آن‌ها همه جا هستند، روی تابلو‌های تبلیغاتی یا بین تیتر روزنامه‌ها و در شبکه‌های مجازی.
همه جا هستند.
با لبخند‌های براق لمینیت شده شان، لباس‌های رنگارنگ عجیب و غریبشان و ژست‌های خاص مخاطب کُشِشان.
می‌گویند زندگی در دنیای شهرت سخت است؛ سوپراستار که باشی سخت تر.
یک روز با بادیگاردهایشان بر فرش قرمز‌ها حاضر می‌شوند تا ویترینی شوند برای فروش بیشتر و روز دیگر کلاه بر سر میگذارند و عینک بر چشم تا کمتر در دید باشند و به گفته خودشان کمی هم زندگی کنند.
ازدواجشان تیتر روی جلد یک مجله زرد میشود و جدائیشان خبر مجله زردی دیگر. روزنامه‌ای خبر دستگیریشان در مهمانی شبانه را می‌دهد و سایتی دیگر از هنرنماییشان با سلاح گرم و سرد خبر میگذارد.
آن‌ها همه جا هستند و دکمه ضبط گوشی هایشان همواره روشن است، چرا که رسانه‌ها حافظه‌ای کوتاه دارند و آن‌ها به هیچ عنوان نمی‌خواهند فراموش شوند.
زمانی در صفحه شان تبلیغ وسایل آرایشی بهداشتی می‌کنند و زمانی دیگر بانی جمع آوری و ارسال کمک به حادثه دیده گان می‌شوند، گاهی از رستوران و کافی شاپشان می‌گویند و گاهی دیگر با کودکان بیمار و بی سرپرست عکس می‌اندازند.
یک جا نظریه و برنامه سیاسی میدهند و برای یک کاندیدا فریاد می‌کشند و جای دیگر مابین معرفی خیاط لباس تازه شان، شعار‌های آزادی خواهانه و انسان دوستانه سر میدهند.
آن‌ها همه جا هستند.
هر چه کم کار تر، در دیدرس‌تر و هر چه خانه نشین تر، پر سرو صدا تر. به هر شکل باید چیزی بگویند و دست به کاری بزنند تا تاریخ مصرفشان به پایان نرسد. درست و غلطش هم فرقی نمی‌کند، چرا که میشود عذرخواست و مردم همیشه می‌بخشند.
آن‌ها همه جا هستند.
گاهی در داخل و گاهی فرسنگ‌ها آن طرف‌تر در حال سلفی گرفتن با پیزا و ایفل و ابوالهول و سرویس بهداشتی فلان کشور در فلان جای دنیا.
آن‌هایی که قرار بود الگو باشند، اما کم‌ترین سهم در ارتقا فرهنگ کشورشان را دارند.
آن‌هایی که به فضا پیمای کشور جهان سومیشان میخندند و برای ابرقهرمان‌ها و مک دونالد و لباس‌های مد روز جهان اولی‌ها هورا می‌کشند و بی آنکه بدانند چه تفکری پشت آن تولیدات است از آن‌ها الگو برمی دارند.
آن‌ها نمی‌دانند و هرگز هم نخواهند دانست که چهره‌های واقعی چگونه از حاشیه‌ها عبور کرده اند و در سکوت با هنرشان میان داری می‌کنند، چهره‌هایی که هر چند کم و با فاصله، اما همیشه بر پرده سینما‌ها حاضرند و این حضور نه بخاطر پیام‌ها و فیلم‌های شبانه شان که بخاطر عشق مخاطبانشان به آنهاست؛ هنرمندانی که چه امروز و چه فردا که به خاطره بدل شوند تا همیشه در قلب دوست دارانشان مانا خواهند بود و برای خاک و تفکر و پرچم کشورشان از جان مایه میگذارند.