نبود تناسب میان میزان فضای آموزشی و تعداد دانش آموزان استان قم، مدارس استان را در آستانه سه نوبته شدن قرار داده است.
یک صندلی برای دو نفر
مدیر کل آموزش و پرورش استان نخستین کسی بود که برای یافتن جواب سوالاتم به سراغش رفتم؛ آقای شیخ الاسلام که 25 سال سابقه تدریس در مدارس استان را داشت می گفت: ما در استان 250 هزار محصل دختر و پسر داریم که 220 هزار نفر از آن ها در مراکز دولتی مشغول به تحصیل هستند.
او می گفت: هر سال ده هزار نفر به جمعیت دانش آموزی استان اضافه می شود، در حالیکه تعداد مدارسی که در یک سال به بهره براری می رسند به تعداد انگشت های یک دست هم نیست و این یعنی کمبود مدرسه.
آقای شیخ الاسلام در ادامه گفت: هم اکنون فقط 675 مدرسه در قم فعال است که با توجه به تعداد دانش آموزان این رقم باید دست کم 1500 مدرسه باشد.
500 میلیارد تومان کسری بودجه
از بین کاغذهای روی میز، یک کاغذ را نشانم داد؛ مقایسه بین دو آمار بود؛ دور دو عدد خط قرمز کشیده شده بود؛ یکی شاخص سرانه متوسط کشوری و یکی شاخص فعلی استان.
شنیدین این خبر برایم خوشحال کننده بود اما سکوت معنی دار آقای مدیر تعجبم را بر انگیخت.
او از من خواست اعداد و ارقامی را که می گوید با ماشین حساب، حساب کنم؛ استان قم 100 مدرسه 12 کلاسه نیاز دارد که اگر برای هر مدرسه اعتباری در حدود 5 میلیارد تومان نیاز باشد، هم اکنون به 500 میلیارد تومان برای جبران کمبود مدرسه در استان نیاز داریم؛ او می گفت : تامین این اعتبار کار ساده است نیست و به طور قطع از عهده دولت بر نمی آید.
همه باید در امر مدرسه سازی شرکت کنند
« همه باید در امر مدرسه سازی شرکت کنند؛» این جمله ای بود که بر سر در اتاقش خودنمایی می کرد؛ حاج سید ناصر اعلایی را می گویم؛ رییس مجمع خیران مدرسه ساز استان؛ او که بعد از سید محمود برقعی، بنیاندگذار مجمع خیران استان، عهده دار این مسئولیت شده است، می گفت: بی شک خبرهای ناخوشایندی در خصوص تعداد مدارس استان شنیده ای اما من خبرهای خوبی هم برایت دارم.
او می گفت :از سال 1378 که مجمع خیران مدرسه ساز در استان راه اندازی شده تا کنون، مردم ایثارگر قم 120مدرسه با 1100 کلاس درس با مجموع 200 هزار و 958 مترمربع زیربنا و همچنین 65 باب نمازخانه به مساحت 1200 متر مربع ساخته اند؛ او می گفت: خیران استان صدها قطعه زمین هم برای ساخت مدرسه وقف کرده اند و کارنامه درخشانی در تامین مدرسه و فضای آموزشی از خود به یادگار گذاشته اند.
مدارسی که روی هوایند
تا اینجای حرف هایش برایم آرامش بخش بود تا اینکه گفت: حالا می روم سراغ مشکلات اصلی و آن این است که درست است که زمین های زیادی وقف شده است و مدارس زیادی به همت خیران ساخته شده است، ولی با این حال اصلی ترین مشکل ما در حال حاضر کمبود شدید زمین است.؛خیران پا به کار زیادی وجود دارند که اعلام آمادگی برای تامین بودجه ساخت را کرده اند اما زمینی برای ساخت وجود ندارد ؛ استدعای بنده از مسولان و متمولان شهر و همچنین خیران عزیز و همه کسانی که می توانند در این مورد قدمی بردارند این است که به ما کمک کنند؛ حاج ناصر با ابراز تاسف ادامه داد: بارها گره کارمان به دست ادرات دولتی خودمان باز می شده است، مثل شهرداری و حتی استانداری ؛ اگر همکاری می کردند شاید خیلی از مشکلات تا به امروز حل شده بود اما متاسفانه آن طور که باید تعاملات وجود ندارد که باید برایش چاره ای اندیشید .
چند روزی از گفت و گویم با رییس مجمع خیران مدرسه ساز استان می گذشت؛ حرف هایش را در ذهنم مرور می کردم؛ از سنگ هایی پرسیده بودم که ادارات دولتی پیش پایشان انداخته بودند، اما او از من خواست وارد جزئیات نشوم.
برای یافتن پاسخ سوالاتم در این خصوص راه به جایی نبردم تا اینکه شرکت در جلسه ای با عنوان تقدیر از خیران مدرسه ساز همه چیز را برایم روشن کرد.
جلسه مذکور پر بود از مسئولان رده بالای استان؛ از استاندار گرفته تا مدیران شرکت های آبفا و برق و گاز؛ همان هایی که باید بیشترین سهم را برای مشارکت و همکاری با خیران مدرسه ساز داشته باشند؛ دقایق جلسه با سخنرانی مدیران مختلف در حال سپری شدن بود؛ مدیرانی که هر کدام قول هایی را برای همکاری هر چه بیشتر با خیران مدرسه ساز می دادند و از همت بالای خیران قدردانی می کردند؛ حرف هایشان برایم امیدوارکننده بود به گونه ای که انتظار بهبود شرایط را در آینده ای نزدیک داشتم.
حالا حدود سه ماه از آن جلسه پر طمطراق می گذرد و من برای مشاهده آثار قول های آنچنانی جنابان مدیران استان، یک پایم اداره کل آموزش و پرورش است و یک پایم مجمع خیران؛ اما دریغ از برداشتن یک قدم و حل شدن جزئی ترین مشکلات؛ حالا سکوت حاج ناصر میرعلائی بیشتر برایم معنی پیدا می کرد؛ سکوتی که حکایت از فاصله فرسنگ ها کیلومتری حرف تا عمل مسئولان داشت.
رئیس جعفری_ خبرگزاری صدا و سیما _ قم