به نوشته روزنامه فرانسوي زبان لوتان دولت فرانسه تلاش می کند طرفداران جنبش ضد سرمایه داری را دیو جلوه دهد.
روزنامه فرانسوی لوتان در پایگاه اینترنتی خود در مقاله ای با عنوان «دولت فرانسه سعی می کند طرفداران جنبش ضد سرمایه داری را دیو جلوه دهد» نوشت: «فتنه راست گرایان افراطی»، «طاعون قهوه ای» (نامی که به علت رنگ لباس نازیها در جنگ جهانی اول به آنها داده شد) این عبارات در اکثر مواقع عناصر زبانی روشنی هستند تا خشونتهای طرفداران جنبش ضد سرمایه داری به پای رئیس حزب «تجمع ملی» نوشته شود. اما در حال حاضر هیچ نیروی سیاسی قادر به بازیابی این جنبش نیست که به طبقه اجتماعی خاصی تعلق ندارد.
کریستف کاستانه، وزیر کشور فرانسه، در حاشیه تظاهرات طرفداران جنبش ضد سرمایه داری که رنگ خشونت گرفت، به صورت مستقیم از جبهه «حفظ نظم» به جبهه «تهاجم سیاسی» رفت.
وزیر کشور فرانسه، هم زمان با تظاهرات روز شنبه طرفداران جنبش ضد سرمایه داری در پاریس، به صورت مستقیم انگشت اتهام را به سوی مارین لوپن ، رئیس حزب «تجمع ملی» (جبهه ملی سابق)، نشانه رفت و گفت مارین لوپن خواستار تظاهرات در خیابان شانزه-لیزه شده و به این ترتیب راه را برای «فتنه راستگرایان افراطی» باز کرده است.
اما واقعیت پیچیده تر است. مارین لوپن اواخر هفته گذشته از حق طرفداران جنبش ضد سرمایه داری برای تظاهرات در زیباترین خیابان جهان یعنی شانزه-لیزه حرف زده بود اما به صورت رسمی خواستار برگزاری تظاهرات نشده بود. خودش هم در هیچ یک از تجمعات شرکت نکرد اما برخی از نزدیکانش در این تظاهرات شرکت داشتند. یکی از این افراد ژان-لن لاکاپل Jean-Lin Lacapelle بود که تا آنجا پیش رفت که امانوئل مکرون را «دیکتاتور» خواند.
درست است که در این تظاهرات شعار «ما در خانه هستیم» «On est chez nous» طرفداران لوپن شنیده شد اما می شد طرفداران حزب چپگرای «فرانسه تسلیم ناپذیر» را هم در این تظاهرات دید که عکسهای چگووارا در دست داشتند. اما بیشتر تظاهر کنندگان به هیچ حزب سیاسی تعلق نداشتند آنها از همه احزاب دست شسته اند و نا امید از همه آنها، چند روزی است که خواهان کاهش مالیات و استعفای امانوئل مکرون هستند.
دامی که رئیس جمهور و اکثریت حامی او پهن کرده بسیار گسترده است دولت در شش ماه مانده به انتخابات پارلمان اروپا، سعی دارد به همه بقبولاند که این جنبش ضد سرمایه داری یک جنبش راستگرای افراطی است و سیاست فرانسه به رویارویی بین مارین لوپن و او خلاصه می شود، رویارویی بین «ملی گرایان» و « ترقیخواهان».
بیخود نیست که ژان لوک ملانشون، رهبر حزب فرانسه تسلیم ناپذیر در واکنش به اظهارات کریستف کاستانه در این باره می گوید: ما هم اینجا هستیم ما هم انقلاب می خواهیم.
اما از رهبران دیگر احزاب خبری نیست. رهبر جمهوریخواهان یک هفته است دیده نشده است. سخنگویان (حزب حاکم) «جمهوری به پیش» هجده ماه است که نمی توانند چرخ سیاست دولتی را بچرخانند و حرفهای همیشگی را تکرار می کنند. حزب کمونیست هم کنگره خود را در بی تفاوتی شدید در حومه پاریس برگزار می کند.
همه از مد افتاده و قدیمی شده اند. مسئله مهمتر این است که تجمعات در نقاط دیگر فرانسه بیشتر از پاریس بود. به رغم تصاویر خشونت آمیز پاریس، تعداد شرکت کنندگان در تظاهرات این شهر بسیار کمتر بود. روز شنبه بیش از هزار و پانصد تجمع در نقاط مختلف فرانسه برگزار شد که تا شب و حتی در مواردی تا صبح روز یکشنبه ادامه یافت. در این تجمعات الزامی برای مسدود کردن خیابانها نبود اما سبب کند شدن تردد خودروها می شد که این مسئله با توجه به نزدیک شدن سال نو میلادی، فروشندگان را که تلاش می کنند فروش خود را افزایش دهند، ناراحت می کرد.
به نظر می رسد مکرون تلاش می کند این جنبش را فرسوده کند اما آیا می تواند بدون دادن امتیاز این ماجرا را پشت سر گذارد؟ پاسخ این پرسش روز سه شنبه معلوم می شود زمانی که لایحه «برنامه ریزی چندساله انرژی» را ارائه می کند و تشکیل شورای عالی آب و هوا را اعلام می کند.