تاسوعای حسینی تجلی گاه ارادت به ماه بنی هاشم است. به راستی که خط سرخ عاشورا با واژه تاسوعا به حقیقت پیوست.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز مازندران،عاشورا از ریشه «عشر» به معنای ده و دهم و تاسوعا از ریشه«تسع» به معنای نه و نهم است . این لفظ فقط بر نهمین و دهمین روز محرم گفته شده است.
از آنجا که حوادث مهم کربلا در روز نهم و دهم ماه محرم الحرام اتفاق افتاد این دو روز را برجسته کرده و به نام تاسوعا و عاشورا مشهور شده و روز نهم و دهم محرم الحرام در فرهنگ مسلمانان به ویژه شیعیان، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. پس ازآنکه امام حسین(ع) درکربلا به شهادت رسید روز عاشورا در میان مردم به روز حزن و اندوه مشهور شد و شیعیان حضرت علی(ع)، آن روز را روز سوگ و عزاداری قرار دادند؛ از این رو به نام عاشورای حسینی شهرت یافت. امام صادق(ع) فرمود:" عاشورا روزی است که امام حسین(ع) میان یارانش کشته شد و بر زمین افتاد. یاران او نیز پیرامون او به خاک افتاده و عریان بودند".
بار دیگر تاسوعای حسینی از راه رسید و نام حضرت ابوالفضل العباس (ع) بر سر زبان عالمیان درخشید. تاسوعا بزرگداشت شهادت اسوه ایثار، ادب و دلاوری بزرگ مردی است که با گذشت بیش از هزار و چهارصد سال ، هنوز تاریخ، روشن از کرامتهای اوست و نام او با وفا و ادب و مردانگی همراه است.
نهم محرم منتصب به غیرت و سقای دشت کربلا قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس (ع) است/ او که وفادار به برادرش اباعبدالله الحسین (ع) بود.
تاسوعای حسینی تجلی گاه ارادت به ماه منیر بنی هاشم، آغاز عطشناک نهضت حسینی است. به راستی که خط سرخ عاشورا با واژه تاسوعا به حقیقت پیوست.
روز نهم محرم سال ۶۱ هجری، امام حسین و یارانش در محاصره نیروهای دشمن قرار گرفتند. در این روز دشمن آب را به روی اهل بیت امام حسین(ع) ویاران او بست. از آنجا که این روز بر اهل بیت(ع) سخت گذشت و شاید یکی از روزهای بسیار سخت و مصیبت بار برای خاندان پیامبر بود،به عنوان تاسوای حسینی مورد توجه شیعیان قرار گرفت.
امام صادق(ع) در این باره می فرماید: تاسوعا روزی است که حسین(ع) و اصحاب او در کربلا محاصره شدند و سپاه شامیان برضد آنان گرد آمد. ابن زیاد و عمر سعد از فراهم آمدن آن همه سوار خوش حال شدند و آن روز ، حسین(ع) و یارانش را ناتوان شمردند و یقین کردند دیگر برای او یاوری نخواهد آمد و عراقیان او را پشتیبانی نخواهند کرد.
در مقابل شیعیان، بنی امیه و پیروانشان روز عاشورا را روز جشن و سرور قرار دادند. همچنین به تدریج دشمنان درباره عاشورا احادیثی ساختند تا آن روز را به دلیل غلبه بر امام حسین(ع) و اهل بیت و یارانش، با فضیلت نشان دهند، در حالی که روز غم و اندوه و مصیبت است. عاشورا روزی است که بهترین انسان را کشتند، جگر رسول خدا را پاره پاره کردند و زنان و کودکان پیامبر را به اسارت بردند ؛آیا این روز می تواند روز مبارکی باشد؟! امام صادق(ع) در این باره می فرماید:«بنی امیه و همراهان آنان از شامیان نذر کردند که اگر امام حسین(ع) کشته شد و به سپاهیان [بنی امیه]آسیبی نرسید و حکومت در خاندان ابی سفیان تثبیت شد،روز عاشورا را عید قرار دهند و به شکرانه پیروزی خود روزه بگیرند. این عمل، به صورت روش و سنتی میان مردم تاکنون ادامه دارد که ریشه آن خاندان ابوسفیان است. در این روز مردم روزه می گیرند و با شادی با خویشان و بستگان خود رفتار می کنند».
*رمز جاودانگی عاشورا
واقعه عاشورا بی‌شک از عظیم‌ترین رخدادهایی بود که در تاریخ بشیری موجی عظیم پدید آورد که مسلمانان و غیر مسلمانان را با ارزش‌های متعالی و مفهوم حیات هدف‌دار آشنا کرد و انگیزه‌های مبارزه برای حفظ کرامت انسان و نفی سلطه ستم را در انسان‌ها ایجاد یا تقویت کرد.
هر اندازه که انسان‌ها با درس‌های نهفته در این واقعه آشنا شوند، از آن بهره می‌برند. از جمله درس‌های عاشورا که در سخنان امام حسین (ع) و یارانش دیده می‌شود، روحیات آنان و اهداف نهضت عاشورا، ایثار، بصیرت، صبر، نماز و هجرت است که با مراجعه به اینگونه درس‌های عاشورایی می‌توان رمز جاودانگی و موج‌آفرینی عاشورا را ارزیابی کرد. هیچ حادثه‌ای به جاودانگی و ماندگاری «کربلا» نمی‌رسد و در این حد، در ذهن‌ها و زندگی‌ها زنده نیست و این گونه فراگیر زمان‌ها و مکان‌ها و انسان‌ها نگشته است و موج آن مثل عاشورا همیشه متلاطم نمانده است.
رمز ماندگاری عاشورا در چند مسأله نهفته است از جمله :
* خدایی بودن آن:
حرکت امام حسین (ع)، جهاد و شهادتش، انگیزه و محرکش همه و همه برای خدا بود و هر چه که «لِله» باشد، رنگ جاودانه می‌گیرد، نور خدا خاموشی ندارد و جهاد برای حق، همواره امتداد می‌یابد.
پایان زندگانی هر کس به مرگ اوست/ جز مرد حق که مرگ وی، آغاز دفتر است
قیام برای خدا فراموش نمی‌شود و نورش خاموش نمی‌گردد؛ چونکه رنگش خدایی و نورش الهی است.
دشمنت کشت ولی نور تو خاموش نگشت/ آری آن نور که فانی نشود، نور خداست
* افشاگری‌های اسرای اهل بیت(ع):
هر انقلابی، یک بازو می‌خواهد و یک زبان، خون و پیام، عمل و تبلیغات. خطابه‌های زینب و سجاد (ع) و سخنان بازماندگان کربلا در دوران اسارت، نقش مهمی در افشاگری چهره دشمن و خنثی کردن تبلیغات دروغین امویان و آگاهی مردم از ماهیت قیام و شخصیت سیدالشهدا و شهیدان عاشورا داشت و سبب شد امویان نتوانند پرده بر جنایات خویش بکشند و آن حادثه را از یادها ببرند.
* احیاگری‌های «ذکر»:
در تعلیمات ائمه، تأکید فراوان شده که برای امام حسین (ع) و شهدای کربلا گریه کنند، نوحه بخوانند، شعر بسرایند، عزاداری کنند، زیارت روند، بر تربت امام حسین(ع) سجده کنند. این‌ها همه سبب شده که مکتب عاشورا و حادثه کربلا و مظلومیت امام حسین (ع) و شهدای کربلا، به صورت زنده و جاوید فراگیر باقی بماند. نقش «یاد»، «بکاء»، «زیارت»، «شعر» و «مرثیه» در جاودانه ساختن عاشورا مهم است.
*کیفیت حادثه :
نفس حادثه عاشورا و اوج فداکاری‌ها و اخلاص یاران امام و اوج خشونت و بی‌رحمی سپاه کوفه نسبت به سیدالشهدا (ع) و غربت و مظلومیت و عطش در اوج خود، همه و همه این حادثه بی‌نظیر را ماندگار ساخته است.
فرا رسیدن ایام تاسوعا و عاشورای حسینی بر عزاداران و عشاق آن حضرت تسلیت باد.