باران اندوه بر آسمان سامرا می بارد و نگاه شهر حزن انگیز است؛ چرا که امام حسن عسکری (ع) غریبانه سر بر بالین شهادت گذاشت.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، مرکز اصفهان؛ هشتم ربیع الاول، خورشیدِ سامرا غریبانه غروب کرد با درد هایی نهفته و غم هایی که تنها میله های زندان با آن آشنا بودند و دربان به دربانی که از نماز و روزه و عشق مولا درسِ عبرت روایت می کردند.
مولای صبور 29ساله مان در روزهای تاریکِ جهالت و خشونتِ عباسیان با صبر و سکوت مجتبایی اش اسلام ناب محمدی را در رگ های تاریخ جاری کرد.
خورشیدی که روشنی بخش تاریکستانِ زمانه خود بود و مولودش، بشارت رسان موعود!
آیینه جمال و کمالِ حضرتِ حق که در دامان پاکِ ولایتش، منجی عالم و موعود ازلی(عج) را پرورش داد.
آقاي پنجشنبه ها که 13 سال زندگی اش در مدینه النبی گذشت و 16 سال دیگر را در غربتِ و تنهاییِ سامرا.
پیشوای جوان مان اما این روزها در گوشه ای از سامرا مسموم کین معتمد عباسی شد و چلچراغ شش ساله نور امامتش خاموش شد و در بهار جوانی، به تجربه خزان نشست....
یا ابامحمد(ع)؛
اى پورهادى، اى حسن العسكرى:
امروز که قنوتِ دل هایِ اندوهگین ما به سامرایت دخیل بسته و پیشانی ارادت ما به آستان آسمانی ات نشانده؛ یادی از ما کن و برای ظهور فرزندت مهدی(عج) آن موعود واپسین دعا نما...
نگارنده:مرضیه قاسمی