چرا نبايد با ترامپ مذاکره کرد؟
مذاکره با ترامپ به معناي مشروعيت دادن به ادعاي او مبني بر وحشتناک بودن برجام و لزوم اصلاح آن و سپس دست برداشتن از قدرت بازدارندگي و مانع نشدن در برابر سياست هاي امريکا براي کوچک سازي کشوهاي منطقه از جمله ايران است.
دونالد ترامپ رئیسجمهوری آمریکا ۱۸ اردیبهشت سال 1397 رسما اعلام کرد که ایالات متحده را از توافق اتمی با ایران که در ژوئیه 2015 پس از یک دوره ده ساله مذاکره منعقد شد، خارج خواهد کرد و تحریمهای رفع شده علیه تهران را باز خواهد گرداند.
ترامپ مدعي بود که برجام توافق وحشتناک و يکطرفه اي است که دست ايران را براي توليد سلاح هسته اي باز مي گذارد و بايد اصلاح شود. به گفته ترامپ ايران نبايد به هيچوجه اجازه غني سازي اورانيوم داشته باشد و علاوه بر اين در توافق جديد بايد برنامه موشکي و نفوذ منطقه اي تهران نيز گنجانده شود و به زعم مقام هاي دولت او تا مانند يک دولت عادي شود.
ترامپ براي وادار کردن ايران به آمدن پاي ميز مذاکره تحريم هاي شديد و يکجانبه اي را عليه تهران اعمال و تهديد نظامي را نيز چاشني آن کرد. اما واقعيت اينجاست که او در واقع با اين فشارها از تهران مي خواهد که بپذيرد که برجام توافق بد و وحشتناکي است و راه را بر مسلح شدن ايران به سلاح هسته اي باز مي گذارد.
از اين گذشته ترامپ از تهران مي خواهد که برنامه موشکي و بازدارنده خود را متوقف نمايد و در برابر سياست هاي منطقه اي امريکا مبني بر کوچک سازي کشورهاي منطقه يا تجزيه آنها به نفع رژيم صهيونيستي با استفاده ابزاري از گروههاي تروريستي و فتنه هاي قومي و مذهبي دخالت ننمايد و در پشت مرزهايش بدون سلاح منتظر بماند تا همين سرنوشت گريبان ايران را نيز بگيرد.
صرف نظر از گرايش هاي سياسي سوال اينجاست که آيا عقل و منطق مي پذيرد تا در چنين شرايطي ايران درخواست ترامپ را براي مذاکره بپذيرد آن هم در حاليکه موضوعات مذاکره بر تسليم تهران در برابر شروط ترامپ استوار است و تن دادن به چنين مذاکره اي چيزي جز تسليم و مشروعيت بخشي به ادعاهاي او نيست.
و البته در چنين مذاکره اي هيچ چيزي نيز عايد ايران نخواهد شد چرا که ترامپ قرار نيست چيزي در مذاکره به تهران بدهد و بنا بر اين ورود به گفتگو با او، يعني مشروعيت دادن به ادعاهاي ترامپ و سالها گفتگوي بي نتيجه در حاليکه تحريم ها برقرار است.
لبته ورود به چنين مذاکراتي براي ايران از دو زاويه تهديدزا نيز است نخست اينکه ورود به مذاکره با ترامپ و مشروعيت دادن به ادعاهاي او موجب دست بالاي ترامپ در مذاکرات خواهد شد و در نتيجه با تقويت اهرم هاي فشار تهران مجبور خواهد شد تسليم ادعاهاي اوشود.
دوم اينکه اگر ايران از چنين مذاکره اي که هيچ امتيازي برايش ندارد خارج شود، تهران به تنش آفريني متهم خواهد شد و آنگاه ترامپ خواهد توانست بار ديگر با پرونده سازي عليه ايران و بردن پرونده به شوراي امنيت، ساده تر اجماع سازي نمايد و البته تهديد نظامي در چنين وضعيتي محتمل تر خواهد شد.
------------------------------------------------
رضا محمدمراد