فروشِ روحِ انگلیس به خاندان آل سعود

این روزنامه در پایگاه اینترنتی خود در مقاله ای به قلم «اوون جونز» تحت عنوان «انگلیس روحش را به خاندان آل سعود فروخته است. شرم بر ما» نوشت:
سرانجام روابط نکبت بار انگلیس با یکی از نفرت انگیزترین دیکتاتوری های روز زمین زیر نگاه موشکافانه قرار گرفت. اینکه انگلیس مچ دست عربستان را در قتل یک روزنامه نگار گرفته است - نه مثلا در جنگ بی‌رحمانه این کشور در یمن که اکنون به بدترین فاجعه انسانی جهان تبدیل شده است - یک مضحکه است. انتظار نداشته باشید این لحظه زیاد دوام آورد. نظام انگلیس و استبداد سعودی در هم تنیده اند: مناسبات نخبگان حاکم ما و رژیمی که سر ناراضیان را قطع، تروریسم را صادر و کودکان یمنی را قتل عام می کند چنان سودآور است که نباید آن را قطع کرد.
نخبگان سیاسی ما را ببینید. وقتی تونی بلر نخست وزیر بود بر دادستان کل انگلیس فشار می آورد به رسوایی فساد گسترده در قرارداد تسلیحاتی با سعودی ها پایان دهد. از زمان آغاز کشتار تحت رهبری سعودی ها در یمن، دولت انگلیس مجوز صادرات 4.7 میلیارد پوند تسلیحات به عربستان را صادر کرده است. مشاوران نظامی انگلیس حتی با اتاق های جنگ سعودی ها همکاری داشته اند. آلمان اکنون صادرات تسلیحات به رژیم سعودی را متوقف کرده است؛ اما حتی اگر بمب های غربی بیشتری بر روی اتوبوس های مدارس در یمن فرود آید، احتمال اینکه دولت محافظه کار انگلیس راه آلمان را ادامه دهد، وجود ندارد.
رژیم سعودی صدها هزار پوند خرج نمایندگان پارلمان - عمدتا از حزب محافظه کار و نیز برخی از نمایندگان حزب کارگر - انگلیس می کند که شامل هزینه سفرهای خارجی تا اهدای هدیه به آنها می شود. در یکی از این سفرها در آوریل امسال، پل ویلیامز از حزب کارگر چاپلوسانه گفت تلقی های قبلی وی (درباره عربستان سعودی) کاملا تغییر کرده است و او کشوری مدرن و مترقی را دیده که کاملا نگاه وی را به این کشور عوض کرده است. حامیان مالی سعودی وی حتما از این حرف خوشحال شده اند. در دوره ولیعهدی محمد بن سلمان آمار سربریدن ها دو برابر شده است؛ فعالان حقوق زنان و برجسته ترین ناراضی این کشور دستگیر شده اند؛ و هزاران نفر به دست سعودی ها در یمن سلاخی شده اند. بردن نمایندگان هالوی پارلمان انگلیس به عربستان در سفرهایی که دولت این کشور با هدف نشان دادن تصویری دروغین از اصلاحات سازماندهی می کند، سرمایه گذاری خوبی برای ریاض است. ویلیامز اعتراض می کند که می تواند «کارهای موحش این رژیم را ببیند»، اما بر «اصلاحات اقتصادی و اجتماعی که در این کشور آغاز شده است» تاکید می کند، اما نمی تواند بپذیرد که از او (سوء) استفاده شده است.
کواسی کوارتنگ Kwasi Kwarteng از نمایندگان محافظه کار است که نامش در فهرست کسانی است که با بودجه دولت عربستان به سفرهایی می روند که خرج آنها تقریبا 10 هزار پوند است. او به من گفت این کاری«بچه گانه» و «رویکرد احمقانه چپ ها» است که سفرهایی را که پول آنها را نظام های دیکتاتوری پرداخت می کنند و هدفش تعامل است، رد کنیم. وقتی از او سوال شد اگر دیکتاتوری کره شمالی خرج سفر را بدهد آیا او آن را خواهد پذیرفت، او فقط گفت علاقه ای به این کشور ندارد. به نظر او چرا این رژیم پول چنین سفرهایی را پرداخت می کند؟ وی قبل از اینکه گوشی را بگذارد پاسخ داد: «آنها می خواهند مردم بیایند و کشورشان را ببینند، و البته برای اهداف تبلیغاتی.» البته این نماینده درست می گفت: چنین سفرهایی جزء لاینفک تهاجم تبلیغاتی سعودی ها است.
مناسبات اقتصادی نیز دخیل است. اوایل امسال، بوریس جانسون وزیر امور خارجه وقت انگلیس از سرمایه گذاری 65 میلیارد پوندی سعودی در انگلیس در 10 سال آینده در بخش های تامین مالی آموزش تا بهداشت و دفاع خبر داد. سازمان اقدام مالی مقررات خود را تغییر داده است تا به شرکت های تحت مالکیت کشورهای خارجی اجازه دهد در طبقه بندی برتر بازار بورس لندن فهرست شوند. منابع داخلی با این حرف موافقند که این مقررات به نفع شرکت نفتی آرامکو عربستان تغییر کرده اند. نهاد نظارت مالی انگلیس مقررات خود را به نفع یک دیکتاتوری خارجی تغییر داده است. همانطور که دیوید ویرینگ در کتاب جدید عالی خود با عنوان «آنگلو عربی» تاکید کرده است کسری حساب جاری عظیم انگلیس - که نتیجه دور ریختن تولید به نفع خدمات مالی است - با دلارهای نفتی کشورهای خلیج (فارس)، از جمله عربستان سعودی، تامین مالی و جبران می شود.
نفوذ عربستان سعودی به عمق جامعه مدنی انگلیس نیز می رسد. دانشگاهها از حمایت مالی سخاوتمندانه خاندان سلطنتی سعودی برخوردار بوده اند که شامل دهها میلیون پوند به موسسات دانشگاه اکسفورد مانند موزه اشمولین و مدرسه کسب و کار سعید می شود. در حالی که موزه های نیویورک الان پول سعودی ها را رد می کنند، اما در انگلیس اینگونه نیست. حتی پس از ناپدید شدن جمال خاشقجی ، موزه تاریخ طبیعی انگلیس از لغو نشستی به میزبانی سفارت عربستان خودداری کرد و آن را «منبعی مهم از کمک های مالی خارجی» دانست.
نویسنده مقاله در ادامه می نویسد مطبوعات به اصطلاح آزاد انگلیس را در نظر بگیرید. روزنامه ایندیپندنت - کارفرمای من- با یک گروه رسانه ای نزدیک به خاندان سلطنتی سعودی برای راه اندازی پایگاههای اینترنتی در خاورمیانه و پاکستان همکاری می کند. آنچه مایه نگرانی است این است که یک بازرگان سعودی که با رژیم عربستان مناسباتی دارد یک سهم 30 درصدی از این سایت خبری را خریده است.سعودی ها آگهی های تبلیغ برنامه اصلاحات بن سلمان را به روزنامه های انگلیس، از جمله گاردین داده اند. کان کافلین، گزارشگر امور دفاعی روزنامه دیلی تلگراف در میهمانی باشکوه موزه تاریخ طبیعی حضور داشت و روز بعد مقاله ای همراه با توییت منتشر کرد که در آن نوشته بود:«آیا جمال خاشقجی یک لیبرال بود یا یک متملق اخوان المسلمین که به غرب ناسزا می گفت؟» او مصاحبه های چاپلوسانه ای با بن سلمان داشته و او را «موتورخانه ای» توصیف کرده است که «چشم اندازهای آینده عربستان سعودی تحت حاکمیت او هیچ حد و مرزی نمی شناسد.»
عربستان سعودی یک رژیم استبدادی است که همه ما را تهدید می کند. این کشور در ظهور طالبان، القاعده و داعش نقش اساسی داشت. عربستان زنان را به شدت سرکوب می کند، هرگونه حزب سیاسی و مطبوعات آزاد را ممنوع کرده است و از تسلیحات انگلیسی و آمریکایی برای کشتار غیرنظامیان در یمن استفاده می کند. ائتلاف انگلیس با خاندان آل سعود نشان می دهد حرف نخبگان حاکم ما درباره حقوق بشر در خارج جز مشتی از حرف های دروغ نیست. رژیم های خارجی از لحاظ شدت شرارت طبقه بندی می شوند؛ اما این ترتیب بر مبنای شدت شرارت آنها نیست، بلکه بر اساس میزان خصومت آنها با منافع غرب مشخص می شود.