آمریکا در حال عقب نشینی در امور بین المللی است

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ گاردین نوشت: آمریکا در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ رئیس جمهور این کشور با وجود همه لفاظی هایش، در مسیری آشکار از عقب نشینی در خصوص موضوعات جهانی قرار دارد.
این روزنامه چاپ انگلیس در مطلبی به قلم سیمون تیسدال نوشت: تردید آمریکا در مورد تعامل با جهانی به غیر از سواحل خود، موضوع تازه ای نیست. غریزه های افراد طرفدار انزوا طلبی، ریشه ای عمیق در طرز تفکر ملی دارد. افراد زیادی مخالف ورود آمریکا به هر دو جنگ جهانی بودند.
تبلیع سیاست "نخست آمریکا" از طرف دونالد ترامپ، تازه ترین نشانه از میل دیرینه به اجتناب کردن از مداخلات خارجی است که جرج واشنگتن اولین رئیس جمهور آمریکا در آخرین سخنرانی اش در سال 1796 درباره آن هشدار داد.
با وجود این، در حالی که قدرت آمریکا توسعه یافت، این میل به جدا شدن از دیگران به طور فزاینده ای در برابر خواست ملی دیگر یعنی نشان دادن برتری آمریکا و تبلیغ ارزش ها و منافع واشنگتن از طریق رهبری کردن جهان قرار گرفت. این روند، اوایل دهه 1990 به اوج خود رسید. در آن دهه، اتحاد جماهیر شوروی_ رقیب اصلی آمریکا_ از درون متلاشی و آمریکا به تنها ابرقدرت جهان تبدیل شد.
نگاهی سریع به پیشرفت های چين نشان می دهد این ادعا، زودهنگام بوده است. شاید این وضع تا حدودی ناشی از این باشد که آمریکا اکنون با چالش هایی جدی روبرو است و در حال عقب نشینی و نیز اتخاذ موضع تدافعی است. اینکه ترامپ هفته گذشته طرحی را در خصوص دفاع موشکی ارائه کرد و نیز اصرار وی بر احداث دیوار در مرز مکزیک، نمادهایی از این ذهنیت در حال تغییر به شمار می روند.
اما این تردید قدیمی و جاه طلبی ها به قوت خود باقی هستند. دیدار هفته گذشته مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا از چند پایتخت عربی در حالی برگزار شد که آمریکا درصدد خروج از سوریه است. سعودی ها نگرانند و حق هم دارند نگران باشند که خروج آمریکا از سوریه، مقدمه ای برای تعامل نکردن های بیشتر باشد. ترامپ در مورد خواست خود مبنی بر خروج از جنگ های خارجی "بدون پیروزی" در خاورمیانه (غرب آسیا) و افغانستان صادقانه سخن می گوید.
علائمی که پمپئو فرستاد، بسیار ضد و نقیض بودند. وی از سخنرانی خود در قاهره برای نشان دادن آمریکا به صورت یک "نیروی خَیّر" قابل اتکا و همیشه حاضر در خاورمیانه استفاده کرد که همیشه آماده است در کنار شرکایش بایستد.
باور کردن این سخنان با توجه به رویدادهای اخیر به ویژه دامن زدن همزمان واشنگتن به جنگ یمن و بی توجهی به این جنگ، دشوار است. قتل جمال خاشقجی روزنامه نگار منتقد عربستانی به دست رژیم سعودی در نهایت موجب متمرکز شدن توجه ها بر حمایت از عملیات نظامی ویرانگر ریاض در یمن شد.
اکنون در حالی که فشارهای مربوط به خاشقجی بر متحد اصلی عرب ترامپ یعنی محمد بن سلمان ولیعهد عربستان رو به کاهش است، سهل انگاری دولت آمریکا بار دیگر آشکارتر شده است.
مذاکرات یمن در آستانه فروپاشی است، درگیری های تازه ای گزارش شده است و غیر نظامیان همچنان در وضعی دشوار قرار دارند. در عین حال، آمریکا هیچ اقدام عملی برای کمک کردن انجام نمی دهد.

رویکرد ضد و نقیض آمریکا در هیچ جایی بیشتر از مناقشه اسرائیل و فلسطین آشکار نیست. ترامپ به کرات در مورد داشتن طرحی مهم برای حل این مناقشه هفتاد ساله مبالغه کرده است.
جرد کوشنر داماد ترامپ اداره امور را به عهده دارد در حالی که فاقد تجربه دیپلماتیک و تجربه حل مناقشه است. دنی دانون سفیر اسرائیل در سازمان ملل پیشنهاد کرده است این طرح که مدتی مدید به تعویق افتاده است, این ماه اعلام شود.
با وجود این، هنوز سکوت حکمفرماست و این سوء ظن تشدید می شود که عقیده خیالی از سرگیری روند صلحی عادلانه، پوششی برای مخفی کردن بی تفاوتی کامل ترامپ است.
سیاست واقعی در طول دو سال گذشته بر خلاف تظاهر به منصف بودن, این بوده است که به دولت راستگرای بنیامین نتانیاهو تقریبا هر آنچه می خواهد, از به رسمیت شناختن شهر قدس به عنوان پایتخت اسرائیل گرفته تا آزادی عمل در سوریه, داده شود. در عین حال، اوضاع وخیم سلامت مردم غزه و بحران های مالی و امنیتی آنها با بی توجهی روبرو می شوند.
رفتار ترامپ که به شکلی غیر عادی غیر مسئولانه و نامنسجم است، بدون شک تردیدی را که به صورت ذاتی در جهان بینی آمریکا وجود داشته است, آشکار می کند.
ترامپ سال گذشته موشک های کروز به سوریه شلیک کرد. اما این کار فقط یک بار انجام شد. خارج شدن آمریکا از عرصه عراق و سوریه و جنگ با داعش یک واقعیت است.
دو رویی ترامپ به خاورمیانه محدود نمی شود. خبر مهم در واشنگتن در این هفته، احتمال دومین دیدار بین ترامپ و کیم جونگ اون رهبر کره شمالی با وجود فقدان پیشرفتی مهم در خصوص خلع سلاح هسته ای بود. رئیس جمهور آمریکا ادعا کرد پیشرفتی تاریخی سال گذشته در سنگاپور به دست آمد اما آنطور که در سیاست خارجی وی و این روزهای آمریکا شایع است، همه اینها سخنانی توخالی بودند.