فصل ۹۷-۹۸ لیگ برتر بسکتبال نشان داد که تیغ تند انتقاد فقط برخی مربیان را نشانه می‌رود و سایرین خیال آسوده‌ای دارند
مهران شاهین طبع که هدایت تیم ملی بسکتبال را هم بعد از لیگ در اختیار گرفت، به دلیل حذف با تیم پر ستاره به شدت زیر سوال رفت. او در چند مقطع دیگر طی دو سال گذشته هم همراه با تیم ملی مورد انتقاد قرار گرفت.
همچنین فرزاد کوهیان سرمربی فعلی ذوب آهن در آن فصل، هدایت تیم دانشگاه آزاد را در اختیار داشت. تیمی که بدون بازیکن خارجی، شرایط سختی را برای مهرام در پلی آف به وجود آورد و نوع بازی این تیم، تحسین بسیاری را برانگیخته بود؛ اما برخی نقد‌ها به طرز عجیبی این مربی ملی را هم زیر سوال برد و حتی امسال بعد از حذف تیم ذوب آهن، کوهیان را به صراحت مربی ناموفقی معرفی کردند.
یک سال بعد از این ماجرا‌ها در فصل ۹۷-۹۸، تیم پتروشیمی بندرامام بار دیگر با ترکیبی پر از بازیکنان ملی در مرحله نیمه نهایی ناموفق عمل کرد. پتروشیمی که برخی ستاره‌های فصل قبل مانند بهنام یخچالی، سجاد مشایخی، ارسلان کاظمی و میثم میرزایی را باز هم در اختیار داشت، مسابقه نخست نیمه نهایی را مقابل نفت آبادان برد؛ اما سه مسابقه پیاپی را به این تیم واگذار کرد تا حتی کار به مسابقه پنجم نکشد.
در سوی دیگر نیمه نهایی، تیم شیمیدر تهران با هدایت محمدرضا اسلامی شرایطی مساوی یا حتی بهتر از پتروشیمی داشت. شیمیدری‌ها چند ملی پوش و دو بازیکن خارجی داشتند و روی کاغذ، شانس این تیم مقابل شهرداری گرگان بیشتر به نظر می‌رسید. با وجود این، رقابت شیمیدر و گرگان هم به بازی پنجم نکشید و شیمیدر با باخت ۳ بر یک از دور مسابقات لیگ خارج شد.
هر چند از باشگاه شیمیدر، صحبت‌هایی مبنی بر نارضایتی از عملکرد کادرفنی به گوش می‌رسد؛ در میان منتقدان، حرفی از عملکرد محمدرضا اسلامی نیست.
مقایسه نحوه برخورد با مربیان ناکام نیمه نهایی امسال و پارسال نشان می‌دهد که تیغ تندِ نقد در جامعه بسکتبال تنها با توجه به سیاست‌های خاص، برخی مربیان را نشانه می‌رود و دیگران را آسوده می‌گذارد.
از طرفی نباید از این نکته غافل شد که نخستین بار بعد از سال ها، حمیدرضا کلاسنگیانی و حماد سامری همزمان به عنوان مربیانی خارج از دایره "مهران شاهین طبع، مهران حاتمی، مصطفی هاشمی و فرزاد کوهیان" به فینال رسیدند.
سامری که قبلا دو بار با تجربه کمتر به فینال رسیده بود، این بار با عنوان نخستین مربی "دهه شصتی" همراه تیم نفت قهرمان شد تا نشان دهد در جنگ قدرت مربیان بزرگ، نوبت به مربیان دیگری هم رسیده است که نام خود را در لیگ بسکتبال مطرح کنند.