خشونت خانگی به عنوان یک آسیب اجتماعی، می‌تواند به سلامت جسم و روان قربانی و کل خانواده صدمه زده و آثار آن تا سال‌ها حتی پس از توقف خشونت، ادامه یابد.
ندا خورشیدیان افزود: خشونت خانگی به دو دسته کودک آزاری و همسر آزاری طبقه بندی شده است که در کودک آزاری خشونت به طور مستقیم بر روی سلامت و رشد ذهنی، اجتماعی و هیجانی کودکان و نوجوانان تاثیر می‌گذارد و می‌تواند یک عامل خطر برای سوء مصرف مواد، الکل، پرخاشگری، خشونت، بزه کاری و انواع مشکلات روانشناختی در بزرگسالی شود.
وی، مصداق خشونت روانی و کلامی در همسر آزاری را استفاده از شیوه‌هایی مانند ایجاد ترس، تهدید کردن به صدمه جسمانی یا دور کردن فرزندان، دشنام و ناسزا گفتن، تحقیر و تمسخر کردن عنوان کرد و گفت: در خشونت اقتصادی، اجبار زن به کار بیش از اندازه و یا عدم اجازه برای کار کردن، خودداری از پرداخت نفقه و تامین مالی و تلاش برای وابسته نگه داشتن زن به لحاظ اقتصادی مدنظر است، در حالی که در خشونت جسمی، اشکال صدمه زدن به زن یا جلوگیری از دستیابی همسر به خدمات بهداشتی و درمانی دیده می‌شود.
او عوامل محافظتی در برابر خشونت خانگی را وضعیت اقتصادی و رفاه اجتماعی مناسب، سلامت جسمی، روانی و معنوی افراد، یادگیری مهارت‌های زندگی، احساس کنترل خود و محیط، هدفمندی در زندگی و ایجاد آرامش در خانواده عنوان کرد.