در تابستان داغ سال ۱۳۶۷، گروهک تروریستی منافقین در پی فتح ۴۸ ساعته تهران بود!
۲۷ تیر ۱۳۶۷، پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل از سوی ایران و عراق، قرار بود تجاوز هشت ساله رژیم بعث به خاک ایران به پایان برسد. اما تنها چهار روز پس از آغاز پذیرش قطعنامه، صدام با زیر پا گذاشتن توافقات، عملیات گسترده‌ای را در جنوب غرب کشور "با تهدید جدی برای خرمشهر" ایجاد کرد. به فاصله مدت کوتاهی، منافقین هم با حمایت ارتش صدام، با خیال نبود ثبات در وضعیت ایران، عملیاتی مشترک را در سمت غرب کشور آغاز کردند.
عملیاتی با عنوان "فروغ جاویدان" که سوم مرداد آغاز شد. مسعود رجوی، سرکرده این گروهک تروریستی پیش از آغاز این عملیات در جمع اعضای گروهک گفته بود: «بعد از ورود به تهران تا ۴۸ ساعت هر کاری خواستید بکنید و هر کسی را که خواستید، بکشید تا اینکه من فرمان عفو عمومی بدهم»
"۴۸ ساعتِ" بعد اما، آن طور که رجوی تصور می‌کرد نبود! رزمندگان ایرانی با «عملیات مرصاد» به کمین گروهک منافقین نشسته بودند؛ گروهکی که با ۲۵ تیپ، یعنی نزدیک به ۵ هزار نفر، سودای رسیدن به تهران را داشت. البته با حمایت تمام قد آمریکا، متحدانش و رژیم بعث.
در حالیکه شنیده می‌شد در نتیجه تجاوز "هشت سال" رژیم بعث به خاک ایران، "رزمندگان ایرانی" مثل سابق توان رزم با متجاوزان را ندارند، رزمندگان ایرانی، اما واقعیت را در عملیات مرصاد به گونه دیگری نشان دادند و نگذاشتند رویای فتح تهران با عملیات «فروغ جاویدان»، بیش از دو روز، یعنی حتی به اندازه ۴۸ ساعت در ذهن منافقین بماند.
عملیات مرصاد پنجم مرداد ماه آغاز شد و تا هشتم همین ماه، طومار "ارتش به اصطلاح آزادیبخشِ" منافقین را در هم پیچید و عملیات فروغ جاویدان را که بزرگترین عملیات ضد ایرانی منافقین بود به بزرگترین شکست این گروهک تبدیل کرد؛ همچون میخی بر تابوت این گروهک.
پس از این شکست، که با تلفات سنگین منافقین همراه بود، بقایای این گروهک ابتدا در اردوگاه‌های عراق مستقر و سپس مجبور به حضور در اردوگاه آلبانی شدند. جان کری وزیر امورخارجه پیشین آمریکا در یک نشست خبری در سال ۲۰۱۶ در این باره گفته بود: خروج تمام اعضای سازمان مجاهدین از عراق محصول ابتکار عمل چشمگیر دیپلماسی آمریکا بوده که سلامت و امنیت بیش از سه هزار نفر از اعضای این سازمان را که جانشان در معرض خطر بود تامین کرد. پس از چند ماه پیشرفت مستمر، سال پیش به تیرانا سفر و با دولت آلبانی برای انتقال و اسکان آخرین گروه مجاهدین گفتگو کردم».
«پاریس» هم در این سال‌ها از سرکردگان این گروهک تروریستی میهمان نوازی کرده است؛ از مسعود رجوی که بیش از ۱۵ سال است در انظار عمومی دیده نشده و رئیس سابق دستگاه اطلاعاتی سعودی غیرمستقیم از مرگش خبر داده و از او با عنوان «مرحوم مسعود رجوی» یاد کرده؛ تا مریم رجوی که اخبار ضد و نقیضی از بیماری‌اش منتشر شده و او هم مدتی است ظهور و بروزی ندارد.
عربستان هم برای حمایت از این گروهک ضد ایرانی با رقم‌های سنگینی دست به جیب شده؛ وبسایت خبری البوابه که در اردن، مستقر است حدود یک سال قبل با افشای جزئیاتی از کمک‌های مالی عربستان سعودی به گروهک منافقین اعلام کرد ریاض، سه تن طلا برای تامین هزینه‌های این گروهک تروریستی در اختیار اعضای آن قرار داده است.
هزینه‌هایی که به پای بقایای گروهک تروریستی‌ای ریخته می‌شود که بیشتر شبیه یک خانه سالمندان بزرگ در یکی از کوچکترین کشور‌های اروپایی در شرق اروپاست. خانه‌ای که جدیدترین تصویر درز کرده از آن نشان می‌دهد پیرزن‌ها و پیرمرد‌هایی در حال فعالیت با رایانه هستند. اینکه این‌ها دقیقا چه می‌کنند چندی پیش نشریه انگلیسی ایندیپندنت منتشر کرده بود. این نشریه به نقل از حسن حیرانی، عضو سابق مجاهدین خلق، می‌نویسد: «به ما گفته می‌شود به حساب‌های کاربری آن‌هایی که مخالف یا منتقد مجاهدین خلق هستند حمله یا توییت‌های مریم رجوی را بازنشر کنیم».
ایندیپندنت همچنین می‌نویسد: «مجاهدین با پرداخت پول‌های هنگفت، سرویس‌های اینترنت بسیار پرسرعت خریداری و اجازه رسمی را از مقامات آلبانی برای نصب آنتن بر بالای کوه داجتی که مشرف به شهر تیراناست، دریافت کرده‌اند. در واقع مجاهدین برای خود یک شبکه مخابراتی راه‌اندازی کرده‌اند. یک شرکت خصوصی آلبانیایی مسوول تأمین امنیت اردوگاه منافقین است و نیرو‌های مسلح را در شیفت‌های ۶ ساعته مأمور مراقبت از این اردوگاه کرده است».
حالا ۳۱ سال از عملیات مرصاد که بزرگترین شکست منافقین در آن رقم خورد، می‌گذرد و رویای فتح ۴۸ ساعته تهران، به حسرت ۴۰ ساله منافقین و حامیانشان برای شکست جمهوری اسلامی تبدیل شده است.
نويسنده:حسنيه السادات شبيري