به گزارش سرويس بين الملل
خبرگزاري صدا و سيما ؛ معن الجربا معارض سعودی و دبیرکل جنبش «کرامه» در مقاله ای با عنوان «بین ایران و عربستان... مقایسه ای بی‌طرفانه برای آینده ای بهتر» که در پایگاه اینترنتی این جنبش -الواقع السعودی- منتشر شد، با اشاره به چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران نوشت: در برخی کشورهای اسلامی شاهد پیشرفت در زمینه های مختلف هستیم که این امر ما را به عنوان مسلمان و عرب خوشحال می کند.
مالزی کشوری است که در زمینه اقتصادی و صنعتی توسعه یافت و سیاست مستقلی را در پیش گرفت و امروز می بینیم که بر خلاف میل آمریکا روابط خود را با رژیم صهیونیستی قطع کرده است. در لبنان شاهد آنیم که مقاومت، «ارتش شکست ناپذیر» را نه با سلاح های آمریکایی و اروپایی بلکه با سلاح های محلی یا ساخت کشورهای عربی و اسلامی شکست داد و سرزمین خود را بدون قید و شرط آزاد کرد. ترکیه هر چند که در مورد برخی سیاست هایش ملاحظاتی داریم اما توانسته است خود را کشوری صنعتی معرفی کند و در مجامع بین المللی برای خود جایی باز کند. مصر در زمان جمال عبدالناصر در بسیاری از زمینه ها از جمله نظامی پیشرفت کرد. حتی سوریه هم قبل از اینکه این گونه با کینه‌توزی‌ها ویران شود در صنایع و خودکفایی سرآمد بود و یک دلار هم بدهی نداشت.
امروز در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در ایران شاهدیم که روزنامه ها و پایگاه های اینترنتی این کشور موفقیت ها و دستاوردهای مختلف در زمینه های پزشکی و صنعت و نظامی را در این 40 سال مرور می کنند و این در حالی است که ایران طی این مدت در تحریم مالی، اقتصادی، نظامی و حتی دینی بوده است.
اکنون من به عنوان یک شهروند سعودی در حکومتی که عمر آن نه 40 سال بلکه 100 سال است سوال می کنم که کشور ما در کجا قرار دارد؟ ما حتی یک روز هم محاصره نبوده ایم بلکه دارای بزرگترین ذخایر بوده ایم. بزرگترین هنر ما طی این سالها جمع آوری تولیدات خارجی بوده است. ما حتی چفیه ای (شماغ) را که بر سر خود می اندازیم و بخشی از آداب و رسوم‌مان است از انگلیس وارد می کنیم و به آن افتخار می کنیم.
چرا حکومتهای ما، ما را از موفقیت و دستاوردهای محلی بازداشته اند؟ آیا ما دارای مغزهای مولد نبوده ایم؟ آیا ما دارای تاریخ مقاومت و مجاهدت نبوده ایم؟ چرا ملت ما در میان عرب ها و مسلمانان مورد تنفر قرار گرفته اند، همانگونه که از آمریکا اعلام انزجار می شود؟
ما نیز دارای جوانانی هستیم که می توانند جزیرة العرب را به قله های موفقیت برسانند. آنها قادرند تولید ملی را جایگزین واردات کنند.
تاریخ عربستان پر از داستانهای مقاومت در برابر استعمار انگلیس چه در داخل و چه در فلسطین است. اما متاسفانه به جای اینکه همان راه را پیگیری کنیم به نوک پیکان حملات اقتصادی و سیاسی و نظامی علیه کشورهای دیگر تبدیل شده ایم و حتی فتوای جهاد در سوریه و تحریم جهاد در فلسطین را صادر می کنیم.
مردم عربستان همان ملتی هستند که شرافت میزبانی حرمین شریفین را دارند. حکومت ما به جای تلاش برای آزادی فلسطین روایت هایی را برایمان نقل می کند که در برخی، حضرت عیسی [ع] فلسطین را آزاد می کند و بر اساس برخی دیگر باید در انتظار مهدی منتظر [عج] بنشینیم. اما اگر این روایات صحیح باشد آیا نباید خود را برای ظهور و حضور در ارتش مهدی عادل [عج] آماده کنیم؟
من بارها به تشیع و خیانت متهم شده ام زیرا مقاومت در برابر دشمن صهیونیستی را انتخاب کردم و خود را بازیچه غربی ها قرار ندادم. آیا ایمان به مقاومت و ایمان به قدرت ملتم خیانت است؟
واقعیت این است که وجود مغزهای متفکر و روشن و تولید کالای داخلی به نفع رژیم سعودی نیست. ما در ثروتمندترین کشور زندگی می کنیم اما میلیون ها نفر از هموطنان‌مان زیر خط فقر هستند. ما حتی گلوله های تفنگ را هم از خارج وارد می کنیم تا از آنها علیه ملتهای عرب و مسلمان استفاده کنیم.
من امروز به ملت ایران و مسئولان آن و موفقیتها و دستاوردهای آن در شرایط تحریم و محاصره غبطه می خورم.
به ایرانی ها که برای وحدت ملتهای مسلمان تلاش می کند غبطه می خورم. به مقامات ایرانی که از توسعه علمی و صنعتی و فناوری حمایت می کنند حسادت می کنم. به ملتی که در برابر استکبار صهیونیستی-آمریکایی بین المللی ایستاده و از مستضعفان حمایت می کند غبطه می خورم. و از خداوند می خواهم به ما هم مسئولانی این چنین و حتی بهتر از آنها عطا کند.
مبارک باشد بر جمهوری اسلامی ایران همه این دستاوردهایی که در شرایط محاصره و تحریم به دست آورده است.