رجب ماهی است که نام بزرگان دین مبین و پیشوایان پاک آیین آسمانی اسلام در آن بسیار به گوش میرسد؛ آغازش محمدی است و انجامش احمدی.
تمام امامان و بزرگان آیین آسمانی اسلام غریب بوده و هستند. اما غربتِ دهم پیشوای پرمهر ما از همه بیشتر است و شاید همین غربت و ناشناخته بودن ایشان و سهل انگاری داعیه داران دین در شناساندن ایشان باشد.
نام دهمین پیشوای جاودانِ جهان پس از پایان زنجیره پیغامبری، امام علی بن محمد(ع) است. هادی و نقی از مهمترین القاب ایشان است؛ هادی به معنی راه بلد و راهنما و نقی هم به معنای پاک و پیراسته است.
ایشان پدر بزرگ پیشوای واپسین(امام مهدی) هستند. زیارت جامعه کبیره که شناسنامه نغز و نیکوی پیشوایان آسمانی است، از زبان این امام همام به دست ما رسیده. به هر روی، سویِ روی ما امروز به کوی کرامت و سخاوت امام هادی است. دل ویران، تنها با یادی از امام هادی به آبادی و سرور سرمدی می رسد. باغچه دل را وقتی آب سخنان ایشان سیراب می کند، گلهای دانایی زود سر برمی آورند و غنچه های روشنایی شکفته می شوند.