مسئولان کشور باید برانکو ایوانکوویچ را به ویژه در این دوران دفاعی، سرلوحه کار خویش قرار دهند.
مسئولان باید بی اعتنا به تهدیدها، به قدرت درونی تکیه و از ظرفیتهای گونه گون موجود بهره برداری کنند و «آنچه خود دارند، ز بیگانه تمنا نکنند.»
اکنون، وقت بهانه آوری نیست؛ بلکه «وقت هنر است و سرفرازی است»؛ پس باید کار کرد و تلاش؛ و از خراشِ خارهای مسیر نهراسید. وقتی کوشش و جوشش با یکدیگر همراه شوند، مدد حکیمانه و رحیمانه حضرت دوست نیز فرامی رسد و آن گاه، نتیجه ای به دست می آید که همگان، اعم از دوستان و دشمنان انگشت به دهان می مانند.
نگویید نمی شود و نمی توانیم؛ بلکه نون را با فتحه و مکث بخوانید و بگویید: نه، می توانیم!
اصلا چرا راه دور برویم. بگذارید برایتان نمونه ای نغز و نیکو بیان کنم تا بدانید که در عین فشار، چه از ناحیه احباء و چه از سوی اغیار، می توان کار کرد و بدخواهان را با نتیجه دلخواه خویش، آزار کرد.
پرسپولیس، پنجشنبه شب برای سومین بار پیاپی قهرمان لیگ ایران شد؛ آن هم با سرمربیگری مرد نام آشنای ورزش ایران، برانکو ایوانکوویچ.
از نظر نگارنده، برانکو نه تنها برای ورزش و ورزشیهای ما یک نمونه بی نظیر است، بلکه مسئولان مختلف کشور نیز خصوصا در قوه مجریه باید عملکرد چنین فردی را نصب العین خویش قرار دهند و از الگوهای مدیریتی او نسخه برداری کنند تا امور کشور نظم و نسق یابد؛ تعجب نکنید و نگویید اصلا فوتبال را چه به مدیریت؟ چه خوش گفت آنکه گفت: «جهان سر به سر عبرت و حکمت است.»
برانکو وقتی به ایران آمد، پرسپولیسی از پیشینیان تحویل گرفت که به حق، تیمی بحران زده، درجه دو و ضعیف شده بود. اما او بی بهانه و کم کم، تمام آوارها را جمع کرد و آنگاه، بنای تیمی نو و باشگاهی برازنده را گذاشت و روح پیشرفت و ترقی را در کالبد ارتش سرخ دمید.
پرسپولیس خسته و شکسته آن روزها، اندک اندک روی موج اوج سوار شد و در لیگ پانزدهم، با گل زده کمتر نسبت به استقلال خوزستان دوم شد. سال بعد و در لیگ شانزدهم، پس از 9 سال به قله قهرمانی رسید. در لیگ هفدهم، دوباره بر صندلی صدر نشست، اما این بار، ماجرای محرومیت از خرید بازیکن تازه نفس و محدودیتهای موجود ابزاری و مالی، فرارسیدن روزهای صعب و سخت پیش از برانکو و عقبگرد در نتایج را خصوصا با ورود به لیگ شانزدهم و مسابقات سخت پیش رو به اذهان متبادر می ساخت. اما برانکو، این کوه استوار با تکیه بر پروردگار همچنان لبخند بر لب داشت و بدون شِکوه و شکایت، تنها به پیشرفت و پیروزی می اندیشید و در این راه، هیچ چیزی از محرومیت و مصدومیت و اذیت و آزار خاص و عام و دشنه دردناک حسودان نمی توانست مانعش شود. او به داشته های باشگاه بسنده کرد؛ ولی همچنان، از بازیکنان درمانده و در راه مانده، ستاره های دنباله دار می ساخت و در میدان فوتبال ایران می تاخت و چون سرداری خشمناک، از رقبا سر می انداخت... .
برانکو، پنجشنبه شب، باز هم قهرمان شد و به همه آنهایی که در هر حوزه ای، قهرمان شدن را دوست دارند، درس آموخت.
پس، مسئولان کشور باید برانکو ایوانکوویچ را به ویژه در این دوران دفاعی، سرلوحه کار خویش قرار دهند... .