متخصص اورولوژی و ناباروری مردان: برخی علل ناباروری مردان ریشه در مشکلات و بیماری‌های دوران کودکی دارند
متخصص اورولوژی و ناباروری مردان و عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینا، بیضۀ نزول نکرده را یکی از علل ناباروری مردان دانست و افزود: به طور طبیعی در مراحل رشد جنین بیضه‌ها شکل می‌گیرند و پس از طی فرایند رشد در جای اصلی خود قرار می‌گیرند، اما در برخی موارد، این مسیر متوقف می‌شود و بیضه‌ها نزول نمی‌کنند و در شکم باقی می‌مانند، اگر این وضع در نوزادان اصلاح نشود، دیگر برگشت پذیر نخواهد بود و دورۀ طلایی اصلاح وضع بیضۀ نزول نکرده شش ماهگی تا یک سالگی است.
این متخصص اورولوژی با اشاره به عوامل دیگری مانند چرخش بیضه ها، مصرف برخی دارو‌ها و ضربه یا تروما به بیضه در سنین کودکی و نوجوانی گفت: لازم است که والدین از تأثیر این عوامل بر قدرت باروری آیندۀ فرزند خود آگاه باشند و بتوانند با اقدام به موقع از مشکلات باروری فرزندشان در آینده جلوگیری کنند.
عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینا اصلاح سبک زندگی را یکی از مهمترین عوامل در پیشگیری و درمان ناباروری دانست و افزود: پیش از آنکه به درمان‌های دارویی و جراحی برسیم، لازم است عوامل مربوط به سبک زندگی را در وی بررسی کنیم؛ برای نمونه، چاقی و بالا بودن شاخص تودۀ بدنی می‌تواند باعث اختلالات هورمونی شود؛ بنابراین، به افراد چاق توصیه می‌کنیم که به شکل علمی و با کمک مشاوران تغذیه وزن خود را به حد متناسب برسانند و در بسیاری از موارد همین تناسب وزن باعث افزایش توان باروری می‌شود، عوامل دیگر مربوط به سبک زندگی نادرست، مانند بی تحرکی، کشیدن سیگار و قلیان و مصرف مواد مخدر و روان گردان نیز باعث کاهش شدید قدرت باروری می‌شوند و لازم است این عوامل خطرساز از زندگی فرد حذف شوند.
آقای آبادپور با اشاره به پررنگ شدن نقش درمان‌های دارویی ناباروری مردان در دهه‌های اخیر گفت: نکتۀ مهم در درمان دارویی ناباروری مردان این است که نیاز به زمان دارد، زیرا فرایند اسپرماتوژنز یا اسپرم سازی یک فرایند نود روزه است و بنابراین، توصیه می‌شود که درمان دارویی دستکم ۳ تا ۶ ماه ادامه پیدا کند؛ به همین دلیل، در مواردی که به هر دلیل، از جمله بالا بودن سن خانم یا کم بودن ذخیره تخمدان خانم، درمان باید سریعتر انجام شود، ما از درمان دارویی عبور می‌کنیم.
این متخصص اورولوژی دربارۀ انواع درمان‌های دارویی ناباروری مردان افزود: در مواردی که ناباروری ناشی از یک عامل زمینه‌ای است، ما از دارو‌های استاندارد برای رفع آن عامل استفاده می‌کنیم؛ برای مثال، اگر وجود عفونت و التهاب در دستگاه تولید مثل تشخیص داده شود، ما از آنتی بیوتیک‌ها و ضدالتهاب‌ها استفاده می‌کنیم، یا اگر بیضه‌ها دچار نارسایی ثانویه شده باشند، یعنی به دلیل اختلالات هیپوفیز هورمون کافی برای تولید اسپرم دریافت نکنند، ما از هورمون درمانی استفاده می‌کنیم، همچنین گاهی اختلال انزال باعث ناباروری می‌شود که در چنین مواردی هم درمان دارویی اغلب مؤثر است.
عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینا با اشاره به درمان دارویی تجربی به عنوان دستۀ دیگری از دارو درمانی گفت: به جز موارد قطعی و استاندارد تجویز دارو که اشاره شد، در برخی موارد ما درمان دارویی تجربی استفاده می‌کنیم، یعنی دارو‌هایی را تجویز می‌کنیم که به لحاظ تجربی اثربخشی آن‌ها مشخص شده است؛ برای نمونه، برخی بیماران مشکل کمبود تعداد اسپرم یا کاهش تحرک اسپرم دارند و ما هیچ علت زمینه‌ای برای آن پیدا نکرده ایم و به آن ایدیوپاتیک یا با علت ناشناخته می‌گوییم، به صورت تجربی مشخص شده است که مصرف برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی، مثل ویتامین E و C و سلنیوم و روی می‌توانند به بهبود وضع اسپرم کمک کنند؛ در این موارد، ما مکمل‌های مناسب را تجویز می‌کنیم و اگر زمان کافی داشته باشیم، صبر می‌کنیم تا طی ۳ ماه تا ۶ ماه میزان اثربخشی آن‌ها را ارزیابی کنیم.
آقای آبادپور دربارۀ مواردی که به جراحی برای درمان ناباروری نیاز است، افزود: گاهی اصلاح سبک زندگی و درمان‌های دارویی مؤثر نیست و به طور مثال فرد مشکل آناتومیک دارد، در چنین مواردی ممکن است ما به سراغ درمان‌های جراحی برویم، برای نمونه اگر فرد دچار انسداد در هر جای مسیر انتقال اسپرم باشد، چه مادرزادی و چه اکتسابی، ما ۲ راه برای درمان پیش رو داریم؛ یا عمل جراحی برای اصلاح و ترمیم انسداد انجام می‌دهیم یا سعی می‌کنیم با میکروجراحی از همان محل تولید اسپرم به دست بیاوریم و از روش لقاح آزمایشگاهی یا میکرواینجکشن استفاده کنیم.
این متخصص اورولوژی در ادامه به کاربرد دیگری درمان‌های جراحی در باروری مردان اشاره کرد و گفت: گاهی مشکل آناتومیک و ساختاری در بخش انتقال اسپرم به بیرون بدن وجود دارد و جراحی برای اصلاح آن لازم است؛ برای نمونه، در هیپوسپادیاس که یک بیماری مادرزادی است، دهانۀ مجرای خروجی ادرار زیر محل طبیعی قرار گرفته است و بنابراین، انزال و خروج اسپرم با مانع مواجه است، در چنین مواردی لازم است که جراحی برای اصلاح و ترمیم این ناهنجاری ساختاری انجام شود.
عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینا کارکرد مهم دیگر جراحی را استحصال اسپرم برای روش‌های کمک باروری دانست و افزود: برای انجام «آی وی اف» یا میکرواینجکشن لازم است که تخمک از خانم و اسپرم از آقا گرفته شود، اما در مواردی، آقا اسپرم کافی در نمونۀ مایع منی ندارد یا اصلا اسپرم ندارد، در چنین مواردی یا سعی می‌کنیم با استفاده از یک سوزن ظرف از بیضه و اپیدیدم اسپرم به دست بیاوریم یا از روش tese یا بیوپسی بافت بیضه و بررسی میکروسکوپی آن استفاده می‌کنیم.
آقای آبادپور با اشاره با واریکوسل به عنوان یکی از علل شایع ناباروری مردان گفت: یکی از کاربرد‌های مهم درمان جراحی ناباروری مردان جراحی واریکوسل است، واریکوسل همان اتساع یا گشاد شدن سیاهرگ‌های بیضه است که باعث اختلال گردش خون در بیضه‌ها می‌شود و با ساز و کار‌های گوناگون می‌تواند باعث کاهش تعداد و کیفیت اسپرم شود، البته واریکوسل در حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد مردان وجود دارد و مشکلی شایع است که در اغلب موارد نیاز به هیچ درمانی ندارد؛ بنابراین صرف تشخیص واریکوسل به معنی ناباروری یا ضرورت جراحی نیست، واریکوسل فقط در مواردی نیاز به درمان دارد که باعث ناباروری شده باشد، دستکم در دو آزمایش اسپرموگرام اختلالات شاخص‌های اسپرم گزارش شده باشد و همسر وی نیز مشکل باروری خاصی نداشته باشد، یعنی وقتی که خانم هم مشکل شدید تخمک گذاری دارد و ما ناچار به انجام «آی وی اف» یا میکرواینجکشن هستیم، دیگر ضرورتی ندارد جراحی واریکوسل انجام دهیم.
این متخصص ناباروری مردان افزود: البته به تازگی ما به پارامتر دیگری، یعنی DFI یا شکست کروموزومی اسپرم نیز توجه می‌کنیم، در مواردی آزمایش اسپرموگرام فرد مبتلا به واریکوسل نرمال است، اما همچنان مشکل ناباروری دارد و ما تست ژنتیکی DFI را هم انجام می‌دهیم تا ببینیم میزان آسیب دیدگی DNA اسپرم بالا است یا نه، اگر بالا بود بهتر است جراحی واریکوسل را انجام دهیم، چون بالابودن DFI خطر سقط جنین را افزایش می‌دهد.
آقای آبادپور در خصوص میزان پاسخ به درمان جراحی واریکوسل گفت: دو رویکرد در این باره وجود دارد؛ یک رویکرد نرمال شدن آزمایش اسپرم پس از انجام جراحی واریکوسل را شاخص موفقیت درمان می‌داند و رویکرد دیگر به نرمال شدن اسپرموگرام بسنده نمی‌کند و می‌گوید اگر خانم پس از جراحی واریکوسل باردار شود می‌توانیم بگوییم که درمان موفقیت آمیز بوده است؛ ولی در کل، پاسخ به درمان واریکوسل حدود ۶۰ تا ۸۰ درصد است و جالب است بدانید که پاسخ به درمان واریکوسل‌های شدیدتر، اغلب بهتر است، یعنی اگرچه هر چه شدت واریکوسل بیشتر باشد، اختلالات اسپرم هم بیشتر است، اما به طور معمول بهتر به جراحی جواب می‌دهد.
عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینا روش میکروجراحی را بهترین روش جراحی واریکوسل دانست و افزود: در این روش ما یک برش کوچک ایجاد می‌کنیم و با میکروسکوپ‌های پیشرفته طناب منوی را بررسی می‌کنیم و رگ‌های متسع را می‌بندیم، مزیت این روش این است که ما می‌توانیم به طور دقیق رگ‌های آسیب دیده را شناسایی و ترمیم کنیم و به دیگر عروق آسیبی وارد نکنیم. همچنین پاسخ به درمان در این روش بسیار بهتر و عوارض آن بسیار کمتر است.
آقای آبادپور با اشاره به برخی باور‌ها و توصیه‌های نادرست دربارۀ واریکوسل هشدار داد: گاهی می‌شنویم که تجویز‌ها و پیشنهاد‌های نادرستی به بیماران می‌شود، مانند زالو درمانی که نه تنها هیچ مبنای علمی و منطقی ندارد، بلکه ممکن است عوارضی مثل عفونت به دنبال داشته باشد.
این متخصص اورولوژی در پایان دربارۀ لزوم حفظ باروری در بیماران مبتلا به سرطان گفت: امروز با توجه به شیوع سرطان از یک سو و پیشرفت‌های چشمگیر در زمینه تشخیص و درمان سرطان ما باید به فکر افزایش کیفیت زندگی مبتلایان و نجات یافتگان این بیماری هم باشیم. خوشبختانه امروزه ما می‌توانیم با تکنیک انجماد اسپرم، تخمک و جنین توان باروری فرد را برای سالیان طولانی حفظ کنیم؛ بنابراین، از آنجا که پرتودرمانی و شیمی درمانی می‌توانند باعث آسیب به قدرت باروری فرد شوند، توصیه می‌کنیم که مبتلایان به سرطان پیش از آغاز درمان، با انجماد اسپرم، تخمک و یا جنین قدرت باروری خود را برای آینده حفظ کنند، تا پس از بهبود با مشکل ناباروری مواجه نشوند.