دومین انتخابات پارلمانی رژیم صهیونیستی (کنیست) در حال برگزاری است. پیش از این، انتخابات زودهنگام کنیست ۲۰ فروردین امسال برگزار شده بود.
بنیامین نتانیاهو در دور پیشین پیروز انتخابات شد، اما کابینه شکننده‌ای که تشکیل داد، به سبب نداشتن استحکام کافی برای مقابله با چالش‌های داخلی و خارجی فرو پاشید.
وی در دور تازه نیز به شکلی غیرقابل پیش بینی در دستیابی به توافقی با احزاب راست‌گرا و راست‌گرا‌های افراطی و احزاب یهودی افراطی برای تشکیل ائتلافی با حزبش لیکود که پنجمین دوره نخست وزیری اش را تضمین کند، به مشکل خورده است.
اکنون گمانه زنی‌های بسیاری در مورد این انتخابات وجود دارد. اگر نتانیاهو از رقیب اصلی خود یعنی حزب «آبی و سفید» به رهبری بنی گانتز رئیس سابق ارتش رژیم صهیونیستی، شکست بخورد، احتمالاً شاهد پایان عمر سیاسی او و حتی زندانی شدنش به دلیل فساد مالی خواهیم بود و اگر پیروز شود شاید به اقدامات بی‌سابقه از جمله الحاق رسمی شهرک‌های صهیونیست نشین غیرقانونی مستقر در کرانه غربی به سرزمین‌های اشغالی دست بزند.
شکست نتانیاهو در انتخابات به این معناست که رئیس‌جمهور آمریکا مهمترین هم‌پیمان خود را از دست داده و ماجرای «معامله قرن» به تاریخ سپرده خواهد شد.
نتانیاهو در هفته‌های گذشته حملاتی به عراق، سوریه، لبنان و فلسطین اشغالی تدارک دید. این ماجراجویی‌ها با هدف جذب رأی حداکثری صورت گرفت، اما حمله به لبنان که با پاسخ قاطع حزب الله مواجه شد، می‌تواند در ریزش آرای او مؤثر باشد.
به نظر می‌رسد با این همه، وقتی شالوده رژیم صهیونیستی بر اشغالگری، کشتار و ترور بنا شده، انتخابات جز نمایش و بزکی بر چهره کریه صهیونیست‌ها چیز دیگری نیست.
کارنامه سرکردگان رژیم صهیونیستی طی ۷۰ سال گذشته نشان می‌دهد رفتار گلدن مایر، اسحاق رابین، شیمون پرز، ایهود باراک، آریل شارون، ایهود اولمرت و بنیامین نتانیاهو در قتل و کشتار فلسطینیان تفاوت معناداری با یکدیگر وجود نداشته است. پس بدانیم: خانه از پای بست ویران است / خواجه در فکر نقش ایوان است!
| حسن عابدینی کارشناس و تحلیلگر مسائل سیاسی |