آرش میراسماعیلی ۲۵ اسفند پارسال با رای اعضای مجمع به عنوان رئیس جدید فدراسیون جودو انتخاب شد. میراسماعیلی در بدو ورود به این فدراسیون با درپیش بودن رقابت‌های قهرمانی آسیا، اعضای شورای فنی و بعد از آن بتدریج مربیان تیم‌های مختلفی سنی را معرفی کرد تا تیم ملی از بلاتکلیفی خارج شود.
اما اهدای حکم‌های این رئیس جوان همچنان ادامه دارد و تا امروز یعنی با گذشت ۱۳۴ روز از دوران ریاستش، ۸۱ حکم برای افراد مختلف صادر شده است، یعنی اگر صدور این حکم‌ها به این منوال ادامه داشته باشد، باید تعداد آن را تا پایان سال سه برابر در نظر بگیریم! اینکه چه مقدار فدراسیون جودو گنجایش صدور حکم دارد و یا این احکام با چه منطقی صادر می‌شود، سوالی است که به ذهن می‌آید.
بعضی از این حکم‌های تشریفاتی برای کمیته‌هایی صادر شده است که پیش از این وجود خارجی در فدراسیون و یا فدراسیون‌های رزمی دیگر ندارند و برخی دیگر هم مثل احکامی در کمیته‌های آمار، اطلاعات و مستندات، ارزیابی عملکرد، و بازرسی ویژه فدراسیون، فناوری و انفورماتیک بدون ضمانت اجرایی صادر شده اند.
این درست که هر مدیری حق دارد تا برای اجرای اهداف و برنامه‌های مدنظرش، افراد مورد وثوق خود را انتخاب کند و در واقع نفراتی که برای سمت مدیریت و سرمربیگری تیم‌های ملی انتخاب می‌شوند، اهمیت ویژه‌ای دارند چرا که عملکرد آن‌ها با عملکرد رئیس فدراسیون گره خورده است، اما سوال اصلی اینجا است که فدراسیونی مانند جودو مگر چند کارمند و چند تیم ملی دارد که این همه حکم در آن صادر شده است؟
نکته این که کادر اداری و تشکیلاتی فدراسیونی مثل کاراته حدود ۳۰ نفر است که با در نظر گرفتن اعضای کادر فنی و شورای فنی باز هم تعداد احکام به ۸۱ نمی‌رسد.
برخی از این حکم‌ها برای اجرایی شدن هم نیاز به برنامه و بودجه متناسب دارند و آیا برای این تعداد حکم، بودجه‌ای در نظر گرفته شده است، یا به نوعی ادای دین به دوستانی است که پیش از این از رئیس جدید حمایت کرده اند؟ آیا افراد در قبال دریافت این احکام پاسخگویی هم دارند؟
البته که مصوبه و بندی برای صدور احکام وجود ندارد، اما به نظر می‌رسد رئیس فدراسیون جودو به طور میانگین با صدور روزانه یک و شش دهم (۱.۶) حکم بیشترین انرژی را صرف صدور احکام کرده است و احتمالا شب‌ها خواب حکم می‌بیند!
| انسیه بحری خبرنگار تحریریه ورزشی خبرگزاری صدا و سیما |