شهدای قیام ده دی ۵۷ مردم ورامین هرکدام ویژگی هایی داشتند که هنوز عده ای با گذشت چهل سال عاشقانه دور مزار شان جمع می شوند.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، ۴۰ سال پیش در چنین روزی سه شهید با اینکه خونشان به پای نهال انقلاب ریخته شد اما اکنون سایه درخت تنومند شان برای بسیاری لذت بخش و خاطره انگیز است.
یکی از این شهیدان مسعود میرزایی ۲۳ساله است که دو ماه پس از عروسی به شهادت رسید اما همسرش ۴۰ ساله که یاد او را فراموش نکرده است.
او که معلم آن زمان بود یازده سال ناهار ش را کنار مزار همسرشهیدش می خورد و نماز ظهر وعصرش را هم آنجا می خواند.
یازده سال پیراهن مشکی اش را از تن بیرون نکرد.
پس از ۱۱ سال بالاخره باپادرمیانی بزرگان دوباره ازدواج کرد و صاحب ۳فرزند شد .
دهها سال است که به همراه خانواده اش سالگرد شهادت شهیدان ۱۰دی مراسم بزرگداشت برگزار می کند.
او هر پنج شنبه با گل وگلاب مزار شهید را می شوید ،می بوسد و ساعتی قرآن می خواند.
اگر شهید میرزایی زنده بود ۶۳ ساله می شد.
یکی دیگر از افرادی که از شهید میرزایی خاطره دارد مردی ۵۰ساله است .
او سال ۵۵ یتیمی بود که کفش ،کیف مدرسه و کاپشن مناسب نداشت .
دور کتابهایش را با کش می بست و مدرسه می رفت .کفش پاره می پوشید و در زمستان از در مسیر مدرسه سرما را تا مغز استخوان حس می کرد.
شهید میرزایی با دیدن وضع پسر یتیم آنروز بهترین وسایل را می خرد.
شادی داشتن کیف ،کفش و کاپشن شیک و جدید آنچنان در ذهن او ماندگار شده که پس از ۴۰ سال فراموشش نکرده است.
یتیم دیروز معتقد است طول عمر شهید هرچند کم بود اما عرض زندگی اش آنقدر وسیع بوده است که تا دهها سال همچنان زنده است.
سه معلم در ده دی ۵۷ در دشت حاصلخیز ورامین به شهادت رسیدند و مردم ۴۲ روز بعد میوه پیروزی را از درخت انقلاب چیدند.