شهر ما خانه ما نیست!

آب و هوای دلنشین این روزهای فصل تابستان، روح و جسم هر فردی رو تازه میکنه اما چقدر حیفه زباله های سر ریز شده از سطل های کنار جاده ها و مسیرهای روستایی چهره شهر رو به هم ریخته. امروز تو مسیر اداره هوای دلچسب از شیشه ماشین صورتمو نوازش می کرد اما بوی نامطبوع و چهره زشت زباله ها حواسمو از آسمان آفتابی و سرسبزی کنار جاده خارج کرد.

روستای الله وردی خان بجنورد با ساختمان های متفاوت قدیمی و جدید  و راه خاکی کنار جاده قرار گرفته و مسجد بزرگش، چشم هر مسافری رو به سمت خودش می کشونه اما امروز سطل بزرگ ابتدای راه روستا که از زباله سر ریز شده بود. زیبایی روستا رو از بین برده بود و همه نگاه ها رو به خودش می کشوند. اینجاست که فرق بین خونه و روستا و حتی شهر به چشم میخوره و باید گفت هنوز هم تک تک اهالی شهر و روستا تنها به فکر تمیزی منازل خودشون هستند و روستاها و شهرشون رو مثل خونه خودشون نمی دونن.

این موضوع ذهن من رو حسابی به خودش مشغول کرد به طوریکه هرجایی که قدم میذاشتم چشمم ناخودآگاه به دنبال سطل زباله بود تا اینکه از بد روزگار ظهر همین روز وقتی به میدان کارگر شهر بجنورد رسیدم زباله های انباشته شده میوه فروشی و سبزی فروشی ها در پیاده روها بوی بسیار نامطبوع و گندآب سبزی و میوه فضا رو پر کرده بود با تاسف برای مردم شهرم که اصلا به فکر سلامتی خودشون و دیگران نبودند از خیابان عبور کردم کمی پایین تر کارتن ها، آکاسیوهای خالی و نایلونهای باز شده جلوی مغازه های لوازم خانگی انباشته شده بود .

وجود زباله در هر جایی چه در شهر، روستا و طبیعت علاوه‌ بر زشت شدن چهره این مکان ها باعث انتشار بوی نامطبوع، جذب حشرات و حیواناتی مثل مگس، موش و گربه، انتشار بیماری های میکروبی پوستی، تنفسی و آلوده شدن هوا میشه.

ساختن شهری زیبا، شیک و خوش منظر، نیازمند دلسوزی همه مردم و جدیت دهیاری ها و شهرداری هاست و برای دستیابی به آن، همه باید ایمان داشته باشند که " شهر ما خانه ماست".

به قلم: ملیحه کیوانپور