غروبِ سرخِ میوه دل ثامن الحجج علیه السلام

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، مرکز اصفهان؛ پیشوای جوان 25 ساله مان، سی ام ذی القعده در گوشه ای از بغداد با جگری پاره پاره و دلی مغموم مظلومانه مسموم کینه همسرش ام الفضل، دختر مأمون شد.
وقتی که زهر، زهرِ خود را ریخت؛ رخسار مظلوم دومین مجتبای آل طه در حجره اش به کبودی زد، دردِ پهلو گرفت و عده ای بی سر و پا در پاسخ ناله و آهش خندیدند تا عاقبت لب تشنه سر بر بالین شهادت گذاشت.
آقایی که پدر جود و مهربانی بود و در سنین کودکی اعجاز زیبای امامت را به تصویر کشاند و با جوشش بی پایان چشمه های فقه ، حکمت و الهام از سینه اش، نقشه‏ های شیطانی مأمون و معتصم عباسی را نقش بر آب کرد.
میوه دل ثامن الحجج علیه السلام با چلچراغ هدایت و بصیرتش سد انحرافی معتزله ها را شکست.
ایشان روشنگر و مفسر تمام کتاب های آسمانی بود که با اقیانوس بی پایان علمش ابرهای شک و تردید را از آسمانِ دل دوستانش پاک کرد و با گفتمان های محکم علمی دهان یاوه گویان را بست و امثال "يحيى بن اكثم" قاضی القضات مامون را رسوا کرد.
و شیعه در آخرین روز ذی القعده سوگوار غروبِ خورشیدی آسمانی است که نور امامتش بیش از 16 سال بی‏ وقفه ‏تابید تا با نگاه ولایی اش ، جهان را روشن و نورانی کند.
ای علی اکبرِ امامِ رضا، ما شیعیان و دلدادگانت، مشهد هم که می رویم مهمان خوان کرامت می شویم و دل آرزومندمان پروانه‌ باب الجواد می شود پس ای جواد الائمه، امام جود و کرم در قنوت آسمانی دست هایتان یادی از ما کن که دلهای شکسته مان به کاظمینت دخیل بسته است.

نگارنده: مرضیه قاسمی