ترتیل جزء بیست و نهم قرآن کریم با صدای استاد پرهیزگار + متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿ ۱ ﴾ 

بزرگوار [و خجسته] است آنكه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست ( ۱) 

الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ ﴿ ۲ ﴾ 

همانكه مرگ و زندگى را پديد آورد تا شما را بيازمايد كه كدامتان نيكوكارتريد و اوست ارجمند آمرزنده ( ۲) 

الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَّا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِن فُطُورٍ ﴿ ۳ ﴾ 

همان كه هفت آسمان را طبقه طبقه بيافريد در آفرينش آن [خداى] بخشايشگر هيچ گونه اختلاف [و تفاوتى] نمى‏ بينى بازبنگر آيا خلل [و نقصانى] مى ‏بينى ( ۳) 

ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِأً وَهُوَ حَسِيرٌ ﴿ ۴ ﴾ 

باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سويت بازگردد ( ۴) 

وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ﴿ ۵ ﴾ 

و در حقيقت آسمان دنيا را با چراغ هايى زينت داديم و آن را مايه طرد شياطين [= قواى مزاحم] گردانيديم و براى آن ها عذاب آتش فروزان آماده كرده‏ ايم ( ۵) 

وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿ ۶ ﴾ 

و كسانى كه به پروردگارشان انكار آوردند عذاب آتش جهنم خواهند داشت و چه بد سرانجامى است ( ۶) 

إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ ﴿ ۷ ﴾ 

چون در آنجا افكنده شوند از آن خروشى مى‏ شنوند در حالى كه مى‏ جوشد ( ۷) 

تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ ﴿ ۸ ﴾ 

نزديك است كه از خشم شكافته شود هر بار كه گروهى در آن افكنده شوند نگاهبانان آن از ايشان پرسند مگر شما را هشدار دهنده‏ اى نيامد ( ۸) 

قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ ﴿ ۹ ﴾ 

گويند چرا هشدار دهنده ‏اى به سوى ما آمد و[لى] تكذيب كرديم و گفتيم خدا چيزى فرو نفرستاده است‏ شما جز در گمراهى بزرگ نيستيد ( ۹) 

وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿ ۱۰ ﴾ 

و گويند اگر شنيده [و پذيرفته] بوديم يا تعقل كرده بوديم در [ميان] دوزخيان نبوديم ( ۱۰) 

فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقًا لِّأَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿ ۱۱ ﴾ 

پس به گناه خود اقرار مى‏ كنند و مرگ باد بر اهل جهنم ( ۱۱) 

إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿ ۱۲ ﴾ 

كسانى كه در نهان از پروردگارشان مى‏ ترسند آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود ( ۱۲) 

وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿ ۱۳ ﴾ 

و [اگر] سخن خود را پنهان داريد يا آشكارش نماييد در حقيقت وى به راز دل ها آگاه است ( ۱۳) 

أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ ﴿ ۱۴ ﴾ 

آيا كسى كه آفريده است نمى‏ داند با اينكه او خود باريك بين آگاه است ( ۱۴) 

هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ ﴿۱۵ ﴾ 

اوست كسى كه زمين را براى شما رام گردانيد پس در فراخناى آن رهسپار شويد و از روزى [خدا] بخوريد و رستاخيز به سوى اوست ( ۱۵) 

أَأَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يَخْسِفَ بِكُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ ﴿ ۱۶ ﴾ 

آيا از آن كس كه در آسمان است ايمن شده ‏ايد كه شما را در زمين فرو برد پس بناگاه [زمين] به تپيدن افتد ( ۱۶) 

أَمْ أَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ ﴿ ۱۷ ﴾ 

يا از آن كس كه در آسمان است ايمن شده‏ ايد كه بر [سر] شما تندبادى از سنگريزه فرو فرستد پس به زودى خواهيد دانست كه بيم دادن من چگونه است ( ۱۷) 

وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿ ۱۸ ﴾ 

و پيش از آنان [نيز] كسانى به تكذيب پرداختند پس عذاب من چگونه بود ( ۱۸) 

أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ ﴿ ۱۹ ﴾ 

آيا در بالاى سرشان به پرندگان ننگريسته‏ اند [كه گاه] بال مى‏ گسترند و [گاه] بال جمع مى‏ کنند جز خداى رحمان [كسى] آن ها را نگاه نمى ‏دارد او به هر چيزى بيناست ( ۱۹) 

أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُندٌ لَّكُمْ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ ﴿ ۲۰﴾ 

يا آن كسى كه خود براى شما [چون] سپاهى است كه ياريتان مى‏ كند جز خداى رحمان كيست كافران جز گرفتار فريب نيستند ( ۲۰) 

أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿ ۲۱ ﴾ 

يا كيست آن كه به شما روزى دهد اگر [خدا] روزى خود را [از شما] باز دارد [نه] بلكه در سركشى و نفرت پافشارى كردند ( ۲۱) 

أَفَمَن يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿ ۲۲ ﴾ 

پس آيا آن كس كه نگونسار راه مى‏ پيمايد هدايت‏ يافته تر است‏ يا آن كس كه ايستاده بر راه راست مى ‏رود ( ۲۲) 

قُلْ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ ﴿ ۲۳﴾ 

بگو اوست آن كس كه شما را پديد آورده و براى شما گوش و ديدگان و دل ها آفريده است چه كم سپاسگزاريد ( ۲۳) 

قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿ ۲۴ ﴾ 

بگو اوست كه شما را در زمين پراكنده كرده و به نزد او [ست كه] گرد آورده خواهيد شد ( ۲۴) 

وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿ ۲۵ ﴾ 

و مى ‏گويند اگر راست مى گوييد اين وعده كى خواهد بود ( ۲۵) 

قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿ ۲۶ ﴾ 

بگو علم [آن] فقط پيش خداست و من صرفا هشدار دهنده ‏اى آشكارم ( ۲۶) 

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ ﴿ ۲۷ ﴾ 

و آنگاه كه آن [لحظه موعود] را نزديك ببينند چهره ‏هاى كسانى كه كافر شده‏ اند در هم رود و گفته شود اين است همان چيزى كه آن را فرا مى‏ خوانديد ( ۲۷) 

قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَن مَّعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿ ۲۸﴾ 

بگو به من خبر دهيد اگر خدا مرا و هر كه را با من است هلاك كند يا ما را مورد رحمت قرار دهد چه كسى كافران را از عذابى پر درد پناه خواهد داد ( ۲۸) 

قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿ ۲۹ ﴾ 

بگو اوست‏ خداى بخشايشگر به او ايمان آورديم و بر او توكل كرديم و به زودى خواهيد دانست چه كسى است كه خود در گمراهى آشكارى است ( ۲۹) 

قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاء مَّعِينٍ ﴿ ۳۰ ﴾ 

بگو به من خبر دهيد اگر آب [آشاميدنى] شما [به زمين] فرو رود چه كسى آب روان برايتان خواهد آورد (۳۰) 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ﴿ ۱ ﴾ 

نون سوگند به قلم و آنچه مى‏ نويسند ( ۱) 

مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ ﴿ ۲ ﴾ 

[كه] تو به لطف پروردگارت ديوانه نيستى ( ۲) 

وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ ﴿ ۳ ﴾ 

و بى‏ گمان تو را پاداشى بى‏ منت‏ خواهد بود ( ۳) 

وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ ﴿ ۴ ﴾ 

و راستى كه تو را خويى والاست ( ۴) 

فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ ﴿ ۵ ﴾ 

به زودى خواهى ديد و خواهند ديد ( ۵) 

بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ ﴿ ۶ ﴾ 

[كه] كدام يك از شما دستخوش جنونيد ( ۶) 

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ﴿ ۷ ﴾ 

پروردگارت خود بهتر مى‏ داند چه كسى از راه او منحرف شده و [هم] او به راه يافتگان داناتر است ( ۷) 

فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۸ ﴾ 

پس از دروغ زنان فرمان مبر ( ۸) 

وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ ﴿ ۹ ﴾ 

دوست دارند كه نرمى كنى تا نرمى نمايند ( ۹) 

وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ ﴿ ۱۰ ﴾ 

و از هر قسم خورنده فرو مايه‏ اى فرمان مبر ( ۱۰) 

هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ ﴿ ۱۱ ﴾ 

[كه] عيبجوست و براى خبرچينى گام برمى ‏دارد ( ۱۱) 

مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿ ۱۲ ﴾ 

مانع خير متجاوز گناه پيشه ( ۱۲) 

عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ ﴿ ۱۳ ﴾ 

گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است ( ۱۳) 

أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ ﴿ ۱۴ ﴾ 

به صرف اينكه مالدار و پسردار است ( ۱۴) 

إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿ ۱۵ ﴾ 

چون آيات ما بر او خوانده شود گويد افسانه ‏هاى پيشينيان است ( ۱۵) 

سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿ ۱۶ ﴾ 

زودا كه بر بينى ‏اش داغ نهيم [و رسوايش كنيم] ( ۱۶) 

إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ ﴿ ۱۷ ﴾ 

ما آنان را همان گونه كه باغداران را آزموديم مورد آزمايش قرار داديم آنگاه كه سوگند خوردند كه صبح برخيزند و [ميوه] آن [باغ] را حتما بچينند ( ۱۷) 

وَلَا يَسْتَثْنُونَ ﴿ ۱۸ ﴾ 

و[لى] ان شاء الله نگفتند ( ۱۸) 

فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿ ۱۹ ﴾ 

پس در حالى كه آنان غنوده بودند بلايى از جانب پروردگارت بر آن [باغ] به گردش در آمد ( ۱۹) 

فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ ﴿ ۲۰ ﴾ 

و [باغ] آفت زده [و زمين باير] گرديد ( ۲۰) 

فَتَنَادَوا مُصْبِحِينَ ﴿ ۲۱ ﴾ 

پس [باغداران] بامدادان يكديگر را صدا زدند ( ۲۱) 

أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ ﴿ ۲۲ ﴾ 

كه اگر ميوه مى‏ چينيد بامدادان به سوى كشت‏ خويش رويد ( ۲۲) 

فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ ﴿ ۲۳ ﴾ 

پس به راه افتادند و آهسته به هم مى‏ گفتند ( ۲۳) 

أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ ﴿ ۲۴ ﴾ 

كه امروز نبايد در باغ بينوايى بر شما در آيد ( ۲۴) 

وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِينَ ﴿ ۲۵ ﴾ 

و صبحگاهان در حالى كه خود را بر منع [بينوايان] توانا مى‏ ديدند رفتند ( ۲۵) 

فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿ ۲۶ ﴾ 

و چون [باغ] را ديدند گفتند قطعا ما راه گم كرده ‏ايم ( ۲۶) 

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿ ۲۷ ﴾ 

[نه] بلكه ما محروميم ( ۲۷) 

قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿ ۲۸ ﴾ 

خردمندترينشان گفت آيا به شما نگفتم چرا خدا را به پاكى نمى‏ ستاييد ( ۲۸) 

قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿ ۲۹ ﴾ 

گفتند پروردگارا تو را به پاكى مى ‏ستاييم ما واقعا ستمگر بوديم ( ۲۹) 

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ ﴿ ۳۰ ﴾ 

پس بعضى ‏شان رو به بعضى ديگر آوردند و همديگر را به نكوهش گرفتند ( ۳۰) 

قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ ﴿ ۳۱ ﴾ 

گفتند اى واى بر ما كه سركش بوده ‏ايم ( ۳۱) 

عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿ ۳۲ ﴾ 

اميد است كه پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد زيرا ما به پروردگارمان مشتاقيم ( ۳۲) 

كَذَلِكَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ ﴿ ۳۳ ﴾ 

عذاب [دنيا] چنين است و عذاب آخرت اگر مى‏ دانستند قطعا بزرگتر خواهد بود ( ۳۳) 

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿ ۳۴ ﴾ 

براى پرهيزگاران نزد پروردگارشان باغستان هاى پر ناز و نعمت است ( ۳۴) 

أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ ﴿ ۳۵ ﴾ 

پس آيا فرمانبرداران را چون بدكاران قرار خواهيم داد ( ۳۵) 

مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ﴿ ۳۶ ﴾ 

شما را چه شده چگونه داورى مى ‏كنيد ( ۳۶) 

أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ ﴿ ۳۷ ﴾ 

يا شما را كتابى هست كه در آن فرا مى ‏گيريد ( ۳۷) 

إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ ﴿ ۳۸ ﴾ 

كه هر چه را برمى ‏گزينيد براى شما در آن خواهد بود ( ۳۸) 

أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ ﴿ ۳۹ ﴾ 

يا اينكه شما تا روز قيامت [از ما] سوگندهايى رسا گرفته ‏ايد كه هر چه دلتان خواست‏ حكم كنيد ( ۳۹) 

سَلْهُم أَيُّهُم بِذَلِكَ زَعِيمٌ ﴿ ۴۰ ﴾ 

از آنان بپرس كدامشان ضامن اين [ادعا] يند ( ۴۰) 

أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ ﴿ ۴۱ ﴾ 

يا شريكانى دارند پس اگر راست مى‏ گويند شريكانشان را بياورند ( ۴۱) 

يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿ ۴۲ ﴾ 

روزى كه كار زار [و رهايى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانايى نيابند ( ۴۲) 

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿ ۴۳ ﴾ 

ديدگانشان به زير افتاده خوارى آنان را فرو مى‏ گيرد در حالى كه [پيش از اين] به سجده دعوت مى‏ شدند و تندرست بودند ( ۴۳) 

فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ ﴿ ۴۴ ﴾ 

پس مرا با كسى كه اين گفتار را تكذيب مى‏ كند واگذار به تدريج آنان را به گونه ‏اى كه در نيابند [گريبان] خواهيم گرفت ( ۴۴) 

وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ ﴿ ۴۵ ﴾ 

و مهلتشان مى‏ دهم زيرا تدبير من [سخت] استوار است ( ۴۵) 

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ﴿ ۴۶ ﴾ 

آيا از آنان مزدى درخواست مى‏ كنى و آنان خود را زير بار تاوان گرانبار مى‏ يابند ( ۴۶) 

أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ﴿ ۴۷ ﴾ 

يا [علم] غيب پيش آن هاست و آن ها مى ‏نويسند ( ۴۷) 

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَكْظُومٌ ﴿ ۴۸ ﴾ 

پس در [امتثال] حكم پروردگارت شكيبايى ورز و مانند همدم ماهى [=يونس] مباش آنگاه كه اندوه زده ندا درداد ( ۴۸) 

لَوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿ ۴۹ ﴾ 

اگر لطفى از جانب پروردگارش تدارك [حال] او نمى‏ كرد قطعا نكوهش شده بر زمين خشك انداخته مى ‏شد (۴۹) 

فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿ ۵۰ ﴾ 

پس پروردگارش وى را برگزيد و از شايستگانش گردانيد ( ۵۰) 

وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿۵۱ ﴾ 

و آنان كه كافر شدند چون قرآن را شنيدند چيزى نمانده بود كه تو را چشم بزنند و مى ‏گفتند او واقعا ديوانه ‏اى است ( ۵۱) 

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿ ۵۲ ﴾ 

و حال آنكه [قرآن] جز تذكارى براى جهانيان نيست ( ۵۲) 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

الْحَاقَّةُ ﴿ ۱ ﴾ 

آن رخ دهنده ( ۱) 

مَا الْحَاقَّةُ ﴿ ۲ ﴾ 

چيست آن رخ دهنده ( ۲) 

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿ ۳ ﴾ 

و چه دانى كه آن رخ دهنده چيست ( ۳) 

كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿ ۴ ﴾ 

ثمود و عاد آن حادثه كوبنده را تكذيب كردند ( ۴) 

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ ﴿ ۵ ﴾ 

اما ثمود به [سزاى] سركشى [خود] به هلاكت رسيدند ( ۵) 

وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ ﴿ ۶ ﴾ 

و اما عاد به [وسيله] تندبادى توفنده سركش هلاك شدند ( ۶) 

سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ ﴿ ۷ ﴾ 

[كه خدا] آن را هفت ‏شب و هشت روز پياپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مى‏ ديدى گويى آن ها تنه ‏هاى نخل هاى ميان تهى‏ اند ( ۷) 

فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ ﴿ ۸ ﴾ 

آيا از آنان كسى را بر جاى مى ‏بينى ( ۸) 

وَجَاء فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿ ۹ ﴾ 

و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتكب خطا شدند ( ۹) 

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً ﴿ ۱۰ ﴾ 

و از امر فرستاده پروردگارشان سرپيچى كردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت ( ۱۰) 

إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ ﴿ ۱۱ ﴾ 

ما چون آب طغيان كرد شما را بر كشتى سوار نموديم ( ۱۱) 

لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ﴿ ۱۲ ﴾ 

تا آن را براى شما [مايه] تذكرى گردانيم و گوش هاى شنوا آن را نگاه دارد ( ۱۲) 

فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿ ۱۳ ﴾ 

پس آنگاه كه در صور يك بار دميده شود ( ۱۳) 

وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ﴿ ۱۴ ﴾ 

و زمين و كوه ‏ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آن ها با يك تكان ريز ريز گردند ( ۱۴) 

فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿ ۱۵ ﴾ 

پس آن روز است كه واقعه [آنچنانى] وقوع يابد ( ۱۵) 

وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ ﴿ ۱۶ ﴾ 

و آسمان از هم بشكافد و در آن روز است كه آن از هم گسسته باشد ( ۱۶) 

وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ ﴿ ۱۷ ﴾ 

و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مى‏ دارند ( ۱۷)

يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنكُمْ خَافِيَةٌ ﴿ ۱۸ ﴾ 

در آن روز شما [به پيشگاه خدا] عرضه مى‏ شويد [و] پوشيده‏اى از شما پوشيده نمى‏ ماند ( ۱۸) 

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيهْ ﴿ ۱۹ ﴾ 

اما كسى كه كارنامه ‏اش به دست راستش داده شود گويد بياييد و كتابم را بخوانيد ( ۱۹) 

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيهْ ﴿ ۲۰ ﴾ 

من يقين داشتم كه به حساب خود مى ‏رسم ( ۲۰) 

فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ﴿ ۲۱ ﴾ 

پس او در يك زندگى خوش است ( ۲۱) 

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿ ۲۲ ﴾ 

در بهشتى برين ( ۲۲) 

قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ ﴿ ۲۳ ﴾ 

[كه] ميوه هايش در دسترس است ( ۲۳) 

كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ ﴿ ۲۴ ﴾ 

بخوريد و بنوشيد گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام داديد ( ۲۴) 

وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيهْ ﴿ ۲۵ ﴾ 

و اما كسى كه كارنامه ‏اش به دست چپش داده شود گويد اى كاش كتابم را دريافت نكرده بودم ( ۲۵) 

وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيهْ ﴿ ۲۶ ﴾ 

و از حساب خود خبردار نشده بودم ( ۲۶) 

يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ﴿ ۲۷ ﴾ 

اى كاش آن [مرگ] كار را تمام مى‏ كرد ( ۲۷) 

مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيهْ ﴿ ۲۸ ﴾ 

مال من مرا سودى نبخشيد ( ۲۸) 

هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيهْ ﴿ ۲۹ ﴾ 

قدرت من از [كف] من برفت ( ۲۹) 

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿ ۳۰ ﴾ 

[گويند] بگيريد او را و در غل كشيد ( ۳۰) 

ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ﴿ ۳۱ ﴾ 

آنگاه ميان آتشش اندازيد ( ۳۱) 

ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ﴿ ۳۲ ﴾ 

پس در زنجيرى كه درازى آن هفتاد گز است وى را در بند كشيد ( ۳۲) 

إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ ﴿ ۳۳ ﴾ 

چرا كه او به خداى بزرگ نمى ‏گرويد ( ۳۳) 

وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿ ۳۴ ﴾ 

و به اطعام مسكين تشويق نمى‏ كرد ( ۳۴) 

فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ ﴿ ۳۵ ﴾ 

پس امروز او را در اينجا حمايتگرى نيست ( ۳۵) 

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ ﴿ ۳۶ ﴾ 

و خوراكى جز چركابه ندارد ( ۳۶) 

لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ ﴿ ۳۷ ﴾ 

كه آن را جز خطاكاران نمى‏ خورند ( ۳۷) 

فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿ ۳۸ ﴾ 

پس نه [چنان است كه مى ‏پنداريد] سوگند ياد مى‏ كنم به آنچه مى‏ بينيد ( ۳۸) 

وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿ ۳۹ ﴾ 

و آنچه نمى‏ بينيد ( ۳۹) 

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿ ۴۰ ﴾ 

كه [قرآن] قطعا گفتار فرستاده ‏اى بزرگوار است ( ۴۰) 

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿ ۴۱ ﴾ 

و آن گفتار شاعرى نيست [كه] كمتر [به آن] ايمان داريد ( ۴۱) 

وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ ﴿ ۴۲ ﴾ 

و نه گفتار كاهنى [كه] كمتر [از آن] پند مى‏ گيريد ( ۴۲) 

تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۴۳ ﴾ 

[پيام] فرودآمده ‏اى است از جانب پروردگار جهانيان ( ۴۳) 

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ﴿ ۴۴ ﴾ 

و اگر [او] پاره ‏اى گفته ‏ها بر ما بسته بود ( ۴۴) 

لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ﴿ ۴۵ ﴾ 

دست راستش را سخت مى‏ گرفتيم ( ۴۵) 

ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ ﴿ ۴۶ ﴾ 

سپس رگ قلبش را پاره مى‏ كرديم ( ۴۶) 

فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ﴿ ۴۷ ﴾ 

و هيچ يك از شما مانع از [عذاب] او نمى‏ شد ( ۴۷) 

وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ ﴿ ۴۸ ﴾ 

و در حقيقت [قرآن] تذكارى براى پرهيزگاران است ( ۴۸) 

وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ ﴿ ۴۹ ﴾ 

و ما به راستى مى‏ دانيم كه از [ميان] شما تكذيب‏ كنندگانى هستند ( ۴۹) 

وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿ ۵۰ ﴾ 

و آن واقعا بر كافران حسرتى است ( ۵۰) 

وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ﴿ ۵۱ ﴾ 

و اين [قرآن] بى‏ شبهه حقيقتى يقينى است ( ۵۱) 

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿ ۵۲ ﴾ 

پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى ( ۵۲) 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿ ۱ ﴾ 

پرسنده‏اى از عذاب واقع‏ شونده ‏اى پرسيد ( ۱) 

لِّلْكَافِرينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿ ۲ ﴾ 

كه اختصاص به كافران دارد [و] آن را بازدارنده‏ اى نيست ( ۲) 

مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ ﴿ ۳ ﴾ 

[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است ( ۳) 

تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿ ۴ ﴾ 

فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‏ روند ( ۴) 

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا ﴿ ۵ ﴾ 

پس صبر كن صبرى نيكو ( ۵) 

إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا ﴿ ۶ ﴾ 

زيرا آنان [عذاب] را دور مى‏ بينند ( ۶) 

وَنَرَاهُ قَرِيبًا ﴿ ۷ ﴾ 

و [ما] نزديكش مى ‏بينيم ( ۷) 

يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاء كَالْمُهْلِ ﴿ ۸ ﴾ 

روزى كه آسمان ها چون فلز گداخته شود ( ۸) 

وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ﴿ ۹ ﴾ 

و كوه ها چون پشم زده گردد ( ۹) 

وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا ﴿ ۱۰ ﴾ 

و هيچ دوست صميمى از دوست صميمى [حال] نپرسد ( ۱۰) 

يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ ﴿ ۱۱ ﴾ 

آنان را به ايشان نشان مى‏ دهند گناهكار آرزو مى‏ كند كه كاش براى رهايى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد ( ۱۱) 

وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ ﴿ ۱۲ ﴾ 

و [نيز] همسرش و برادرش را ( ۱۲) 

وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْويهِ ﴿ ۱۳ ﴾ 

و قبيله‏ اش را كه به او پناه مى‏ دهد ( ۱۳) 

وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ ﴿ ۱۴ ﴾ 

و هر كه را كه در روى زمين است همه را [عوض مى‏ داد] و آنگاه خود را رها مى ‏كرد ( ۱۴) 

كَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿ ۱۵ ﴾ 

نه چنين است [آتش] زبانه مى‏ كشد ( ۱۵) 

نَزَّاعَةً لِّلشَّوَى ﴿ ۱۶ ﴾ 

پوست‏سر و اندام را بركننده است ( ۱۶) 

تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱۷ ﴾ 

هر كه را پشت كرده و روى برتافته ( ۱۷) 

وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿ ۱۸ ﴾ 

و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى‏ خواند ( ۱۸) 

إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿ ۱۹ ﴾ 

به راستى كه انسان سخت آزمند [و بى‏تاب] خلق شده است ( ۱۹) 

إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿ ۲۰ ﴾ 

چون صدمه‏ اى به او رسد عجز و لابه كند ( ۲۰) 

وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا ﴿ ۲۱ ﴾ 

و چون خيرى به او رسد بخل ورزد ( ۲۱) 

إِلَّا الْمُصَلِّينَ ﴿ ۲۲ ﴾ 

غير از نمازگزاران ( ۲۲) 

الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿ ۲۳ ﴾ 

همان كسانى كه بر نمازشان پايدارى مى ‏كنند ( ۲۳) 

وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ ﴿ ۲۴ ﴾ 

و همانان كه در اموالشان حقى معلوم است ( ۲۴) 

لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿ ۲۵ ﴾ 

براى سائل و محروم ( ۲۵) 

وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿ ۲۶ ﴾ 

و كسانى كه روز جزا را باور دارند ( ۲۶) 

وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ ﴿ ۲۷ ﴾ 

و آنان كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند ( ۲۷) 

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ ﴿ ۲۸ ﴾ 

چرا كه از عذاب پروردگارشان ايمن نمى ‏توانند بود ( ۲۸) 

وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿ ۲۹ ﴾ 

و كسانى كه دامن خود را حفظ مى‏ كنند ( ۲۹) 

إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ ﴿ ۳۰ ﴾ 

مگر بر همسران خود يا كنيزانشان كه [در اين صورت] مورد نكوهش نيستند ( ۳۰) 

فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿ ۳۱ ﴾ 

و هر كس پا از اين [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند ( ۳۱) 

وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿ ۳۲ ﴾ 

و كسانى كه امانتها و پيمان خود را مراعات مى‏ كنند ( ۳۲) 

وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿ ۳۳ ﴾ 

و آنان كه بر شهادت هاى خود ايستاده ‏اند ( ۳۳) 

وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ ﴿ ۳۴ ﴾ 

و كسانى كه بر نمازشان مداومت مى ‏ورزند ( ۳۴) 

أُوْلَئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ ﴿ ۳۵ ﴾ 

آن ها هستند كه در باغ هايى [از بهشت] گرامى خواهند بود ( ۳۵) 

فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ ﴿ ۳۶ ﴾ 

چه شده است كه آنان كه كفر ورزيده ‏اند به سوى تو شتابان ( ۳۶) 

عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ ﴿ ۳۷ ﴾ 

گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مى ‏آورند] ( ۳۷) 

أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ ﴿ ۳۸ ﴾ 

آيا هر يك از آنان طمع مى ‏بندد كه در بهشت پر نعمت درآورده شود ( ۳۸) 

كَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ ﴿ ۳۹ ﴾ 

نه چنين است ما آنان را از آنچه [خود] مى ‏دانند آفريديم ( ۳۹) 

فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿ ۴۰ ﴾ 

[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند ياد مى‏ كنم كه ما تواناييم ( ۴۰) 

عَلَى أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿ ۴۱ ﴾ 

كه به جاى آنان بهتر از ايشان را بياوريم و بر ما پيشى نتوانند جست ( ۴۱) 

فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿ ۴۲ ﴾ 

پس بگذارشان ياوه گويند و بازى كنند تا روزى را كه وعده داده شده ‏اند ملاقات نمايند ( ۴۲) 

يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ يُوفِضُونَ ﴿ ۴۳ ﴾ 

روزى كه از گورها[ى خود] شتابان برآيند گويى كه آنان به سوى پرچم هاى افراشته مى دوند ( ۴۳) 

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿ ۴۴ ﴾ 

ديدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است اين است همان روزى كه به ايشان وعده داده مى‏ شد ( ۴۴) 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿ ۱ ﴾ 

ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قومت را پيش از آنكه عذابى دردناك به آنان رسد هشدار ده ( ۱) 

قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿ ۲ ﴾ 

[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهنده ‏اى آشكارم ( ۲) 

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ ﴿ ۳ ﴾ 

كه خدا را بپرستيد و از او پروا داريد و مرا فرمان بريد ( ۳) 

يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿ ۴ ﴾ 

[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشايد و [اجل] شما را تا وقتى معين به تاخير اندازد اگر بدانيد چون وقت مقرر خدا برسد تاخير بر نخواهد داشت ( ۴) 

قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا ﴿ ۵ ﴾ 

[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت كردم ( ۵) 

فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا ﴿ ۶ ﴾ 

و دعوت من جز بر گريزشان نيفزود ( ۶) 

وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا ﴿ ۷ ﴾ 

و من هر بار كه آنان را دعوت كردم تا ايشان را بيامرزى انگشتانشان را در گوش هايشان كردند و رداى خويشتن بر سر كشيدند و اصرار ورزيدند و هر چه بيشتر بر كبر خود افزودند ( ۷) 

ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿ ۸ ﴾ 

سپس من آشكارا آنان را دعوت كردم ( ۸) 

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿ ۹ ﴾ 

باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشيده نيز به ايشان گفتم ( ۹) 

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا ﴿ ۱۰ ﴾ 

و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است ( ۱۰) 

يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا ﴿ ۱۱ ﴾ 

[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد ( ۱۱) 

وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا ﴿ ۱۲ ﴾ 

و شما را به اموال و پسران يارى كند و برايتان باغ ها قرار دهد و نهرها براى شما پديد آورد ( ۱۲) 

مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿ ۱۳ ﴾ 

شما را چه شده است كه از شكوه خدا بيم نداريد ( ۱۳) 

وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا ﴿ ۱۴ ﴾ 

و حال آنكه شما را مرحله به مرحله خلق كرده است ( ۱۴) 

أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿ ۱۵ ﴾ 

مگر ملاحظه نكرده ‏ايد كه چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفريده است ( ۱۵) 

وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿ ۱۶ ﴾ 

و ماه را در ميان آن ها روشنايى ‏بخش گردانيد و خورشيد را [چون] چراغى قرار داد ( ۱۶) 

وَاللَّهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿ ۱۷ ﴾ 

و خدا[ست كه] شما را [مانند] گياهى از زمين رويانيد ( ۱۷) 

ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا ﴿ ۱۸ ﴾ 

سپس شما را در آن بازمى‏ گرداند و بيرون مى ‏آورد بيرون‏ آوردنى [عجيب] ( ۱۸) 

وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿ ۱۹ ﴾ 

و خدا زمين را براى شما فرشى [گسترده] ساخت ( ۱۹) 

لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿ ۲۰ ﴾ 

تا در راه هاى فراخ آن برويد ( ۲۰) 

قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿ ۲۱ ﴾ 

نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من كردند و كسى را پيروى نمودند كه مال و فرزندش جز بر زيان وى نيفزود ( ۲۱) 

وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا ﴿ ۲۲ ﴾ 

و دست به نيرنگى بس بزرگ زدند ( ۲۲) 

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿ ۲۳ ﴾ 

و گفتند زنهار خدايان خود را رها مكنيد و نه ود را واگذاريد و نه سواع و نه يغوث و نه يعوق و نه نسر را ( ۲۳) 

وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿ ۲۴ ﴾ 

و بسيارى را گمراه كرده ‏اند [بار خدايا] جز بر گمراهى ستمكاران ميفزاى ( ۲۴) 

مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا ﴿ ۲۵ ﴾ 

[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا يارانى نيافتند ( ۲۵) 

وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿ ۲۶ ﴾ 

و نوح گفت پروردگارا هيچ كس از كافران را بر روى زمين مگذار ( ۲۶) 

إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿ ۲۷ ﴾ 

چرا كه اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مى ‏كنند و جز پليدكار ناسپاس نزايند ( ۲۷) 

رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا ﴿ ۲۸ ﴾ 

پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى كه در سرايم درآيد و بر مردان و زنان با ايمان ببخشاى و جز بر هلاكت ‏ستمگران ميفزاى ( ۲۸) 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿ ۱ ﴾ 

بگو به من وحى شده است كه تنى چند از جنيان گوش فرا داشتند و گفتند راستى ما قرآنى شگفت ‏آور شنيديم ( ۱) 

يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿ ۲ ﴾ 

[كه] به راه راست هدايت مى‏ كند پس به آن ايمان آورديم و هرگز كسى را شريك پروردگارمان قرار نخواهيم داد ( ۲) 

وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿ ۳ ﴾ 

و اينكه او پروردگار والاى ما همسر و فرزندى اختيار نكرده است ( ۳) 

وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿ ۴ ﴾ 

و [شگفت] آنكه كم خرد ما در باره خدا سخنانى ياوه مى‏ سرايد ( ۴) 

وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ﴿ ۵ ﴾ 

و ما پنداشته بوديم كه انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى ‏بندند ( ۵) 

وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿ ۶ ﴾ 

و مردانى از آدميان به مردانى از جن پناه مى‏ بردند و بر سركشى آن ها مى‏ افزودند ( ۶) 

وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنتُمْ أَن لَّن يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿ ۷ ﴾ 

و آن ها [نيز] آن گونه كه [شما] پنداشته ‏ايد گمان بردند كه خدا هرگز كسى را زنده نخواهد گردانيد ( ۷) 

وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاء فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا ﴿ ۸ ﴾ 

و ما بر آسمان دست‏ يافتيم و آن را پر از نگهبانان توانا و تيرهاى شهاب يافتيم ( ۸) 

وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَن يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَّصَدًا ﴿ ۹ ﴾ 

و در [آسمان] براى شنيدن به كمين مى‏ نشستيم [اما] اكنون هر كه بخواهد به گوش باشد تير شهابى در كمين خود مى ‏يابد ( ۹) 

وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿ ۱۰ ﴾ 

و ما [درست] نمى ‏دانيم كه آيا براى كسانى كه در زمينند بدى خواسته شده يا پروردگارشان برايشان هدايت ‏خواسته است ( ۱۰) 

وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِكَ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿ ۱۱ ﴾ 

و از ميان ما برخى درستكارند و برخى غير آن و ما فرقه‏ هايى گوناگونيم ( ۱۱) 

وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن نُّعجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَلَن نُّعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿ ۱۲ ﴾ 

و ما مى‏ دانيم كه هرگز نمى‏ توانيم در زمين خداى را به ستوه آوريم و هرگز او را با گريز [خود] درمانده نتوانيم كرد ( ۱۲) 

وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿ ۱۳ ﴾ 

و ما چون هدايت را شنيديم بدان گرويديم پس كسى كه به پروردگار خود ايمان آورد از كمى [پاداش] و سختى بيم ندارد ( ۱۳) 

وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُوْلَئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿ ۱۴ ﴾ 

و از ميان ما برخى فرمانبردار و برخى از ما منحرفند پس كسانى كه به فرمانند آنان در جستجوى راه درستند ( ۱۴) 

وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿ ۱۵ ﴾ 

ولى منحرفان هيزم جهنم خواهند بود ( ۱۵) 

وَأَلَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُم مَّاء غَدَقًا ﴿ ۱۶ ﴾ 

و اگر [مردم] در راه درست پايدارى ورزند قطعا آب گوارايى بديشان نوشانيم ( ۱۶) 

لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَمَن يُعْرِضْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿ ۱۷ ﴾ 

تا در اين باره آنان را بيازماييم و هر كس از ياد پروردگار خود دل بگرداند وى را در قيد عذابى [روز]افزون درآورد ( ۱۷) 

وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿ ۱۸ ﴾ 

و مساجد ويژه خداست پس هيچ كس را با خدا مخوانيد ( ۱۸) 

وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا ﴿ ۱۹ ﴾ 

و همين كه بنده خدا برخاست تا او را بخواند چيزى نمانده بود كه بر سر وى فرو افتند ( ۱۹) 

قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا ﴿ ۲۰ ﴾ 

بگو من تنها پروردگار خود را مى‏ خوانم و كسى را با او شريك نمى‏ گردانم ( ۲۰) 

قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿ ۲۱ ﴾ 

بگو من براى شما اختيار زيان و هدايتى را ندارم ( ۲۱) 

قُلْ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿ ۲۲ ﴾ 

بگو هرگز كسى مرا در برابر خدا پناه نمى‏ دهد و هرگز پناهگاهى غير از او نمى ‏يابم ( ۲۲) 

إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا﴿ ۲۳ ﴾ 

[وظيفه من] تنها ابلاغى از خدا و [رساندن] پيام هاى اوست و هر كس خدا و پيامبرش را نافرمانى كند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند ( ۲۳) 

حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿ ۲۴ ﴾ 

[باش] تا آنچه را وعده داده مى‏ شوند ببينند آنگاه دريابند كه ياور چه كسى ضعيف‏تر و كدام يك شماره ‏اش كمتر است ( ۲۴) 

قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا ﴿ ۲۵ ﴾ 

بگو نمى ‏دانم آنچه را كه وعده داده شده ‏ايد نزديك است‏ يا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است ( ۲۵) 

عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا ﴿ ۲۶ ﴾ 

داناى نهان است و كسى را بر غيب خود آگاه نمى‏ كند ( ۲۶) 

إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿ ۲۷ ﴾ 

جز پيامبرى را كه از او خشنود باشد كه [در اين صورت] براى او از پيش رو و از پشت ‏سرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت ( ۲۷) 

لِيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا ﴿ ۲۸ ﴾

تا معلوم بدارد كه پيام هاى پروردگار خود را رسانيده ‏اند و [خدا] بدانچه نزد ايشان است احاطه دارد و هر چيزى را به عدد شماره كرده است ( ۲۸) 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿ ۱ ﴾ 

اى جامه به خويشتن فرو پيچيده ( ۱) 

قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿ ۲ ﴾ 

به پا خيز شب را مگر اندكى ( ۲) 

نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا ﴿ ۳ ﴾ 

نيمى از شب يا اندكى از آن را بكاه ( ۳) 

أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا ﴿ ۴ ﴾ 

يا بر آن [نصف] بيفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان ( ۴) 

إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا ﴿ ۵ ﴾ 

در حقيقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى ‏كنيم ( ۵) 

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْءًا وَأَقْوَمُ قِيلًا ﴿ ۶ ﴾ 

قطعا برخاستن شب رنجش بيشتر و گفتار [در آن هنگام] راستين ‏تر است ( ۶) 

إِنَّ لَكَ فِي اَلنَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا ﴿ ۷ ﴾ 

[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است ( ۷) 

وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا ﴿ ۸ ﴾ 

و نام پروردگار خود را ياد كن و تنها به او بپرداز ( ۸) 

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا ﴿ ۹ ﴾ 

[اوست] پروردگار خاور و باختر خدايى جز او نيست پس او را كارساز خويش اختيار كن ( ۹) 

وَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا ﴿ ۱۰ ﴾ 

و بر آنچه مى‏ گويند شكيبا باش و از آنان با دورى گزيدنى خوش فاصله بگير ( ۱۰) 

وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا ﴿ ۱۱ ﴾ 

و مرا با تكذيب ‏كنندگان توانگر واگذار و اندكى مهلتشان ده ( ۱۱) 

إِنَّ لَدَيْنَا أَنكَالًا وَجَحِيمًا ﴿ ۱۲ ﴾ 

در حقيقت پيش ما زنجيرها و دوزخ ( ۱۲) 

وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا ﴿ ۱۳ ﴾ 

و غذايى گلوگير و عذابى پر درد است ( ۱۳) 

يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَّهِيلًا ﴿ ۱۴ ﴾ 

روزى كه زمين و كوه ها به لرزه درآيند و كوه ها به سان ريگ روان گردند ( ۱۴) 

إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿ ۱۵ ﴾ 

بى ‏گمان ما به سوى شما فرستاده‏اى كه گواه بر شماست روانه كرديم همان گونه كه فرستاده ‏اى به سوى فرعون فرستاديم ( ۱۵) 

فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا ﴿ ۱۶ ﴾ 

[ولى] فرعون به آن فرستاده عصيان ورزيد پس ما او را به سختى فرو گرفتيم ( ۱۶) 

فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرْتُمْ يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا ﴿ ۱۷ ﴾ 

پس اگر كفر بورزيد چگونه از روزى كه كودكان را پير مى ‏گرداند پرهيز توانيد كرد ( ۱۷) 

السَّمَاء مُنفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿ ۱۸ ﴾ 

آسمان از [بيم] آن [روز] در هم شكافد وعده او انجام يافتنى است ( ۱۸) 

إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿ ۱۹ ﴾ 

قطعا اين [آيات] اندرزى است تا هر كه بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پيش گيرد ( ۱۹) 

إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرْضَى وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿ ۲۰ ﴾ 

در حقيقت پروردگارت مى ‏داند كه تو و گروهى از كسانى كه با تواند نزديك به دو سوم از شب يا نصف آن يا يك سوم آن را [به نماز] برمى ‏خيزيد و خداست كه شب و روز را اندازه ‏گيرى مى ‏كند [او] مى ‏داند كه [شما] هرگز حساب آن را نداريد پس بر شما ببخشود [اينك] هر چه از قرآن ميسر مى ‏شود بخوانيد [خدا] مى‏ داند كه به زودى در ميانتان بيمارانى خواهند بود و [عده ‏اى] ديگر در زمين سفر مى‏ كنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] ديگر در راه خدا پيكار مى ‏نمايند پس هر چه از [قرآن] ميسر شد تلاوت كنيد و نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد و وام نيكو به خدا دهيد و هر كار خوبى براى خويش از پيش فرستيد آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بيشتر باز خواهيد يافت و از خدا طلب آمرزش كنيد كه خدا آمرزنده مهربان است ( ۲۰) 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿ ۱ ﴾ 

اى كشيده رداى شب بر سر ( ۱) 

قُمْ فَأَنذِرْ ﴿ ۲ ﴾ 

برخيز و بترسان ( ۲) 

وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ﴿ ۳ ﴾ 

و پروردگار خود را بزرگ دار ( ۳) 

وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ ﴿ ۴ ﴾ 

و لباس خويشتن را پاك كن ( ۴) 

وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿ ۵ ﴾ 

و از پليدى دور شو ( ۵) 

وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ ﴿ ۶ ﴾ 

و منت مگذار و فزونى مطلب ( ۶) 

وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ ﴿ ۷ ﴾ 

و براى پروردگارت شكيبايى كن ( ۷) 

فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ ﴿ ۸ ﴾ 

پس چون در صور دميده شود ( ۸) 

فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ ﴿ ۹ ﴾ 

آن روز [چه] روز ناگوارى است ( ۹) 

عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ ﴿ ۱۰ ﴾ 

بر كافران آسان نيست ( ۱۰) 

ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا ﴿ ۱۱ ﴾ 

مرا با آنكه [او را] تنها آفريدم واگذار ( ۱۱) 

وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا ﴿ ۱۲ ﴾ 

و دارايى بسيار به او بخشيدم ( ۱۲) 

وَبَنِينَ شُهُودًا ﴿ ۱۳ ﴾ 

و پسرانى آماده [به خدمت دادم] ( ۱۳) 

وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا ﴿ ۱۴ ﴾ 

و برايش [عيش خوش] آماده كردم ( ۱۴) 

ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ ﴿ ۱۵ ﴾ 

باز [هم] طمع دارد كه بيفزايم ( ۱۵) 

كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا ﴿ ۱۶ ﴾ 

ولى نه زيرا او دشمن آيات ما بود ( ۱۶) 

سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿ ۱۷ ﴾ 

به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى‏ كنم ( ۱۷) 

إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ﴿ ۱۸ ﴾ 

آرى [آن دشمن حق] انديشيد و سنجيد ( ۱۸) 

فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿ ۱۹ ﴾ 

كشته بادا چگونه [او] سنجيد ( ۱۹) 

ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿ ۲۰ ﴾ 

[آرى] كشته بادا چگونه [او] سنجيد ( ۲۰) 

ثُمَّ نَظَرَ ﴿ ۲۱ ﴾ 

آنگاه نظر انداخت ( ۲۱) 

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿ ۲۲ ﴾ 

سپس رو ترش نمود و چهره در هم كشيد ( ۲۲) 

ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ﴿ ۲۳ ﴾ 

آنگاه پشت گردانيد و تكبر ورزيد ( ۲۳) 

فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ ﴿ ۲۴ ﴾ 

و گفت اين [قرآن] جز سحرى كه [به برخى] آموخته ‏اند نيست ( ۲۴) 

إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿ ۲۵ ﴾ 

اين غير از سخن بشر نيست ( ۲۵) 

سَأُصْلِيهِ سَقَرَ ﴿ ۲۶ ﴾ 

زودا كه او را به سقر در آورم ( ۲۶) 

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ ﴿ ۲۷ ﴾ 

و تو چه دانى كه آن سقر چيست ( ۲۷) 

لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ ﴿ ۲۸ ﴾ 

نه باقى مى‏ گذارد و نه رها مى‏ كند ( ۲۸) 

لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ ﴿ ۲۹ ﴾ 

پوست ها را سياه مى‏ گرداند ( ۲۹) 

عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿ ۳۰ ﴾ 

[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است ( ۳۰) 

وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ ﴿ ۳۱﴾ 

و ما موكلان آتش را جز فرشتگان نگردانيديم و شماره آن ها را جز آزمايشى براى كسانى كه كافر شده‏ اند قرار نداديم تا آنان كه اهل كتابند يقين به هم رسانند و ايمان كسانى كه ايمان آورده ‏اند افزون گردد و آنان كه كتاب به ايشان داده شده و [نيز] مؤمنان به شك نيفتند و تا كسانى كه در دل هايشان بيمارى است و كافران بگويند خدا از اين وصف ‏كردن چه چيزى را اراده كرده است اين گونه خدا هر كه را بخواهد بيراه مى ‏گذارد و هر كه را بخواهد هدايت مى كند و [شماره] سپاهيان پروردگارت را جز او نمى‏داند و اين [آيات] جز تذكارى براى بشر نيست ( ۳۱) 

كَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿ ۳۲ ﴾ 

نه چنين است [كه مى‏ پندارند] سوگند به ماه ( ۳۲) 

وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿ ۳۳ ﴾ 

و سوگند به شامگاه چون پشت كند ( ۳۳) 

وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿ ۳۴ ﴾ 

و سوگند به بامداد چون آشكار شود ( ۳۴) 

إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ ﴿ ۳۵ ﴾ 

كه آيات [قرآن] از پديده ‏هاى بزرگ است ( ۳۵) 

نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ ﴿ ۳۶ ﴾ 

بشر را هشداردهنده است ( ۳۶) 

لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ ﴿ ۳۷ ﴾ 

هر كه از شما را كه بخواهد پيشى جويد يا بازايستد ( ۳۷) 

كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ ﴿ ۳۸ ﴾ 

هر كسى در گرو دستاورد خويش است ( ۳۸) 

إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ ﴿ ۳۹ ﴾ 

بجز ياران دست راست ( ۳۹) 

فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءلُونَ ﴿ ۴۰ ﴾ 

در ميان باغ ها از يكديگر مى ‏پرسند ( ۴۰) 

عَنِ الْمُجْرِمِينَ ﴿ ۴۱ ﴾ 

درباره مجرمان ( ۴۱) 

مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ ﴿ ۴۲ ﴾ 

چه چيز شما را در آتش [سقر] درآورد ( ۴۲) 

قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ ﴿ ۴۳ ﴾ 

گويند از نمازگزاران نبوديم ( ۴۳) 

وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ ﴿ ۴۴ ﴾ 

و بينوايان را غذا نمى‏ داديم ( ۴۴) 

وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ ﴿ ۴۵ ﴾ 

با هرزه ‏درايان هرزه‏ درايى مى ‏كرديم ( ۴۵) 

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿ ۴۶ ﴾ 

و روز جزا را دروغ مى‏ شمرديم ( ۴۶) 

حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ ﴿ ۴۷ ﴾ 

تا مرگ ما در رسيد ( ۴۷) 

فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ ﴿ ۴۸ ﴾ 

از اين رو شفاعت‏ شفاعت ‏كنندگان به حال آن ها سودى نمى‏ بخشد ( ۴۸) 

فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ ﴿ ۴۹ ﴾ 

چرا آن ها از تذكر روى گردانند ( ۴۹) 

كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ ﴿ ۵۰ ﴾ 

گويى گورخرانى رميده ‏اند ( ۵۰) 

فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ ﴿ ۵۱ ﴾ 

كه از مقابل شيرى فرار كرده ‏اند ( ۵۱) 

بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَى صُحُفًا مُّنَشَّرَةً ﴿ ۵۲ ﴾ 

بلكه هر كدام از آن ها انتظار دارد نامه جداگانه ‏اى از سوى خدا براى او فرستاده شود ( ۵۲) 

كَلَّا بَل لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿ ۵۳ ﴾ 

چنين نيست كه آنان مى‏ گويند بلكه آن ها از آخرت نمى ‏ترسند ( ۵۳) 

كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ ﴿ ۵۴ ﴾ 

چنين نيست كه آن ها مى‏ گويند آن قرآن يك تذكر و يادآورى است ( ۵۴) 

فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿ ۵۵ ﴾ 

هر كس بخواهد از آن پند مى ‏گيرد ( ۵۵) 

وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿ ۵۶ ﴾ 

و هيچ كس پند نمى‏ گيرد مگر اينكه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است ( ۵۶) 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ﴿ ۱ ﴾ 

سوگند به روز قيامت ( ۱) 

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿ ۲ ﴾ 

و سوگند به نفس لوامه و وجدان بيدار و ملامتگر كه رستاخيز حق است ( ۲) 

أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿ ۳ ﴾ 

آيا انسان مى‏ پندارد كه هرگز استخوان هاى او را جمع نخواهيم كرد ( ۳) 

بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ ﴿ ۴ ﴾ 

آرى قادريم كه حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب كنيم ( ۴) 

بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿ ۵ ﴾ 

انسان شك در معاد ندارد بلكه او مى‏ خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت در تمام عمر گناه كند (۵) 

يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ﴿ ۶ ﴾ 

از اين‏رو مى‏ پرسد قيامت كى خواهد بود ( ۶) 

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿ ۷ ﴾ 

بگو در آن هنگام كه چشم ها از شدت وحشت به گردش در آيد ( ۷) 

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿ ۸ ﴾ 

و ماه بى‏ نور گردد ( ۸) 

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿ ۹ ﴾ 

و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند ( ۹) 

يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ ﴿ ۱۰ ﴾ 

آن روز انسان مى‏ گويد راه فرار كجاست ( ۱۰) 

كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿ ۱۱ ﴾ 

هرگز چنين نيست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد ( ۱۱) 

إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿ ۱۲ ﴾ 

آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است ( ۱۲) 

يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿ ۱۳ ﴾ 

و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‏ كنند ( ۱۳) 

بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ﴿ ۱۴ ﴾ 

بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است ( ۱۴) 

وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ ﴿ ۱۵ ﴾ 

هر چند در ظاهر براى خود عذرهايى بتراشد ( ۱۵) 

لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿ ۱۶ ﴾ 

زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حركت مده ( ۱۶) 

إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿ ۱۷ ﴾ 

چرا كه جمع‏ كردن و خواندن آن بر عهده ماست ( ۱۷) 

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿ ۱۸ ﴾ 

پس هر گاه آن را خوانديم از خواندن آن پيروى كن ( ۱۸) 

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿ ۱۹ ﴾ 

سپس بيان و توضيح آن نيز بر عهده ماست ( ۱۹) 

كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿ ۲۰ ﴾ 

چنين نيست كه شما مى ‏پنداريد و دلايل معاد را كافى نمى ‏دانيد بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد و هوسرانى بى‏ قيد و شرط را ( ۲۰) 

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿ ۲۱ ﴾ 

و آخرت را رها مى‏ كنيد ( ۲۱) 

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ﴿ ۲۲ ﴾ 

آرى در آن روز صورت هايى شاداب و مسرور است ( ۲۲) 

إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿ ۲۳ ﴾ 

و به پروردگارش مى ‏نگرد ( ۲۳) 

وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿ ۲۴ ﴾ 

و در آن روز صورت هايى عبوس و در هم كشيده است ( ۲۴) 

تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿ ۲۵ ﴾ 

زيرا مى ‏داند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مى ‏شكند ( ۲۵) 

كَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِيَ ﴿ ۲۶ ﴾ 

چنين نيست كه انسان مى‏ پندارد او ايمان نمى‏ آورد تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد ( ۲۶) 

وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ ﴿ ۲۷ ﴾ 

و گفته شود آيا كسى هست كه ‏اين بيمار را از مرگ نجات دهد ( ۲۷) 

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿ ۲۸ ﴾ 

و به جدائى از دنيا يقين پيدا كند ( ۲۸) 

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿ ۲۹ ﴾ 

و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپيچد ( ۲۹) 

إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿ ۳۰ ﴾ 

آرى در آن روز مسير همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود ( ۳۰) 

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿ ۳۱ ﴾ 

در آن روز گفته مى‏ شود او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند ( ۳۱) 

وَلَكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿ ۳۲ ﴾ 

بلكه تكذيب كرد و روى ‏گردان شد ( ۳۲) 

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ يَتَمَطَّى ﴿ ۳۳ ﴾ 

سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى كه متكبرانه قدم برمى‏ داشت ( ۳۳) 

أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿ ۳۴ ﴾ 

با اين اعمال عذاب الهى براى تو شايسته ‏تر است‏ شايسته‏ تر ( ۳۴) 

ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿ ۳۵ ﴾ 

سپس عذاب الهى براى تو شايسته‏ تر است ‏شايسته‏ تر ( ۳۵) 

أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى ﴿ ۳۶ ﴾ 

آيا انسان گمان مى‏ كند بى‏ هدف رها مى‏ شود ( ۳۶) 

أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَى ﴿ ۳۷ ﴾ 

آيا او نطفه‏ اى از منى كه در رحم ريخته مى‏ شود نبود ( ۳۷) 

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿ ۳۸ ﴾ 

سپس بصورت خون‏بسته در آمد و خداوند او را آفريد و موزون ساخت ( ۳۸) 

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿ ۳۹ ﴾ 

و از او دو زوج مرد و زن آفريد ( ۳۹) 

أَلَيْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَى ﴿ ۴۰ ﴾ 

آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند ( ۴۰) 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا ﴿ ۱ ﴾ 

آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود ( ۱) 

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا ﴿ ۲ ﴾ 

ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم و او را مى‏ آزماييم بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم ( ۲) 

إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا ﴿ ۳ ﴾ 

ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس ( ۳) 

إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَا وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا ﴿ ۴ ﴾ 

ما براى كافران زنجيرها و غل ها و شعله‏ هاى سوزان آتش آماده كرده ‏ايم ( ۴) 

إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا ﴿ ۵ ﴾ 

به يقين ابرار و نيكان از جامى مى ‏نوشند كه با عطر خوشى آميخته است ( ۵) 

عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا ﴿ ۶ ﴾ 

چشمه‏ اى كه بندگان خدا از آن مى‏ نوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مى‏ كنند ( ۶) 

يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا ﴿ ۷ ﴾ 

[همان بندگانى كه] به نذر خود وفا مى ‏كردند و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مى‏ ترسيدند ( ۷) 

وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا ﴿ ۸ ﴾ 

و به [پاس] دوستى [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى‏ دادند ( ۸) 

إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُورًا ﴿ ۹ ﴾ 

ما براى خشنودى خداست كه به شما مى‏ خورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمى‏ خواهيم ( ۹) 

إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا ﴿ ۱۰ ﴾ 

ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم ( ۱۰) 

فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿ ۱۱ ﴾ 

پس خدا [هم] آنان را از آسيب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت ( ۱۱) 

وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا ﴿ ۱۲ ﴾ 

و به [پاس] آنكه صبر كردند بهشت و پرنيان پاداششان داد ( ۱۲) 

مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا ﴿ ۱۳ ﴾ 

در آن [بهشت] بر تخت ها[ى خويش] تكيه زنند در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى ( ۱۳) 

وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا ﴿ ۱۴ ﴾ 

و سايه‏ ها[ى درختان] به آنان نزديك است و ميوه ‏هايش [براى چيدن] رام ( ۱۴) 

وَيُطَافُ عَلَيْهِم بِآنِيَةٍ مِّن فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا ﴿ ۱۵ ﴾ 

و ظروف سيمين و جام هاى بلورين پيرامون آنان گردانده مى‏ شود ( ۱۵) 

قَوَارِيرَ مِن فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا ﴿ ۱۶ ﴾ 

جام هايى از سيم كه درست به اندازه [و با كمال ظرافت] آن ها را از كار در آورده ‏اند ( ۱۶) 

وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا ﴿ ۱۷ ﴾ 

و در آنجا از جامى كه آميزه زنجبيل دارد به آنان مى ‏نوشانند ( ۱۷) 

عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّى سَلْسَبِيلًا ﴿ ۱۸ ﴾ 

از چشمه‏ اى در آنجا كه سلسبيل ناميده مى‏شود ( ۱۸) 

وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا ﴿ ۱۹ ﴾ 

و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى ‏گردند چون آن ها را ببينى گويى كه مرواريدهايى پراكنده ‏اند ( ۱۹) 

وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا ﴿ ۲۰ ﴾ 

و چون بدانجا نگرى [سرزمينى از] نعمت و كشورى پهناور مى بينى ( ۲۰) 

عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿ ۲۱ ﴾ 

[بهشتيان را] جامه ‏هاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان باده ‏اى پاك به آنان مى‏ نوشاند ( ۲۱) 

إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاء وَكَانَ سَعْيُكُم مَّشْكُورًا ﴿ ۲۲ ﴾ 

اين [پاداش] براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است ( ۲۲) 

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنزِيلًا ﴿ ۲۳ ﴾ 

در حقيقت ما قرآن را بر تو به تدريج فرو فرستاديم ( ۲۳) 

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا ﴿ ۲۴ ﴾ 

پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبايى كن و از آنان گناهكار يا ناسپاسگزار را فرمان مبر ( ۲۴) 

وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا ﴿ ۲۵ ﴾ 

و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان ياد كن ( ۲۵) 

وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا ﴿ ۲۶ ﴾ 

و بخشى از شب را در برابر او سجده كن و شب[هاى] دراز او را به پاكى بستاى ( ۲۶) 

إِنَّ هَؤُلَاء يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا ﴿ ۲۷ ﴾ 

اينان دنياى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت‏ سر مى‏ افكنند ( ۲۷) 

نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا ﴿ ۲۸ ﴾ 

ماييم كه آنان را آفريده و پيوند مفاصل آن ها را استوار كرده ‏ايم و چون بخواهيم [آنان را] به نظايرشان تبديل مى‏ كنيم ( ۲۸) 

إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿ ۲۹ ﴾ 

اين [آيات] پندنامه ‏اى است تا هر كه خواهد راهى به سوى پروردگار خود پيش گيرد ( ۲۹) 

وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿ ۳۰ ﴾ 

و تا خدا نخواهد [شما] نخواهيد خواست قطعا خدا داناى حكيم است ( ۳۰) 

يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿ ۳۱ ﴾ 

هر كه را خواهد به رحمت ‏خويش در مى ‏آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده كرده است ( ۳۱) 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان 

وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿ ۱ ﴾ 

سوگند به فرستادگان پى ‏درپى ( ۱) 

فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿ ۲ ﴾ 

كه سخت توفنده ‏اند ( ۲) 

وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿ ۳ ﴾ 

و سوگند به افشانندگان افشانگر ( ۳) 

فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿ ۴ ﴾ 

كه [ميان حق و باطل] جداگرند ( ۴) 

فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا ﴿ ۵ ﴾ 

و القاكننده وحى‏ اند ( ۵) 

عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿ ۶ ﴾ 

خواه عذرى باشد يا هشدارى ( ۶) 

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿ ۷ ﴾ 

كه آنچه وعده يافته‏ ايد قطعا رخ خواهد داد ( ۷) 

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿ ۸ ﴾ 

پس وقتى كه ستارگان محو شوند ( ۸) 

وَإِذَا السَّمَاء فُرِجَتْ ﴿ ۹ ﴾ 

و آنگاه كه آسمان بشكافد ( ۹) 

وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿ ۱۰ ﴾ 

و آنگاه كه كوه‏ ها از جا كنده شوند ( ۱۰) 

وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿ ۱۱ ﴾ 

و آنگاه كه پيمبران به ميقات آيند ( ۱۱) 

لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿ ۱۲ ﴾ 

براى چه روزى تعيين وقت‏ شده است ( ۱۲) 

لِيَوْمِ الْفَصْلِ ﴿ ۱۳ ﴾ 

براى روز داورى ( ۱۳) 

وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ ﴿ ۱۴ ﴾ 

و تو چه دانى كه روز داورى چيست ( ۱۴) 

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۱۵ ﴾ 

آن روز واى بر تكذيب‏ كنندگان ( ۱۵) 

أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ ﴿ ۱۶ ﴾ 

مگر پيشينيان را هلاك نكرديم ( ۱۶) 

ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ ﴿ ۱۷ ﴾ 

سپس از پى آنان پسينيان را مى ‏بريم ( ۱۷) 

كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ ﴿ ۱۸ ﴾ 

با مجرمان چنين مى‏ كنيم ( ۱۸) 

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۱۹ ﴾ 

آن روز واى بر تكذيب‏ كنندگان ( ۱۹) 

أَلَمْ نَخْلُقكُّم مِّن مَّاء مَّهِينٍ ﴿ ۲۰ ﴾ 

مگر شما را از آبى بى‏ مقدار نيافريديم ( ۲۰) 

فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ ﴿ ۲۱ ﴾ 

پس آن را در جايگاهى استوار نهاديم ( ۲۱) 

إِلَى قَدَرٍ مَّعْلُومٍ ﴿ ۲۲ ﴾ 

تا مدتى معين ( ۲۲) 

فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿ ۲۳ ﴾ 

و توانا آمديم و چه نيك تواناييم ( ۲۳) 

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۲۴ ﴾ 

آن روز واى بر تكذيب ‏كنندگان ( ۲۴) 

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا ﴿ ۲۵ ﴾ 

مگر زمين را محل اجتماع نگردانيديم ( ۲۵) 

أَحْيَاء وَأَمْوَاتًا ﴿ ۲۶ ﴾ 

چه براى مردگان چه زندگان ( ۲۶) 

وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُم مَّاء فُرَاتًا ﴿ ۲۷ ﴾ 

و كوه ‏هاى بلند در آن نهاديم و به شما آبى گوارا نوشانيديم ( ۲۷) 

وَيْلٌ يوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۲۸ ﴾ 

آن روز واى بر تكذيب‏ كنندگان ( ۲۸) 

انطَلِقُوا إِلَى مَا كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿ ۲۹ ﴾ 

برويد به سوى همان چيزى كه آن را تكذيب مى‏ كرديد ( ۲۹) 

انطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿ ۳۰ ﴾ 

برويد به سوى [آن] دود سه شاخه ( ۳۰) 

لَا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ ﴿ ۳۱ ﴾ 

نه سايه‏ دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى‏ كند ( ۳۱) 

إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ ﴿ ۳۲ ﴾ 

[دوزخ] چون كاخى [بلند] شراره مى‏ افكند ( ۳۲) 

كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿ ۳۳ ﴾ 

گويى شترانى زرد رنگند ( ۳۳) 

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۳۴ ﴾ 

آن روز واى بر تكذيب ‏كنندگان ( ۳۴) 

هَذَا يَوْمُ لَا يَنطِقُونَ ﴿ ۳۵ ﴾ 

اين روزى است كه دم نمى ‏زنند ( ۳۵) 

وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ ﴿ ۳۶ ﴾ 

و رخصت نمى ‏يابند تا پوزش خواهند ( ۳۶) 

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۳۷ ﴾ 

آن روز واى بر تكذيب‏ كنندگان ( ۳۷) 

هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ ﴿ ۳۸ ﴾ 

اين [همان] روز داورى است ‏شما و [جمله] پيشينيان را گرد مى ‏آوريم ( ۳۸) 

فَإِن كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ ﴿ ۳۹ ﴾ 

پس اگر حيلتى داريد در برابر من بسگاليد ( ۳۹) 

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۴۰ ﴾ 

آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان ( ۴۰) 

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ ﴿ ۴۱ ﴾ 

اهل تقوا در زير سايه ‏ها و بر كنار چشمه‏ سارانند ( ۴۱) 

وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿ ۴۲ ﴾ 

با هر ميوه ‏اى كه خوش داشته باشند ( ۴۲) 

كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿ ۴۳ ﴾ 

به [پاداش] آنچه مى‏ كرديد بخوريد و بياشاميد گواراتان باد ( ۴۳) 

إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنينَ ﴿ ۴۴ ﴾ 

ما نيكوكاران را چنين پاداش مى ‏دهيم ( ۴۴) 

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۴۵ ﴾ 

آن روز واى بر تكذيب‏ كنندگان ( ۴۵) 

كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُم مُّجْرِمُونَ ﴿ ۴۶ ﴾ 

[اى كافران] بخوريد و اندكى برخوردار شويد كه شما گناهكاريد ( ۴۶) 

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۴۷ ﴾ 

[ولى] آن روز واى بر تكذيب ‏كنندگان ( ۴۷) 

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ ﴿ ۴۸ ﴾ 

و چون به آنان گفته شود ركوع كنيد به ركوع نمى ‏روند ( ۴۸) 

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۴۹ ﴾ 

آن روز واى بر تكذيب‏ كنندگان ( ۴۹) 

فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ ﴿ ۵۰ ﴾ 

پس به كدامين سخن پس از [قرآن] ايمان مى ‏آورند ( ۵۰)