محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر با همکاری محققانی از دانشگاه مینه‌سوتای آمریکا موفق به تولید نانو الیاف‌های ضد میکروبی برای کاربرد در زخم‌پوش‌ها شدند
وی ادامه داد: در این مطالعات که با عنوان «تولید نانو الیاف بر پایه پلی کاپرولاکتان تقویت شده با نانوکریستال‌های سلولزی استخراج شده و ارزیابی رهایش دارو با خواص ضد میکروبی» اجرایی شد، از ضایعات پنبه ترکمن صحرا برای تولید نانو بلور‌های سلولز و کاربرد آن در مهندسی بافت بهره برده شد.
این محقق گفت: خواص مکانیکی و بیولوژیکی این نانو ذرات در سالهای اخیر مورد توجه محققان زیادی قرار گرفته است.
هیوه‌چی، با طرح این سؤال که «آیا این نانوذرات برای رشد سلول مناسب هستند؟» افزود: نانو ذرات تولید شده در بستر نانو الیاف قرار گرفت و توانایی رشد سلولهای فیبروبلاست آن مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت.
وی با اشاره به نتایج به دست آمده از این مطالعات یادآور شد: نتایج به دست آمده بسیار امید بخش بوده و حضور نانوکریستال سلولز هیچ سمیتی بر رشد و گسترش سلول نداشته از این رو این نانو ذرات نامزد مناسبی برای کاربرد به عنوان تقویت کننده زخم پوشها است.
هیوه‌چی با بیان اینکه در این تحقیق ابتدا سلولز خالص از ضایعات پنبه تولید شد، گفت: نانوکریستال سلولز به روش هیدرولیز اسیدی از سلولز سنتز و در ادامه نانو ذرات سنتزی درون نانو الیاف قرار داده شدند.
این دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه برای تایید نتایج از تستهایی، چون AFM، TEM، DLS، MTT، SEM، میکروسکوپ فلورسنت، XRD، FTIR، تست خواص کششی و زیست تخریب پذیری استفاده شد، اضافه کرد: علاوه بر آن از تستهای حیوانی روی موش جهت بررسی قابلیت استفاده درون تن استفاده شد. نتایج نشان داد نمونه های تولید شده قابلیت افزایش سرعت ترمیم زخم‌ها را دارند.
وی چالش اصلی این طرح را بررسی رهایش دارو از نانو الیاف ذکر کرد و افزود: با راهنماییهای پروفسور سیگل عضو هیأت علمی دانشگاه مینه سوتا به طور دقیق مورد بررسی قرار گرفت و مدلی مناسب جهت رهایش دارو از نانوالیاف ارائه دادیم.
وی گفت: نتایج این تحقیق در مقاله‌ای تحت عنوان "Drug release and biodegradability of electrospun cellulose nanocrystal reinforced polycaprolactone" در مجله Material science and engineering: C به چاپ رسید.
هیوه‌چی نتایج این تحقیق را قابل کاربرد در صنایع پزشکی به خصوص تولید زخم پوشها و بحث مهندسی بافت دانست.
این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر تأکید کرد: ۵۰ درصد نتایج این طرح در دانشگاه صنعتی امیرکبیر و ۵۰ درصد نتایج در دانشگاه مینه سوتا کامل شده است.
هیوه‌چی استفاده از نانوذرات با پایه طبیعی به جای نانوذرات سنتزی را از مزایای این طرح نام برد و ادامه داد: این نانو ذرات علاوه بر افزایش خواص مکانیکی هیچ تأثیری بر خواص بیولوژیکی و فاکتور‌های رشد سلول روی داربست نداشته است.
این تحقیقات تحت راهنمایی دکتر سید هژیر بهرامی استاد تمام دانشکده مهندسی نساجی صورت گرفته است.