تاکنون در ایران هزار و ۹۳۸ درخت کهنسال شناسایی شده و برآورد‌ها نشان می‌دهد که تعداد درختان کهنسال از این بیشتر است.
وی به اهمیت شناسایی و دسته بندی درختان کهنسال اشاره کرد و افزود: بنیان ژنی و ژن پلاستیی‌های طبیعی درختان کهنسال باعث می‌شود این درختان در سال‌های متمادی استوار باقی بمانند از این جهت این درختان برای آیندگان مفید و میراث ما برای آن‌ها هستند.
این کارشناس ادامه داد: همچنین درختان کهنسال می‌توانند به مطالعات تاریخ نگاری و اکولوژی کشور کمک شایانی کنند، زیرا همانطور که می‌دانید می‌توان از روی دوایر درختان به تعداد سال‌های عمری آن‌ها را پی برد.
آقای خوشنویس گفت: اگر دوایر روی درختان نازک باشند مشخص می‌شود که در آن سال خشکسالی وجود داشته و درخت کمبود آب داشته و اگر قطر دواره تنه درخت بیشتر باشد نشان از آن دارد که سالی پر بار را از سر گذرانده است.
وی افزود: در نتیجه از لحاظ تاریخ نگاری می‌توان دوره‌های ترسانی و خشکسالی و بازه زمانی بازگشت آن را به صورت مشخص و دقیق مطالعه کرد.
آقای خوشنویس به اهمیت مطالعه درختان کهنسال در ایران پرداخت و گفت: هزار و ۹۳۸ درخت کهنسال تاکنون در ایران شناسایی شده است که از این تعداد هزار درخت عمری بین ۳۰۰ تا ۳ هزار سال دارند.
وی تصریح کرد: بیش از ۱۰۰ درخت بالای هزار سال در استان خراسان جنوبی وجود دارد و مردم این استان با وجود شرایط اقلیمی گرم و خشک به دلیل حرمتی که برای درختان قائل می‌شوند تا کنون این درختان را حفظ کرده اند.
این پژوهشگر حوزه میراث طبیعی در ادامه با اشاره به اینکه درختان کهنسال می‌توانند گردشگر جذب کنند ادامه داد: بسیاری از این درختان باید به عنوان اثر ملی ثبت شده و به عنوان یک میراث جهانی به دانشمندان و پژوهشگران و علاقه‌مندان معرفی شوند.
او گفت:، زیرا درخت‌هایی که در ایران وجود دارند از گونه‌های مختلف بی نظیر جهان هستند، مانند سپیدار نظرعلی که قدیمی‌ترین سپیدار جهان است و یا بلوط روستای گاوزن محله که بیش از ۶۰ متر ارتفاع دارد و بلندترین درخت جهان محسوب شده و قابلیت ثبت در کتاب گینس را داراست.