در چند سال گذشته به عنوان نماینده رسانه ملی در مجمع خیرین مدرسه ساز کشور با مردی آشنا شدم که هرچه حشر و نشر و مراوده با ایشان بیشتر شد ارادت قلبی به اخلاص و ایثار ایشان بیشتر شد.
اولین جلسه در دفتر قائم مقام سازمان بود. از دیدارش با مقام معظم رهبری با علاقه زائد الوصفی تعریف می‌کرد. وقتی معظم له گزارش در مورد خیرین مدرسه ساز را شنیده بودند بسیار تشویق و در عین حال به صداوسیما توصیه کرده بودند که خدمات ارزشمند خیرین مدرسه ساز را در برنامه‌های مختلف صداوسیما منعکس کنند.
حدود نیمی از مدارس کشور در دو دهه گذشته از سوی انسان‌های نیک و خیر یعنی خیرین مدرسه ساز ساخته شده است.
شادروان دکتر محمدرضا حافظی، بانی و مؤسس مجمع خیرین مدرسه ساز است و خاطره مدرسه سازی خود را چنین تعریف می‌کرد؛ فرزند جوان تازه دامادش به همراه عروسش در ایام عید با آن‌ها خداحافظی می‌کنند و به طرف شمال حرکت می‌کنند چند ساعت بعد خبر تصادف آن‌ها را می‌شنوند و این زوج جوان دار فانی را وداع گفته بودند و با رفتن شان غم جانگاه در دل پدر و مادر فرو برده بودند.
دکتر حافظی از این حادثه با گذشت سال‌های متمادی با غم و افسوس یاد می‌کردند، ولی این حادثه غم بار هرگز موجب شکستگی و توقف دکتر حافظی و خانواده اش نشده بود بلکه باعث رشد و حرکت بیشتر ایشان گشته بود و اینچنین مردان خدا سختی‌ها و مصیبت‌ها را به سکوی پرواز و حرکت تبدیل می‌کنند.
آن فقیه سعید می‌گفت؛ تصمیم گرفتم به یاد فرزندم یک مدرسه بسازم و همین کار نقطه شروع مدرسه سازی شد. بعد خیرین مدرسه ساز را دور هم جمع کردیم. افرادی که با نیت ۵ مدرسه شروع کردند و به ۷۲ مدرسه رسیدند و بعضی از آن‌ها ۱۰۰ مدرسه بیشتر ساختند.
شادروان دکتر حافظی می‌گفت؛ من از مدرسه سازی به خیرسازی رسیدم و بیش از ۶۰۰۰ نفر مردان و زنان خیر مدرسه ساز در کشور پیدا شدند و این راه ادامه دارد.
ایده جدید دکتر حافظی خیرین سلامت برای ساخت درمانگاه و بیمارستان و خیرین حوزه فرهنگ برای ساخت کتابخانه و مجتمع فرهنگی و مواردی از قبیل آن بود.
ایشان مصداق مردان نیک و ابرار در جامعه ما بودند که با انفاق و ایثار به این رتبه نائل شدند «لکن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون و ما تنفقوا من شئی فان الله به علیم» خداوند در سوره آل عمران می‌فرماید هرگز به مقام بر و نیکی دست نمی‌یابید مگر آنکه از آنچه دوست دارید در راه خدا انفاق کنید و بدانید هرچه را انفاق کنید قطعاً خداوند به آن آگاه است.
در مجلس بزرگداشت ایشان در تهران همه دوستان و یاران و خیرین به نام مدرسه ساز آمده بودند و مجلس باشکوهی بود. به تعدادی از خیرین که در ورودی درب مسجد ایستاده بودند عرض کردم اکنون این پرچم در دست شما است که راه شادروان دکتر حافظی را ادامه دهید.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد