یافته‌های محققان دانشگاه تهران نشان می‌دهد که آویشن شیرازی نقش مؤثری در نابودی سلول‌های سرطانی دارد
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی دانشگاه تهران به نقل از مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک، یافته‌های این مؤسسه حاکی از آن است که آویشن شیرازی نقش مؤثری در نابودی سلول‌های سرطانی بدون آسیب رساندن به سلول‌های سالم دارد.
این مطالعه یافته‌های جدیدی مبنی بر اثرات ضد سرطانی آویشن شیرازی بر روی سلول‌های سرطانی سینه به همراه داشته است. بر اساس این مطالعات، عصاره (اسانس) آویشن شیرازی توانایی کشتن سلول‌های سرطانی، بدون آسیب رساندن به دیگر سلول‌های سالم بدن را دارد و از پخش شدن سلول‌های سرطانی در بدن جلوگیری می‌کند و ظرفیت این را دارد تا به عنوان ماده‌ای مؤثر در درمان سرطان سینه، مطالعات بیشتری در مورد آن انجام شود.
محققان مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران فیتوشیمی اسانس توسط GC/MS را بررسی و نانو امولسیون‌های پکتین و کیتوزان غنی‌شده با زده را تهیه کردند. خواص فیزیکوشیمیایی و ظرفیت ضد اکسیدانی نانو امولسیون‌ها برای تهیه نانو فیلم نیز تعیین شد. تأثیرات افزودن زده بر حلالیت در آب، تورم ناشی از آب، نفوذپذیری بخارآب و رفتار مکانیکی فیلم‌ها موردبررسی قرار گرفت. اثرات سیتوتوکسیسیته ترکیبات بر روی سلول‌های سرطان سینه انسانی رده‌های MDA-MB-۲۳۱، MCF-۷ و T۴۷D به صورت تنها و هم‌افزایی شده در زمان‌ها و غلظت‌های مختلف، توسط آزمون MTT، مورد بررسی قرار گرفتند. درصد آپوپتوز سلول‌ها پس از تیمار‌های مختلف، به وسیله رنگ‌آمیزی آکریدین اورنج و اتیدیوم برماید و تست Annexin و FITC/PI تعیین شد.
برای تأیید القای آپوپتوز و تعیین مکانیسم عملکرد آن به ترتیب مطالعه سیکل سلولی، قطعه‌قطعه شدن دینی و سنجش میزان روش، نوعش، بیان ژن Galectin-۳ و آزمون کامت انجام شد.
برای بررسی دقیق‌تر مکانیسم عملکرد ترکیبات، برهم‌کنش آن‌ها با دینی بافت هپاتوسیت با استفاده از روش‌های طیف‌سنجی UV-Vis، فلورسانس رقابتی، غیرطبیعی شدن دمایی و سی‌دی بررسی شد. همچنین اثر سیتوتوکسیسیته ترکیبات در مدل اسفروئید سلولی نیز موردمطالعه قرار گرفت.
این مطالعه در قالب پایان‌نامه فهمیه صالحی و با راهنمایی دکتر سوسن کبودانیان اردستانی تحت عنوان «مطالعه هم‌افزایی اثرات نانوذرات کیتوزان و پکتین با اسانس آویشن شیرازی در اینترکشن با دینی و بررسی اثرات سایتوتوکسیک و میزان توانایی آن‌ها در القای آپاپتوز در سلول سرطان سینه انسانی» صورت گرفته است.