تیم ملی والیبال ایران در لیگ ملت‌ها شایسته بود، اما پنجم شد! پیدا کنید پرتقال فروش را.
والیبالیست‌های ایران در مسابقات امسال از همان ابتدا متفاوت ظاهر شدند و علت اصلی این امر حضور مهره‌های کلیدی در لیگ‌های مطرح و سطح بالای اروپا بود، اما چرا در دور نهایی درجا زدند؟
از همان هفته‌های ابتدایی گفتیم بدنسازی والیبالیست‌ها طبق برنامه نیست و مشکل دارد چرا که بطور ناگهانی آمار مصدومان بالا رفت، گفتیم زمان مسابقه وقت استراحت به موقع گرفته نمی‌شود، گفتیم تعویض‌ها به موقع نیست، گفتیم هنوز به نیمکت ذخیره‌های ایگور اعتمادی نیست؛ همچنان باید کهنه کار‌های خسته، بار اصلی را برای نتیجه گیری به دوش بکشند و هزار گفتنی دیگر...
اگر روی نیرو‌های جوان و آینده ساز والیبال ایران بیشتر سرمایه گذاری می‌شد الان در پست پاسور سعید معروف تنها تکیه گاه تیم نبود و سکاندارمان می‌توانست در زمان عصبانیت کاپیتان، نیروی مطمئنی را جایگزینش کند نه این که با شرایط بد روحی کار را ادامه دهد و همین مسئله باعث شود تا بازی برده را میلی متری ببازیم.
بهتر است فدراسیونی‌ها آسیب شناسی کنند تا در انتخابی المپیک که کمتر از یک ماه دیگر است دچار مشکل نشویم آن جا دیگر نمی‌توان براحتی از مقصر نقاط ضعف تیم ملی گذشت.
یک سخن هم با مسئولان رده بالای ورزش، آن‌هایی که با درخشش تیم در دور مقدماتی مثل مردم لذت بردند و دست به تعریف و تمجید زدند، اگر مثل کارشناسان این رشته به بازی‌های مرحله نیمه نهایی انتقادی دارند از همین حالا دست به کار شده و تکلیف انتخابات این فدراسیون را روشن کنند.
حال همه فرصت دارند بگویند من نبودم دستم بود تقصیر آستینم بود و...، اما برای سهمیه المپیک ۲۰۲۰ جریان فرق دارد.
| انسیه ورزنده خبرنگار تحریریه ورزشیخبرگزاری صدا و سیما |