با طغیان رودخانه قره سو مزرعه کلزا و گندم ، دریاچه شد.
عکس های پیام که بازشد گویی دیواری روی سرم خراب شد .
آقای باوفا عکس دریاچه ایی فرستاده بود که می گفت اینجا مزرعه کلزای من است .
صحبت های قبلی آقای باوفا را به یاد آوردم .
روزهایی که من رو تا محل کار می رساند از آبگرفتگی و خسارت سالانه به مزرعه اش صحبت می کرد که همین عامل سبب شد آقای باوفا برای تامین زندگی اش علاوه بر کشاورزی در تاکسی تلفنی هم کار کند.
باران نعمت یا نقمت
به گفته آقای باوفا با کمترین بارندگی ، آب ، زمین های کشاورزی خود و دیگر زمین های روستای نودیجه را فرا می گرفت و ماندآبی باعث از بین رفتن محصولات کشاورزی می شد.
باران شدید دهم بهمن ، زمین های کشاورزی روستاهای نودیجه گرگان ، حیدر آباد و یساقی کردکوی را به دریاچه تبدیل کرده بود که کشاورزان با قایق روی کلزا وگندم های دست کاشت خود رفت و آمد می کردند.
500 هکتار مزرعه کلزا و گندم زیر آب
معاون بهبود تولیدات گیاهی جهاد کشاورزی گلستان وسعت زمین های دچار آبگرفتگی را 500 هکتار اعلام کرد.
او افزد : از قدیم رودخانه قره سو حکم زهکش و جمع آوری آب و سیلاب ها را داشت اما با تغییر مسیر ، رسوب گذاری در بستر رودخانه وموانع در مسیر رودخانه ، عملکرد رودخانه معکوس شده است .
عباسی گفت : این سال ها با بارندگی های شدید و کوتاه مدت ، آب در رودخانه بالا می آید و وارد زمین های کشاورزی اطراف می شود.
سازه های غیر فنی و دستکاری مسیر رودخانه
علی نظری گفت : سازه های غیر فنی در مسیر رودخانه ساخته شده است که مانع از آب گذری می شود ودر نهایت با بالا آمدن آب ، به مزارع اطراف خسارت وارد می شود.
وی گفت : هر اداره برای ساخت سازه در بستر رودخانه باید از شرکت آب منطقه ای استعلام و مجوز دریافت کند اما برخی دستگاه ها برای ساخت ابنیه در بستر رودخانه از شرکت آب منطقه ای مجوز نگرفته اند.
نظری گفت: به اداره های مسئول اخطار داده ایم .
آقای سپهری که 2 هکتار مزرعه کلزایش زیر آب است عکس هایی به ما نشان می دهد که پل هایی که راه آهن برای ریل های خود در این مسیر ساخته است ارتفاع کمی دارد و با پرشدن دهنه پل ها با چوب و گل و لای فقط حدود نیم متر برای گذر آب باقی مانده است .
او گفت : الان هر پل برای خودش یک سد شده است و آب به زمین های اطراف برگشت می خورد.
مدیر عامل شرکت آب منطقه ای گلستان کشاورزان را در بروز این مشکلات بی تقصیر نمی داند.
علی نظری گفت : پیمانکاران شرکت آب منطقه ای همزمان با انجام لایروبی ، گل و لای حاصل از لایروبی را در حریم رودخانه توزیع می کنند اما برخی کشاورزان این خاک ها را داخل زمین های خود می بردند و این کار سبب شده است حریم رودخانه مسطح شود و آب هنگام طغیان از داخل رودخانه به زمین ها سرریز شود.
نظری افزود : گاهی کشاورزان مسیر رودخانه را برای سهولت کشاورزی تغییر می دهند.
کشاورزان منطقه اما آب بندان شیلات در مرکز پرورش ماهی سیجوال را عامل دیگری برای برگشت آب می دانند.
آقای نجفی می گوید ؛ از سال 82 که پرورش ماهی سیجوال را ساخته اند مشکل آبگرفتگی مزارع ما بیشتر شده است .
او معتقد است شیلات برای پرکردن آببند خود ، مسیر رودخانه را تغییر داده است .
او گفت : اگر در این روزهای طغیان رودخانه شیلات دریچه های این بند را باز می کرد آب ها داخل این بند وارد می شدند و آبگرفتگی مزارع کمتر می شد اما شیلات این کار را انجام نداد .
او گفت : ما تابستان چوب کم آبی را می خوریم و زمستان هم که رحمت الهی می آید چوب پرآبی و طغیان رودخانه را می خوریم .
جبران خسارت با بودجه های ملی و استانی
محمد رضا عباسی گفت : همکاران ما مشغول برآورد خسارت هستندو پس از جمع بندی از طریق مدیریت بحران استان آن را به مدیریت بحران کشور ارسال می کنیم تا بتوانیم از منابع بودجه استانی و ملی خسارت کشاورزان را جبران کنیم .
عباسی معتقد است ؛ خسارتی که به کشاورزان پرداخت شود ناچیز است و خسارت کشاورزان جبران نخواهد شد.
مساله این است ؛ حل مشکل یا پاک کردن صورت مساله؟
هر چند مدیر عامل شرکت آب منطقه ای گلستان تغییر الگوی کشت در زمین های این منطقه را راهی برای حل این مشکل می داند اما معاون بهبود تولیدات گیاهی گلستان معتقد است باید با همکاری آب منطقه ای برنامه ریزی بلند مدت انجام دهیم تا مشکل منطقه برطرف شود.
عباسی گفت : لایروبی مداوم ، بازمهندسی مسیر رودخانه و از بین بردن موانع مسیر رودخانه از جمله کارهایی است که باید برای کاهش خسارت طغیان رودخانه ها انجام داد .
هر چند باران دهم بهمن در استان سدهای گلستان را پرتر کرد تا کشاورزان برای فصل بعد کشت کمتر دچار مشکل کم آبی شوند اما همین باران بار دیگر یادآوری کرد بی توجهی مسئولان به مشکلات کوچک و به ظاهر کم اهمیت می تواند زندگی شماری از مردم را دچار چالش کند و دست رنج چند ماهه شان در کمتر از 24 ساعت هدر رود و تا فصل بعد کشت بدون در آمد بمانند.
مشکل آبگرفتگی زمین های کشاورزی این روستاها نخستین مرتبه نیست که اتفاق افتاده بلکه مشکلی است که بنابه گفته کشاورزان قدمتی ده –پانزده ساله دارد .
شاید اگر سال های قبل مسئولان به داد این کشاورزان می رسیدند و مشکلات را برطرف می کردند آقای باوفا مجبور نبود برای تامین زندگی علاوه بر رنج کشاورزی ، زحمت رانندگی در آژانس را هم تقبل کند.