محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر در مرحله آزمایشگاهی پارچه‌های نانو کامپوزیتی را تولید کردند که قادر است با حذف آلودگی از آب، سوخت گازی تولید کند.
تینا حریفی با بیان اینکه در این طرح، از پارچه به عنوان یک بستر انعطاف‌پذیر برای تثبیت نانوذرات استفاده کردیم، افزود: بنابراین نیاز به طراحی راکتور با شکل خاص از بین می‌رود و این امر کاهش هزینه فرایند را در پی دارد، از سوی دیگر، نانو ذرات مورد استفاده در این طرح، گاز متان بیشتری را در مقایسه با نانوذرات استفاده شده در پژوهش‌های مشابه تولید می‌کنند.
وی با تأکید بر اینکه نانو ذراتی که در پژوهش حاضر بر روی پارچه سنتز شده، نانوکامپوزیت سه‌جزئی هستند، گفت: نانوذرات فتوکاتالیستی دی‌اکسید تیتانیوم با دریافت نور خورشید آلاینده‌های آلی را تجزیه کرده و گاز تولید می‌کنند، حضور نقره در ساختار نانوکامپوزیت فعالیت نانوذرات فتوکاتالیستی را افزایش می‌دهد و حضور نانوذرات اکسید آهن نیز علاوه بر بهبود فعالیت فتوکاتالیستی به این نانو کامپوزیت خاصیت مغناطیسی می‌بخشد.
حریفی افزود: خاصیت مغناطیسی این امکان را می‌دهد که بتوان نانوذرات را به آسانی از پساب جدا کرد و نگرانی‌های زیست‌محیطی ثانویه ایجاد نخواهد شد.
این محقق با بیان اینکه در این پژوهش آزمایشگاهی نانوکامپوزیت TiO۲/Ag/Fe۳O۴ به صورت در جا بر روی منسوج پلی استری سنتز شده است، گفت: پس از انجام آزمون‌های مشخصه‌یابی، عملکرد این منسوج در حذف ترکیب آلی استیک اسید و تولید گاز‌های متان، دی‌اکسید کربن و هیدروژن ارزیابی شد و نتایج به دست آمده بیانگر افزایش ۳۶ و ۷۶ برابری تولید گاز دی‌اکسید کربن و متان در حضور نانوکامپوزیت در مقایسه با نانوذرات TiO۲ بوده است.
این تحقیقات با تلاش‌های پروفسور مجید منتظر عضو هیأت علمی و دکتر تینا حریفی پژوهشگر دانشکده مهندسی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و با همکاری پروفسور باهنمن و دکتر دیلر از دانشگاه هانوفر کشور آلمان اجرایی و نتایج آن در Journal of Cleaner Production با ضریب تأثیر ۵.۶۵۱ منتشر شده است.