روایات مختلفی درباره تاریخ شهادت حضرت زهرا (س) وجود دارد
با توجه به رحلت پیامبر اسلام (ص) در ۲۸ صفر، بنا به روایت ۷۵ روز بعد از رحلت پیامبر (ص)، در مورخ ۱۳ تا ۱۵ جمادی الأوّل، شهادت حضرت زهرا (س) است و این ایام را فاطمیه اوّل می‌خوانند.
اما بنا به روایت ۹۵ روز پس از رحلت پیامبر (ص)، شهادت حضرت فاطمه (س) در ۳ تا ۵ جمادی الثانی است و این ایام را فاطمیه دوم می‌خوانند.
ایام فاطمیه در مجموع ۶ روز است که ۳ روز در ماه جمادی الاول و ۳ روز در ماه جمادی الثانی است.
علت اینکه ۳ روز در هر ماه به عنوان روز شهادت آن حضرت (س) معرفی شده است به این دلیل است که این احتمال وجود دارد که ماه‌های قمری از رحلت پیامبر (ص) تا شهادت حضرت زهرا (س) ۲۹ روز بوده باشند، حال آنکه در صورت کامل بودن ماه‌های قبل، روز شهادت ۱۳ جمادی الاول و یا سوم جمادی الثانی خواهد بود، زیرا طبق تقویم، حداکثر ۳ ماه قمری ۲۹ روزه و حداکثر ۴ ماه قمری ۳۰ روزه می‌توانند پشت سر هم قرار گیرند.
اما در عرف به دهه دوم جمادی الاول از ۱۰ تا ۲۰ جمادی الاول که بنابر قول ۷۵ روز، شهادت آن بانوی بزرگوار در آن واقع شده است دهه فاطمیه اول و به دهه اول جمادی الثانی از یکم تا دهم جمادی الثانی، که طبق قول ۹۵ روز، شهادت حضرت زهرا (س) در آن واقع شده است، دهه فاطمیه دوم گفته می‌شود.
دهه فاطمیه اول ۹۷؛ این دهه از پنجشنبه ۲۷ دی آغاز شده است و در تاریخ یکشنبه ۷ بهمن ۹۷ به پایان می‌رسد.
دهه فاطمیه دوم ۹۷؛ این دهه از روز پنجشنبه ۱۸ بهمن آغاز می‌شود و در تاریخ شنبه ۲۷ بهمن ۹۷ به پایان می‌رسد.
ایام فاطمیه امسال به طور کامل در سال ۱۳۹۷ است و هیچ روزی از آن در سال ۱۳۹۸ یا نوروز ۹۸ نیست.
فاطمه (علیها السلام) در نزد مسلمانان برترین و والامقام‌ترین بانوی جهان در تمام قرون و اعصار است. این عقیده بر گرفته از مضامین احادیث نبوی است.
این دسته از احادیث، اگر چه از لحاظ لفظی دارای تفاوت هستند، اما دارای مضمونی واحد می‌باشند.
در یکی از این گفتار‌ها (که البته مورد اتفاق مسلمانان، اعم از شیعه و سنی است)، رسول اکرم (ص) می‌فرمایند «فاطمه سرور زنان جهان است».
باید توجه کرد که برگزاری مجالس عروسی در ایام فاطمیه اگر توام با معصیت و یا هتک حرمت به حضرت زهرا (سلام الله علیها) نباشد، اشکال ندارد، اما برای مومنان سزاوار است که حرمت این ایام را پاس بدارند و از انجام کار‌های شادی آفرین بپرهیزند.
مستفاد از رساله دانشجویی، ج ۱۶ (به نقل از: صراط النجاه آیه الله تبریزی، ج ۵، س ۵۲۱، و دفاتر سایر مراجع)