بر اساس گزارش ها، در سال دو هزار و سیزده، شهر دبی در جایگاه نودمین مکان گران برای خارجی ها قرار داشت اما این رتبه اکنون به بیست و ششم رسیده است.
در این گزارش به قلم زینب فتاح با عنوان "مکان امنی برای پول در خاورمیانه، دبی درخشش خود را از دست می دهد"، آمده است: با ایجاد نخستین برج ها در بیابان های دبی، این شهر سریعا تغییر کرد. اکنون می توان در این شهر جرثقیل ها را در همه جا مشاهده کرد. اما هیچ کسی مطمئن نیست چه کسی مالک این ساختمان ها خواهد شد. دبی مملو از فروشگاه ها و رستوران هاست.
اما در حال حاضر سود شرکت های مهم از هواپیمایی امارات گرفته تا شرکت اعمار با کاهش مواجه بوده است. شرایط بازارهای سهام نیز در بدترین وضعیت از سال دو هزار و هشت قرار دارد.
این شرایط نگران کننده از ماه آوریل نمایان شده است، زمانی که شیخ محمد بن راشد آل مکتوم با مدیران اجرایی بیش از صد شرکت نشست برگزار کرد. این مدیران در این نشست مسائلی همانند هزینه های هنگفت دولتی تا سخت گیرانه شدن قوانین صدور روادید را برای بیرون راندن خارجی ها مطرح کردند .
اما اصلاح اوضاع در دبی ممکن است فراتر از قدرت حاکمان آن باشد. شیخ محمد و افراد قبل از او یک دهکده ماهیگیری را به یک قطب مالی، تجاری و گردشگری در منطقه تبدیل کردند اما اکنون این منطقه در حال تغییر است.
بهای نفت از سال دو هزار و چهارده با کاهش همراه شد و این موضوع بر کشورهای واقع در خلیج فارس تأثیر گذاشت، کشورهایی که ساکنان آنها عادت داشتند به دبی سفر کنند (گردشگران از چین و هند اکنون در حال پر کردن این شکاف هستند اما آنها به قیمت ها حساس هستند). سعودی ها به طور خاص احساس می کنند تحت فشار قرار گرفته اند زیرا دولت آنها اقدامات ریاضتی مالی را در پیش گرفته است و اقدام به توقیف ثروت می کند. نقش این شهر به عنوان یک قطب تجاری به واسطه جنگ تعرفه ای در سطح جهان در حال تضعیف شدن است .
یک مشکل عمیق تر هم وجود دارد. جیم کرین نویسنده کتاب "شهر خدا: دبی و رویای کاپیتالیسم" می گوید دبی به عنوان سوئیس در خاورمیانه شکوفا شد، مکانی برای مراودات تجاری به دور از رقابت های خشونت آمیز در خاورمیانه.
اکنون کشوری که دبی بخشی از آن است به یک بازیگر فعال در این درگیری ها تبدیل شده است، درگیری ها در جنگ های داخلی از لیبی گرفته تا یمن و همچنین به تحریم های تحت رهبری عربستان سعودی علیه قطر پیوسته است.
کرین می گوید: "اوضاع به گونه ای است که بر اساس آن، دبی خود را در شرایطی می یابد که تقصیر آن نیست. شما می توانید با همسایگان خود وارد جنگ شوید، یا می توانید با آنها مراودات تجاری داشته باشید. نمی توانید هم با آنها بجنگید و هم تجارت کنید."
روایت ها در این باره که به شهروندان قطری دستور داده شد تا امارات عربی متحده را ترک کنند سبب شوکه شدن تجاری شد که از مقرهای خود در دبی در حال انجام دادن فعالیت های خود در منطقه بودند. باربارا لیف که تا ماه مارس سفیر آمریکا در امارات عربی متحده بود، گفت مدیران اجرایی آمریکایی به صورتی ویژه در ارتباط با چشم انداز فرآیندی که بر اساس آن باید یک طرف را انتخاب کنند، نگران بودند.
او گفت: "این روند بر اوضاع سایه افکنده است. این یک شوک ناخوشایند بوده است، زمانی که شرکت های مستقر در امارات عربی متحده احساس کردند که دیگر نمی توانند به طور مستقیم به دوحه پرواز داشته باشند یا این که کالاهای خود را به این کشور برسانند."
زمانی که محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی شماری از شاهزاده ها و تجار را در هتل ریتز کارلتون در تلاشی ظاهری برای فساد زندانی کرد، بانک مرکزی امارات عربی متحده از موسسات مالی این کشور خواست اطلاعاتی را در ارتباط با حساب های برخی از این افراد بازداشت شده ارائه کند.
کرین گفت سرمایه گذاران نگران شدند . او گفت: "دولت ها نباید قادر باشند به حساب ها در دیگر کشورها بر اساس یک درخواست ساده دسترسی داشته باشند."
دبی همچنین با پیامدهای موفقیت خودش همراه است. منابع انرژی در این کشور در حال کاهش است و این شهر با گزینه های کمی مواجه است غیر از این که یک اقتصاد غیر نفتی ایجاد کند.
بر اساس گزارش های منتشر شده، در سال دو هزار و سیزده، این شهر در جایگاه نودمین مکان گران برای خارجی ها قرار داشت. این رتبه اکنون به بیست و ششم رسیده است.
افزایش هزینه های زندگی در دبی سبب شده است شماری از تجار به کشورهای خود بازگردند.
دونووان شرام سی و هشت ساله که تاجر طلاست می گوید: "زمانی که شما خانواده دارید دبی مکانی گران برای شما محسوب می شود و این فرهنگ در این شهر وجود دارد که شما باید برای پرداخت ها از اجاره گرفته تا مدرسه از پیش، هزینه ها را پرداخت کنید." او در سال دو هزار و چهارده تصمیم گرفت به کیپ تاون باز گردد و می گوید سه تن از همکارانش نیز تصمیم مشابهی اتخاذ کردند.
نونو گومز رئیس بخش تجاری در شرکت مرسر می گوید فرصت های شغلی نیز در دبی کمتر شده است زیرا شرکت ها از موسسات مالی گرفته تا خرده فروشی ها و شرکت های فعال در بخش انرژی طی سال های دو هزار و پانزده تا دو هزار و شانزده، اقدام به اخراج گسترده کارکنان خود کردند زیرا سود این شرکت ها رو به کاهش نهاد. این شرکت در نظرسنجی خود از پانصد شرکت طی دو سال گذشته دریافت که نیمی از این شرکت ها هیچ گونه برنامه ای برای افزایش بکارگیری افراد ندارند .
بیشتر مشکلات در دبی به تجارت در بخش خرده فروشی مربوط می شود.
خدیجه هیک مدیر بخش تحقیق در موسسه ان بی دی می گوید: "یک سوم اقتصاد بر پایه خرده فروشی است و این بخش طی دو سال گذشته رو به افول نهاده است."
دولت ابوظبی وعده داده است طی سه سال حدود چهارده میلیارد دلار محرک اقتصادی ایجاد کند. شیخ محمد در دبی پس از نشست خود با روسای شرکت ها در تلاش برای تدوین اقداماتی برای کمک به اوضاع است. قوانین مرتبط با صدور روادید در حال تعدیل شدن است تا خارجی ها که هشتاد درصد جمعیت دبی را تشکیل می دهند به آسانی بتوانند به این شهر سفر کنند و مدت زمان بیشتری را در آن بمانند و بیشتر هزینه کنند.