عضو هیئت مدیره انجمن انرژیهای تجدیدپذیر گفت: دولت و وزارت نیرو از توسعه نیروگاههای زبالهسوز حمایت نمیکنند بطوریکه در ۴ ماه گذشته هیچ پولی بابت تولیدات این بخش به زباله سوزها پرداخت نشده است.
مددی با تأکید براینکه مطالعات خوبی در مورد اینکه در کشورهای اروپایی و کشورهای پیشرفته با زباله چه میکنند، گفت: این مطالعه نشان داده که دنیا و اروپا به این سمت حرکت کرده که دفن زباله کاهش یابد و به تعداد زبالهسوزها اضافه شود. در نتیجه تولید انرژی برق از زباله روز به روز افزایش مییابد.
وی تأکید کرد: راهی نیست که کشور به سمت زبالهسوز و انرژی برق و توسعه نیروگاههای زبالهسوز حرکت کند.
عضو هیئت مدیره انجمن انرژیهای تجدیدپذیر افزود: فاجعهای که به دلیل نداشتن استراتژی مشخص برای جمعآوری زباله وجود دارد، یک فاجعه عمیق است و متأسفانه سرطان را در کشور رشد داده است، هرچند معتقدیم منشاء سرطان موارد دیگری هم هست، اما زباله منشاء بسیاری از بیماریها در کشور بوده و هست.
وی با اشاره به اینکه در جنوب تهران زبالهها دفن شده و بسیار خطرناک است، گفت: در حال حاضر میلیون پرنده از این زبالهها تغذیه کرده و ناقل بیماری هستند، چرا که این زبالهها شیرابههایی دارند که جذب آبهای زیرزمینی شده و آنها را آلوده میکنند، سپس کشاورزان با همین آبهای زیرزمینی اقدام به کشت صیفیجات و سبزیجات میکنند و همین محصولات کشاورزی توسط مردم استفاده و آنها را بیمار میکند.
عضو هیئت مدیره انجمن انرژیهای تجدیدپذیر گفت: مسیری که کشورهای پیشرفته در زبالهسوزی رفتهاند ورود تکنولوژی آن را به کشور را بررسی کردهایم که کدامیک از این تکنولوژیها برای کشور مناسب است، پس به دو عنصر مهم توجه شد که اولین آن تکنولوژی بود که آلایندگی کمتری داشته باشد و دوم اینکه از لحاظ سادگی به گونهای باشد که چون متخصص تربیت نکرده بودیم، به خوبی آن را گسترش دهیم.
مددی افزود: در 9 سال گذشته دهها نفر متخصص را در کشور تربیت کردیم که از لحاظ اقتصادی نیز پاسخگو باشد، پس در این روشها به تکنولوژی دمای بالا و فاقد اکسیژن رسیدهایم، بنابراین اگر در این سالهای گذشته نیروگاه 3 مگاواتی که در منطقه کهریزک راهاندازی شده با مشارکت شهرداری نبود نمیتوانستیم ادامه حیات دهیم.
وی با بیان اینکه نخستین نیروگاه زبالهسوز را برای سوزاندن 200 تن زباله در روز تولید کردهایم تاکنون هزاران نفر از مراجع مختلف از آن بازدید کردند و هر سه ماه یک بار سازمان محیط زیست آلایندگی ما را تست و آن را تأیید میکند.
عضو هیئت مدیره انجمن انرژیهای تجدیدپذیر با بیان اینکه استاندارد موجود در این نیروگاههای زبالهسوز دیاکسیدی که تولید میشود، یک دهم است، در اولین نیروگاه زبالهسوز ایران در حد صفر است، گفت: انتظار ما از دولت و وزارت نیرو این است که همانند کارخانههای دیگر برق نیروگاه زبالهسوز از بیرون تأمین شود. این در حالی است که وزارت نیرو اعلام کرده برق این کارخانه باید توسط خود کارخانه تأمین شود.
مددی تصریح کرد: برق خریداری شده به صورت تضمینی برای هرکیلو وات ساعت انرژی نیروگاه خورشیدی 490 تومان است در حالی که خرید برق تضمینی از نیروگاههای زبالهسوز 370 تومان است. این در حالی است که برای سرمایهگذاری یک نیروگاه خورشیدی 10 مگاواتی 10 میلیون دلار نیاز است، اما برای یک نیروگاه 200 تنی زبالهسوز که 3 مگاوات برق تولید میکند 30 میلیون دلار نیاز است. پس میزان سرمایهگذاری برای یک نیروگاه زبالهسوز سه برابر یک نیروگاه خورشیدی است.
وی با بیان اینکه از 3مگاوات برق نیروگاههای زبالهسوز 2 مگاوات آن به شبکه داده میشود، گفت: قیمت برق نیروگاههای زبالهسوز باید واقعی شود، چرا که در اروپا قیمت برق تولید شده توسط نیروگاههای زبالهسوز حدود 18 سنت تا 25 سنت است، این در حالی است که این عدد در ایران تنها 2 سنت است.
عضو هیئت مدیره انجمن انرژیهای تجدیدپذیر افزود: باید تفاوتی بین نیروگاههای تجدیدپذیر و نیروگاههای فسیلی وجود داشته باشد، اما در کشور ما میبینیم که توجه و ضرورتی برای توسعه نیروگاههای زبالهسوز دیده نمیشود.
مددی اضافه کرد: دولت باید بابت سوزاندن زبالههایی که در تهران و یا کشور حجم بالایی را به خود اختصاص میدهد،به نیروگاههای زبالهسوز پول پرداخت کند، حال میبینیم که نه تنها پولی بابت سوزاندن این زبالهها به ما پرداخت نمیشود، قیمت برق خریداری شده از این نیروگاهها نیز غیرواقعی است.
وی گفت: در حال حاضر تنها 12 مگاوات نیروگاه زبالهسوز در کشور در حال تولید برق هستند. بنابراین شاید این عدد، عدد بالایی نباشد، اما باید به تأثیر زیستمحیطی بالای این نیروگاهها توجه ویژهای شود.
عضو هیئت مدیره انجمن انرژیهای تجدیدپذیر با اشاره به اینکه در ایران جمعآوری، دفن و مدیریت پسماند با توجه به نوع و کیفیت پسماند با سایر کشورهای جهان متفاوت است، ادامه داد: در حال حاضر مدیریت پسماند در ایران از مسائل اصلی شهرداریهای سراسر کشور محسوب میشود و هزینه قابل توجهی را بر مدیریت شهری تحمیل میکند.
مددی افزود: در سایر کشورها بازگشت سرمایه و سود مورد انتظار سرمایهگذار و بهرهبردار از نیروگاههای زبالهسوز باید از طریق پرداخت (بابت هزینه سوزاندن و تصفیه آلایندههای خروجی و...) و درآمد حاصل از فروش برق تأمین میشود، اما در ایران و برای مسئولان موضوع " گیتفی" هنوز نهادینه نشده است.
وی ادامه داد: تصور بازگشت سرمایه برای نیروگاههای زبالهسوز در ایران همچنان از محل فروش برق است که آن هم با این نرخ خرید برق امکانپذیر نیست.
عضو هیئت مدیره انجمن انرژیهای تجدیدپذیر در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکهآیا وزارت نیرو پول برق نیروگاه 3 مگاواتی زبالهسوز در تهران را به موقع پرداخت میکند؟گفت: چهار ماه است که هیچ پولی از بابت فروش برق به ما پرداخت نشده است.
همچنین در این نشست جمشید صباغزاده عضو هیئت علمی سازمان انرژی اتمی با اشاره به اینکه بحث زباله یک بحران جدی است و در هر کشوری تولید زباله یک جریان دائم است، گفت: اگر تولید زباله مدیریت نشود، دچار بحران زیستمحیطی خواهیم شد.
وی افزود: غفلتهای زیادی در کشور در این مورد صورت گرفته و هرچند همهمدیران در مورد استفاده از تکنولوژی برای دفن زبالهها داده میشود، اما اقدامی نمیشود.
صباغزاده ادامه داد: اقدام نکردن در این زمینه به این دلیل است که یک اندیشه منسجم در دولت و شهرداریها وجود ندارد.
وی به بحث زیست محیط دفن زبالهها اشاره کرد و گفت: در قانون انرژیهای تجدیدپذیر متأسفانه توسعه نیروگاههای زبالهسوز مورد غفلت واقع شده و این یک قانون ضعیف است.
عضو هیئت علمی سازمان انرژی اتمی با اشاره به اینکه هر روزی هر فرد به طور متوسط حدود 800 گرم زباله تولید میکند، بیان داشت: به طور مثال در شمال کشور روزانه 8 هزار تن زباله تولید میشود، اما متأسفانه هیچ اقدام مشخص و معینی برای دفن این زبالهها و استفاده بهینه از آن در کشور وجود ندارد.
صباغزاده گفت: در دنیا و کشورهای پیشرفته وجود تکنولوژیهای بالا این موضوع را حل کرده است، پس بنابراین اگرچه براساس مصوبه قانون اصلاح الگوی مصرف انرژی که در سال 94 به تصویب رسیده، هنوز به ماده 61 آن هیچ توجهی نشده و هیچ گونه اقدام مؤثری بر روی آن صورت نگرفته است. در این قانون به وضوح در مورد دفن زبالهها و پسماندها اشاره شده است که باید برای خرید برق ضرایبی فزاینده گذاشته شود، تا سرمایهگذار برای توسعه نیروگاههای زبالهسوز ترغیب شود، اما متأسفانه هیچ توجهی به آن نمیشود.