سینماهای استان وضعیت مطلوبی ندارند.
از سویی دیگر، دانستن این نکته مهم است که از مهمترین رسانه ها در قرن اخیر سینماست که در ارزیابی های مراکز بین المللی از میزان توسعه یافتگی فرهنگی، عدالت اجتماعی و رفاه عمومی از جایگاهی تعیین کننده برخوردار است تا جایی که بر اساس این ارزیابی ها، هر چه تعداد کل صندلی های سینما در یک کشور بیشتر و تعداد صندلی های خالی سینما کمتر باشد،آن کشور از سطح رفاهی و توسعه یافتگی فرهنگی بیشتر برخوردار است.
وضعیت موجود سینما در استان
در استان مازندران با توجه به شاخص های فرهنگی و اجتماعی ساکنان این استان، سینماها وضعیت مطلوبی ندارند.
به گزارش اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران، سهم جمعیت بیش از سه میلیون و330 هزار نفری استان فقط هفت سینما با هشت سالن است و از 65 شهر استان 58 شهر سینما ندارند.
غیر از شهر بابل با 2 سینما، هیچ یک از شهرهای مازندران دو سینما ندارد و به ازای هر 443 هزار نفر جمعیت یک سینما وجود دارد. بیشتر سالن های سینمایی مازندران وابسته به حوزه هنری و فقط سینما جهان نمای چالوس وابسته به بخش خصوصی است.
شهرهای آمل، ساری، بهشهر، بابلسر، چالوس و تنکابن و بابل دارای سینما هستند و سینماهای دیگر شهرهای مازندران یا مخروبه اند یا تعطیل و فروخته شدند و تغییر کاربری داده اند.
کامیابی از فعالان سینمایی حوزه هنری مازندران با بیان اینکه سینما در مازندران دیگر سینما نیست و کاربرد سینما بودنش را هم از دست داده است گفت: بسیاری از سالن های سینما برای تامین هزنیه ها و مخارج به محل برگزاری کنفرانس ها، مکان جلسات تبلیغاتی سیاسیون و یا مجالس ترحیم و جشن های عروسی تبدیل شده است.
به گفته کامیابی، اکران فیلم های پرفروش سال با تماشاگرانی در حد انگشتان دست یا تجمیع سانسها و یا حضورجوانانی که سینما را پاتوقی برای دیدارهای عاشقانه شان قرار داده اند ، واقعیتی است که در زیر پوست سینماهای مازندران، وجود دارد.
اکنون بسیاری از سینماهای دوران کودکی و جوانی مازندرانی ها مانند سینما فرهنگ بابل یا سینما فرهنگ بهشهر، یا برج شده اند، یا نانوایی و یا به دلیل اختلافات بر سر وراثت تعطیل مانده اند.
رخ فروز از شهروندان نکا اشاره به گذشته نه چندان دور سینمای این شهر کرد و گفت: در سالهای نه چندان دور، در کوچه سجادیه نکا یک سینما بود و بسیاری از شهروندان منطقه به یاد می آورند که نانوایی امروز این محله، روزگاری، یک سالن سینمای پرزرق و برق بود و غذای روحی اهالی را تامین می کرد.
در ساری، سینما سپهر، سپر نبود سینما در شهرهای شرقی و مرکزی استان شده است اما با این حال، چرخ این سینما به گفته مسئولانش، آنگونه که باید نمی چرخد و مجبورند برای تامین مخارج، برپایی همایش ها، مراسم و کنسرت را به عهده بگیرند.
قائمشهر، روزگاری دو سینما داشت که هم اکنون هیچ اثری از آنها نیست و سیمرغ، جویبار و سوادکوه، فریدونکنار، نور و محمودآباد و کلاردشت نیز سینما ندارند.
در نوشهر، سینمای کوچک خیابان متصل به بندر، سالهاست تعطیل شده است و وعده سینمای کوچک سه بعدی نیز هنوز محقق نشده است و سینما جهان نمای چالوس، جور سینما دوستان غرب مازندران را می کشد و این سینما نیز با انبوهی از مشکلات مانند فرسودگی تجهیزات، و چالش های مالی روزگار می گذراند.
پس از آنکه سینما ارشاد چالوس به دلیل مشکلات و اختلافات وراثت تعطیل شد، هر روز اخباری از ادامه فعالیت سینما جهان نما به گوش می رسد، یک روز خبر از تبدیل شدن به مجتمع تجاری و روزی دیگر از تغییر کاربری به تالار، شنیده می شود.
رامسر هم که به عروس شهرهای ایران معروف است تا سالهای پیش، چهار سینما داشت و در سالهای اخیر دو سینمای فخر و هتل رامسر آن فعالیت داشت و سینما فخر اکنون مخروبه شده است و از آخرین باری که سینما هتل رامسر نمایش فیلم داشت، 6 سال می گذرد.
بر اساس بررسی های اداره کل فرهنگی و ارشاد اسلامی مازندران، در سال هاي اخير 16 سينما در شهرهاي مختلف مازندران تخريب و يا تعطيل شده و جاي خود را به برج ها و مجتمع های تجاری داده اند.
چه باید کرد؟
در این شرایط، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران نیز با بیان اینکه این نهاد متولی ساخت سینما نیست، گفت: با ورود بخش خصوصی و سرمایه گذار برای ساخت سینما، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی می تواند در صدور مجوز و تسهیلات بانکی از آنها حمایت کند و در باره تسهیلات نیز، وزارتخانه با مشاهده شرایط حمایت می کند.
شالویی با اشاره به ساخت مجتمع های تجاری افزود: با ساخت مجتمع های تجاری می توانیم سرمایه گذاران را به ساخت پردیس سینمایی و کتابخانه در این مجتمع ها تشویق کنیم که مجوز ساخت آنها با فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
اما برزگراز فعالان سینما راهکارهایی برای برون رفت از این چالش ها مطرح می کند ومی گوید: با توجه به هزینه های بسیار زیاد ساخت سالن های جدید دراستان، می توان سالن هایی که امکان تبدیل به سینما را داشته باشند، حمایت کرد. همچنین صندوق مربوط به سرمایه گذاری ارشاد از دیگر طرح هایی است که می تواند برای حمایت از ایجاد و احداث سالن های سینمایی کمک کند که از ظرفیتهای این صندوق برای مازندران باید استفاده شود.
به گفته برزگر، یکی از مهمترین راههای رونق سینماها در استانها، نمایش فیلمهای جشنواره های مختلف سینمایی است که متأسفانه در مازندران چندان جدی گرفته نمی شود.
با توجه به بررسی های صورت گرفته و گفته های مسئولان، آینده نه چندان امیدوارکننده سینماهای کنونی مازندران را می توان به آسانی تصور کرد و در این میان از مسئولان باید پرسید: جایگاه توسعه فرهنگی در برنامه های آنان کجاست؟ و چرا طرحها و پیشنهادهای ساده و کم هزینه برای کاهش مشکلات سینماهای مازندران هرگز پیگیری و اجرا نشدند؟