۲۰ آذر سالروز شهادت شهید محراب، آیت‌الله عبدالحسین دستغیب است که در سال ۱۳۶۰ هنگام رفتن به نماز جمعه شیراز به شهادت رسید.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صداوسیما؛آیت الله دستغیب سال ۱۲۹۲ هجری شمسی از خانواده‌ی با اصالت و روحانی در شهر شیراز دیده به جهان گشود و همزمان شدن این تولد با شب شهادت سید سالار شهیدان، بهانه ای شد تا او را عبدالحسین نامیدند.
این تولد در خانه‌ای کوچک در یکی از کوچه‌های قدیمی شیراز به نام خیابان احمدی، صورت گرفت.
پدرش سید محمد تقی فرزند میرزا هدایت الله مرجع بزرگ فارس بود که به هنگام تولد فرزندش در کربلا به سر می‌برد.
شهید دستغیب در سن ۱۲ سالگی از نعمت داشتن پدر محروم شد و از همان زمان سرپرستی مادر، سه خواهر و دو برادر خویش را به عهده گرفت.
در سال‌های کودکی، از برکت هوش سرشار و استعداد شکوفایی که خداوند در ذاتش به ودیعه نهاده بود، تحصیلات حوزوی را ابتدا در نزد پدر و سپس در مدرسه خان گذراند و پس از اتمام دروس، امامت جماعت مسجد باقرخان را عهده دار شد و برای ادامه تحصیل در مراتب عالی حوزه، در سال ۱۳۱۴ عازم نجف اشرف شد.
در ابتدای جوانی در طول هفت سال به درجه اجتهاد رسید و سپس به شیراز بازگشت.
۴۰ سال خدمت و تلاش پیگیر آیت الله دستغیب براى مردم شیراز فراموش ناشدنى است و از جمله خدمات این شهید محراب می‌توان به بازسازی مسجد جامع شیراز، نوسازی مدرسه علمیه حکیم و تأسیس حوزه علمیه، مسجد الرضا، مجتمع خاتم الاوصیاء، مجتمع مرد اول، شهرک شهید آیة الله دستغیب، مسجد شهید خلیل دستغیب، مسجد المهدى، مسجد روح الله، مسجد امام حسین اشاره کرد.
شهید آیت الله سید عبدالحسین دستغیب در دوران حیات، درس‌های اخلاق فراوانی به مردم می‌داد و در دوران پیش از انقلاب، تاثیر چشمگیری در روشنگری مردم داشت که همین امر باعث شد ماموران ساواک بارها او را ممنوع المنبر، بازداشت و تبعید کنند.
ایستادگی ایشان در دفاع از اسلام و انقلاب اسلامی و شجاعتشان در افشای فتنه های دشمنان علیه انقلاب باعث شد دشمنان نتوانند وجود وی را تحمل کنند و در روز جمعه ۲۰ آذرماه سال ۱۳۶۰ هنگامی که از منزل به همراه تعدادی از یاران همراهش به سمت محل برگزاری نماز جمعه می رفت توسط یک زن تروریست « گوهر ادب آواز» که یکی از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران بود با بمب گزاری انتحاری به فیض شهادت رسید.
مردم شهر شیراز تا ابد نغمه‌ی ماندگار و ملکوتی شهید محراب را به یاد خواهد داشت.