حسین دهلوی از پیشکسوتان موسیقی ایرانی، در ۹۲ سالگی در بیمارستان شریعتی تهران دارفانی را وداع گفت
این هنرمند پیشکسوت آموزش موسیقی را از پنج سالگی نزد پدرش معزالدین دهلوی از شاگردان مرحوم علیاکبرخان شهنازی نوازنده و ردیفدان نامدار تار و فرزند میرزا حسینقلی آغاز کرد. وی بعد از رها کردن این ساز در ۹ سالگی و به تشویق مادرش به سمت ساز ویولن و آموزش آن نزد پدرش رفت. این هنرمند دوره اول ویلن را نزد پدر فراگرفت و سپس دوره دوم (ردیف راست کوک) را نزد ابوالحسن صبا گذرانید و وارد هنرستان موسیقی شد و از آن پس به فراگیری علمی موسیقی گرایش پیدا کرد.
دهلوی در سال ۳۹ با مدرک آهنگسازی از هنرستان عالی موسیقی فارغالتحصیل شد و در دوره هنرستان، با همکاری ابوالحسن صبا، ارکستر شماره یک هنرهای زیبا را راه انداخت و در همین دوره چند اثر از آثار صبا را برای ارکستر تنظیم کرد.
پس از درگذشت صبا، رهبری این ارکستر که بعداً ارکستر صبا نامیده شد به دهلوی واگذار شد. این ارکستر و زیرشاخههای آن از زمان افتتاح تلویزیون ایران هفتگی به اجرای برنامه پرداختند.
«سبک بال» براساس موتیف کوتاهی ملهم از قطعه قاسم آبادی ساخته ابوالحسن صبا، «کنسرتینو برای سنتور و ارکستر» با همکاری مشترک فرامرز پایور، «گفت وگوی دل»، «فروغ عشق»، «به یاد صبا» برگرفته از قطعه «به یاد گذشته»، «چهارمضراب برای ویولن و ارکستر»، «نغمه ترک»، اجرای ۱۵ قسمت از اپرای ۲۶ قسمتی «بیژن و منیژه»، «دوئو سنتور در سه گاه»، «شورآفرین در شور برای ارکستر»، «چهارنوازی مضرابی در اصفهان»، «سوئیت بیژن و منیژه برای ارکستر زهی»، «بیژن و منیژه برای ارکستر سمفونیک»، «سرباز برای آواز گروهی و ارکستر» از جمله آثار شنیداری و تالیفی این هنرمند در عرصه موسیقی است.
دهلوی در سال ۷۱ ارکستر مضرابی را تشکیل داد که صرفاً شامل سازهای مضرابی سنتور، تار، قانون، عود و بم تار (تارباس) بود.
یکی از مهمترین آثار حسین دهلوی کتاب «پیوند شعر و موسیقی آوازی» است که جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی در بخش هنر را به خود اختصاص داد. این کتاب حاصل بیش از ۴۰ سال تجربه دهلوی در تلفیق موسیقی با شعر ایرانی است که به شیوهای علمی و متدیک فرایند کار را توضیح میدهد.