشته شده بود. این بیانیه، برنامه‌ای ده ساله بود نه برنامه یک دولت. "

فروریزی "دیوار سرخ"
احزاب مخالف حزب کارگر، به ویژه محافظه کار و برگزیت، به حوزه‌هایی که حزب کارگر به صورت سنتی و در مناطق کارگر نشین در دست داشت، متمرکز شدند. اگرچه حزب کارگر وعده داده بود بر مالیات میلیاردر‌ها خواهد افزود تا از آن طریق، هزینه سرمایه گذاری در خدمات عمومی را به دست آورد و کمک‌ها به خانوار‌های کم درامد را خواهد افزود، این وعده در شهر‌هایی که صنایع ذغال سنگ و فولاد دارند، اثر نکرد. شماری از حوزه‌هایی که حزب محافظه کار در آن‌ها کرسی را از دست حزب کارگر گرفت، حدود یکصد سال در اختیار حزب کارگر بود. جرمی کوربین به عنوان فردی از طبقه متوسط در شمال لندن، شخصا نتوانست مردم جوامع کارگری را برانگیزد و بسیاری از اعضای دولت سایه وی نیز در این کار ناتوان ماندند.

راهبرد خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، موسوم به برگزیت (Brexit)
مقامات ارشد حزب کارگر، بلافاصله پس از اعلام نتایج اولیه، مواضع حزب بر سر برگزیت را علت ناکامی حزب نامیدند و شماری از اعضای این حزب معتقدند رویکرد حزب درباره برگزیت، کاملا مبهم بود. حزب کارگر وعده داده بود پس از پیروزی در انتخابت، در مدت سه ماه، با اتحادیه اروپا به توافقی جدید بر سر برگزیت برسد و آن را حداکثر تا شش ماه به رای عموم مردم بگذارد که حتی شماری از اعضای ارشد حزب نیز در این باره تردید داشتند. علاوه بر آن، در همه پرسی سه سال پیش، بیش از ۱۷ میلیون نفر (نزدیک ۵۲ درصد جمعیت کشور) به خروج از اتحادیه اروپا رای دادند و موضع خنثی حزب کارگر، بی توجهی به دموکراسی و خشم افراد خواهان خروج از بریتانیا را برانگیخت. رای آوردن حزب محافظه کار در حوزه‌هایی که به خروج از اتحادیه اروپا رای داده بود، نشانگر این موضوع است که آنان، به حزب کارگر رای نداده اند.

راهبرد انتخاباتی
در کالبدشکافی راهبرد انتخاباتی، فعالیت حامیان و ستاد‌های انتخاباتی حزب کارگر در سراسر کشور باید دقیقا بررسی شود. حزب کارگر به صورت گسترده به فعالیت انتخاباتی مشغول شد و هزینه مالی فراوانی بر جای گذاشت. در شماری از حوزه‌هایی که پیروزی حزب کارگر قطعی بود، مثلا در بیرمنگهام و بریستول، مراسم انتخاباتی برگزار کرد که لازم به نظر نمی‌رسید. بدین ترتیب، از شماری حوزه‌ها که با اکثریت اندکی میان سه تا پنج هزار رای به دست آمده بود، غفلت شد. همچنین حزب کارگر به گرفتن کرسی‌هایی که تبلیغات فراوان در بر داشت، مثلا گرفتن کرسی حوزه آکسبریج و جنوب راسلیپ (Uxbridge and South Ruislip) از بوریس جانسون، رهبر حزب محافظه کار، چندان فایده نداشت، زیرا علی رضا میلانی، نامزد حزب کارگر و رقیب جانسون، رای نیاورد.
رسانه‌ها در انگلیس اعلام کردند این موارد در کنار تبلیغات حزب محافظه کار که موسسه پایش فضای مجازی اعلام کرد ۸۸ درصد تبلیغات اعضای این حزب در فیسبوک به گونه‌ای گمراه کننده بود.